Orientalism and the Gothic: literary british narratives and the "Near East"

Abstract

This thesis investigates the theoretical aspects of the relationship between history and literature, the function and significance of the Gothic novel in the long nineteenth century as well as to analyze the stereotypical images of the otherness of southeastern Europe as they were constructed, reproduced and circulated in popular British culture during the long 19th century. The main part consists of the analysis of four popular Gothic novels: The Vampyre: A Tale (1819) by John William Polidori, Carmilla (1872) by Joseph Sheridan Le Fanu, Dracula (1897) and The Lady of the Shroud (1909) by Bram Stoker. The thesis also studies the impact of these novels as shapers of perceptions of British identity, empire and cultural significance. It also illustrates the identity of the barbaric ‘other’, perceptions of gender, the geopolitics of the empire and cultural imperialism through the dissemination of stereotypes. Finally, this thesis attempts to place the British rhetoric about the otherness of Southeastern Europe in a broader context by examining it and comparing it with other "inferior" peoples, thus escaping the narrow confines of Orientalism and Balkanism.

Η παρούσα διατριβή φιλοδοξεί να ερευνήσει τις θεωρητικές πτυχές της σχέσης ιστορίας και λογοτεχνίας μέσα από την λειτουργία και σημασία του Γοτθικού μυθιστορήματος στο μακρύ 19ο αιώνα καθώς και να αναλύσει τις στερεοτυπικές εικόνες της διαφορετικότητας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης όπως κατασκευάστηκαν, αναπαράχθηκαν και κυκλοφόρησαν στη βρετανική δημοφιλή κουλτούρα κατά τον μακρύ 19ο αιώνα. Το κύριο μέρος της αποτελείται από την ανάλυση τεσσάρων δημοφιλών γοτθικών μυθιστορημάτων: The Vampyre: A Tale (1819) του John William Polidori, το Carmilla (1872) του Joseph Sheridan Le Fanu, το Dracula (1897) και το Lady of the Shroud (1909) του Bram Stoker. Η διατριβή μελετά την απήχηση των μυθιστορημάτων αυτών ως φορέων διαμόρφωσης των αντιλήψεων σχετικά με την Βρετανική ταυτότητα, την αυτοκρατορία και την πολιτισμική της σημασία. Φωτίζει επίσης την ταυτότητα του βάρβαρου «άλλου», τις αντιλήψεις για το φύλο, ακόμα και τη γεωπολιτική της αυτοκρατορίας και τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό μέσω της διάδοσης στερεοτύπων. Τέλος, η παρούσα διατριβή επιχειρεί να τοποθετήσει τη Βρετανική ρητορική για την ετερότητα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, εξετάζοντάς την και συγκρίνοντάς την με άλλους «κατώτερους» λαούς, βγαίνοντας έτσι από τα στενά πλαίσια του Οριενταλισμού και του Βαλκανισμού.