Η απαγόρευση των κομματικών εκδηλώσεων των δικαστικών λειτουργών σύμφωνα με την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία και νομολογία

Abstract

The present study deals with the systematic and historical interpretation of the ban on party events of court officials, based on article 29§3 ed. a) of the current Constitution. On this basis, the study attempts the interpretive approach of the relevant provisions of the Code of Organization of Courts and the Status of Judicial Officers and mainly of article 91§4 par. in agrrement with the constitutional provisions. In addition, the study includes a comparative study of the conditions for the public expression of the opinion of judicial officials in accordance with the ECHR and the regulations of European legislation. As it can be concluded, a narrow interpretation of the investigated ban is required, which applies to political parties that have been established under the terms of Law 3023/2002 and may not be extended to other forms of aggregation, such as trade unions. At the same time, from the interpretative approach of the ECHR to the protection of the free expression of opinion according to article 10§1 of the ECHR, a peculiar right of judicial officials also emerges in political discourse. A right determined through two well-known criteria of the case law of the ECtHR: the restraint of judicial officers during their out-of-office expression and the risk of being prevented from participating in public debate.

Η παρούσα μελέτη πραγματεύεται τη συστηματική και ιστορική ερμηνεία της απαγόρευσης των κομματικών εκδηλώσεων των δικαστικών λειτουργών, βάσει του άρθρου 29§3 εδ. α’ του ισχύοντος Συντάγματος. Στη βάση αυτής, η μελέτη αποπειράται την ερμηνευτική προσέγγιση των σχετικών διατάξεων του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών και κυρίως του άρθρου 91§4 περ. β) του Κώδικα, ελέγχοντας τη συμφωνία των νομοτυπικών υποστάσεων που οριοθετούν το δικαίωμα έκφρασης των δικαστικών λειτουργών με τις συνταγματικές ρυθμίσεις. Επιπρόσθετα, η μελέτη περιλαμβάνει συγκριτική έρευνα των προϋποθέσεων της δημόσιας έκφρασης γνώμης των δικαστικών λειτουργών σύμφωνα με την ΕΣΔΑ και τις ρυθμίσεων ευρωπαϊκών νομοθεσιών. Όπως συνάγεται, απαιτείται στενή ερμηνεία της διερευνώμενης απαγόρευσης, η οποία ισχύει για τα πολιτικά κόμματα τα οποία έχουν συσταθεί υπό τους όρους του Ν.3023/2002 και δεν επιτρέπεται να επεκταθεί σε άλλες μορφές συσσωματώσεων, όπως οι συνδικαλιστικές οργανώσεις. Παράλληλα, από την ερμηνευτική προσέγγιση του ΕΔΔΑ στην κατ’ άρθρο 10§1 ΕΣΔΑ προστασία της ελεύθερης έκφρασης γνώμης προκύπτει ιδιόμορφο δικαίωμα των δικαστικών λειτουργών και στον πολιτικό λόγο. Δικαίωμα που προσδιορίζεται μέσα από δύο γνωστά κριτήρια της νομολογίας του ΕΔΔΑ: της αυτοσυγκράτησης των δικαστικών λειτουργών κατά την εκτός υπηρεσίας έκφραση και του κινδύνου της αποτροπής από τη συμμετοχή στο δημόσιο διάλογο.