Η επίδραση της προπόνησης με έλξη αντίστασης στα κινηματικά χαρακτηριστικά της χεριάς κατά το ελεύθερο στυλ κολύμβησης

Abstract

The purpose of the current study was to investigate the effect of resisted swimming training οn the swimming performance and on the kinematic characteristics of the hand in the front crawl stroke. Fourteen national level female swimmers, aged 12.93 ± 0.9 years, with a training experience of 3.93 ± 0.8, years participated voluntarily in the study. Swimmers were divided into a control and an experimental group according to their best performance in 50m front crawl. Both groups followed the same swimming training program for 11 weeks. The only exception was that the experimental group performed a sprint training section with increased resistance pulling a water parachute. Before and after the intervention program, each swimmer’s underwater motion was recorded using 4 mini-DV cameras (50 Hz), during a maximal 50 m front crawl trial. Each camcorder was placed behind of a specially constructed periscope system and the angle between the cameras was 41 degrees. The synchronization was achieved through a LED system. For the calibration of the space, a calibration cube with dimensions of 1m x 3m x 1m was used. The digitization was undertaken manually using the Ariel Performance Analysis System. Two-way repeated measures analysis of variance revealed a statistically significant increase in the mean swimming velocity (4.38 ± 1.99%), the stroke rate (3.15 ± 2.00%), the absolute (16.79 ± 0.21%) and the relative (21.15 ± 0.27%) duration of the propulsive phases of the stroke, only in the experimental group, while they remained unchanged in the control group. The Index of Coordination increased significantly (41.44 ± 0.24%), also only in the experimental group. Statistically significant reductions of the absolute (9.54 ± 0.07%) and relative (9.25 ± 0.06%) duration of the recovery phase, the absolute (23.72 ± 0.37%) and relative (20.13 ± 0.34%) duration of the entry & catch phase and the absolute (16.67 ± 0.14%) and relative (12.50 ± 0.12%) duration of the whole non-propulsive phase were also observed, only in the experimental group. The pitch angle of the hand was significantly decreased during the entry & catch phase, only in the experimental group, while remained unchanged in the control group. Subsequently, the pitch and sweepback angles of the hand during all the other stroke phases were not modified in both groups. Moreover, the lateral displacement and the mean velocity of the hand, as well as the hip velocity variation remained unaffected in both groups after the intervention training program. Summarizing, from the findings of the current study it could be concluded that an 11 week resisted swim training program with a water parachute has a significant positive effect in the swimming performance. The swimming velocity increased significantly due to the significant increase of the stroke rate, which increased because of the reduction of the total stroke duration. This decrease of the total duration of the stroke was caused by the significant reduction of the non-propulsive phases, despite the significant time lengthening of the propulsive phases. These temporal modifications are reflected to an increase of the IdC of the two upper limbs, improving the propulsion continuity.

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της προπόνησης με έλξη αντίστασης στην κολυμβητική απόδοση και στα κινηματικά χαρακτηριστικά της χεριάς στο ελεύθερο στυλ κολύμβησης. Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντικά 14 κολυμβήτριες αγωνιστικής κατηγορίας, ηλικίας 12.93 ± 0.9 ετών, με προπονητική ηλικία 3.93 ± 0.8 έτη και κύριο στυλ το ελεύθερο. Οι κολυμβήτριες εντάχθηκαν σε δύο ισοδύναμες ομάδες, με κριτήριο την επίδοσή τους στα 50m ελεύθερο. Εφαρμόστηκε παρεμβατικό πρόγραμμα προπόνησης, διάρκειας 11 εβδομάδων, με έλξη αλεξίπτωτου, μόνο από την μία ομάδα. Οι δύο ομάδες αξιολογήθηκαν τόσο πριν, όσο και μετά την εφαρμογή του παρεμβατικού προγράμματος. Για την αξιολόγηση της επίδρασης του παρεμβατικού πρωτοκόλλου, οι κολυμβητές πραγματοποίησαν 50m ελεύθερο, και η υποβρύχια κίνησή τους καταγράφηκε χρησιμοποιώντας τέσσερεις βιντεοκάμερες mini-DV, με συχνότητα λήψης 50 Hz, οι οποίες τοποθετήθηκαν πίσω από τέσσερα ειδικά διαμορφωμένα περισκόπια. Η γωνία μεταξύ των καμερών ήταν 41 μοίρες, ενώ ο μεταξύ τους συγχρονισμός επιτεύχθηκε μέσω ενός συστήματος LED. Η διαβάθμιση του χώρου πραγματοποιήθηκε με τη χρήση ενός κύβου διαβάθμισης, διαστάσεων 1m x 3m x 1m. Η ψηφιοποίηση έγινε χειροκίνητα μέσω του συστήματος Ariel Performance Analysis System. Η μετατροπή των δυσδιάστατων συντεταγμένων οθόνης, σε πραγματικές τρισδιάστατες συντεταγμένες, πραγματοποιήθηκε μέσω της μεθόδου του άμεσου γραμμικού μετασχηματισμού (DLT) και η εξομάλυνση των αρχικών συντεταγμένων πραγματοποιήθηκε μέσω ενός ψηφιακού φίλτρου. Και για τις δύο ομάδες πριν και μετά την εφαρμογή του παρεμβατικού προγράμματος υπολογίσθηκαν το μήκος χεριάς, η συχνότητα χεριάς, καθώς και η μέση κολυμβητική ταχύτητα. Επίσης υπολογίσθηκαν η απόλυτη και σχετική διάρκεια των επιμέρους φάσεων της χεριάς, η ταχύτητα, η γωνία επίθεσης και η γωνία καθοδήγησης του χεριού σε κάθε μια από τις επιμέρους φάσεις της χεριάς, οι πλευρικές μετατοπίσεις του χεριού και ο δείκτης συγχρονισμού μεταξύ των δύο άνω άκρων, καθώς και η διακύμανση της ταχύτητας του ισχίου κατά τη διάρκεια μίας ολοκληρωμένης χεριάς. Για τη στατιστική επεξεργασία των δεδομένων εφαρμόστηκε ανάλυση διακύμανσης ως προς δύο παράγοντες, εκ των οποίων ο ένας ήταν επαναλαμβανόμενος και διαπιστώθηκε ότι, μετά από 11 εβδομάδες προπόνησης, με το συγκεκριμένο προπονητικό πρωτόκολλο, υπήρχε στατιστικά σημαντική αύξηση της μέσης κολυμβητικής ταχύτητας (4.38 ± 1.99%), της συχνότητας χεριάς (3.15 ± 2.00%), της απόλυτης (16.79 ± 0.21%) και σχετικής (21.15 ± 0.27%) διάρκειας των προωθητικών φάσεων και του δείκτη συγχρονισμού των άνω άκρων (41.44 ± 0.24%), μόνο στην πειραματική ομάδα, ενώ η ομάδα ελέγχου δεν παρουσίασε καμία διαφοροποίηση. Επίσης, διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική μείωση της απόλυτης (16.67 ± 0.14%) και σχετικής (12.50 ± 0.12%) διάρκειας των μη-προωθητικών φάσεων της χεριάς, μόνο στην πειραματική ομάδα. Η γωνία επίθεσης του χεριού μειώθηκε σημαντικά μόνο κατά τη φάση του γλιστρήματος και μόνο στην πειραματική ομάδα, ενώ σε όλες τις υπόλοιπες φάσεις της χεριάς, τόσο η γωνία επίθεσης, όσο και η γωνία καθοδήγησης του χεριού δεν μεταβλήθηκαν σε καμία ομάδα. Οι πλευρικές μετατοπίσεις και η ταχύτητα του χεριού, καθώς και η διακύμανση της ταχύτητας του ισχίου παρέμειναν επίσης αμετάβλητές και στις δύο ομάδες. Από τα ευρήματα της παρούσας μελέτης προκύπτει ότι η προπόνηση με έλξη αλεξίπτωτου νερού, διάρκειας 11 εβδομάδων, συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της κολυμβητικής απόδοσης των κολυμβητών, αυξάνοντας την κολυμβητική ταχύτητα, μέσω αύξησης της συχνότητας χεριάς, που οφείλεται στη μείωση της συνολικής διάρκειας της χεριάς. Η μείωση της συνολικής διάρκειας της χεριάς αποδίδεται στη σημαντική μείωση της διάρκειας των μη προωθητικών φάσεων, παρά την σημαντική αύξηση της διάρκειας των προωθητικών φάσεων. Αυτές οι χρονικές μεταβολές, των επιμέρους φάσεων της χεριάς, οδηγούν σε αύξηση του δείκτη συγχρονισμού των άνω άκρων και βελτιώνουν τη συνέχεια στην εφαρμογή των προωθητικών δράσεων των δύο χεριών.