Η υπέρβαση εξουσίας ως λόγος αναίρεσης κατά αποφάσεων

Abstract

The criminal trial aims at restoring social peace within a reasonable time from the time it has been committed to the crime, within the limits set by the claims for respect for the rights of the citizen, and in particular the accused, for the correctness of the judgment and for the lawfulness of the procedure. In this way the criminal trial acquires the forensic form required to have in a modern and liberal rule of law. An appeal to court decisions of the substance of the case largely contributes to the achievement of the above objectives. The appeal seeks the proper administration of justice and ensures unity of case law. Resolutive reasons are distinct to procedural principles, which are based on substantive breaches of procedural principles or procedural formalities and substantive issues, which are caused when the substantive criminal law rules are not properly applied or when the incidents that have been proven are on the wrong legal basis. Procedural formulas and fundamental principles of criminal procedural law ensure legal and procedural control.Excess of power overwhelms the other grounds of appeal and constitutes a procedural penalty of a procedural and objective nature. The choice of an indicative enumeration of the reasons that cause excess of power is a key feature of the specific ground of appeal. This is because the excess of power is not a ratification with a specific scope, but constitutes a set of multiple individual ratifications, which are carried out when there are substantial violations of the procedural forms or fundamental principles regulating the criminal trial.It is proposed, inter alia, by legislative intervention to add to the explicit reasons mentioned that it is to surmount the excess of power, of another case in which the material violation by the court of a procedural type or a fundamental principle of law provided in the Code of Criminal Procedure, The European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms and the International Covenant on Civil and Political Rights. However, it is not appropriate to refer explicitly to specific principle or specific principles, the breach of which will in the future lead to the overrun of power.Excess of power serves as the last guarantor to ensure the legality and predictability of the process. This purpose serves in an auxiliary way and thus falls within its scope of all the essential offenses that do not activate any of the other grounds of appeal. Consequently, the operational purpose of the excess of power, its scope and the way in which it functions, ensure the functioning of the criminal justice system. At the same time, the correct application of the excess of power, promotes public trust in the operating system of justice.

Η ποινική δίκη αποσκοπεί στην αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης σε εύλογο χρόνο από τη στιγμή που διασαλεύτηκε με το έγκλημα, εντός των ορίων που θέτουν οι αξιώσεις για σεβασμό των δικαιωμάτων του πολίτη και ιδίως του κατηγορουμένου, για ορθότητα της δικαστικής απόφασης και για νομοτυπικότητα της διαδικασίας. Με τον τρόπο τούτο η ποινική δίκη αποκτά τη δικανική μορφή που απαιτείται να έχει σε ένα σύγχρονο και φιλελεύθερο κράτος δικαίου. Ο αναιρετικός έλεγχος των αποφάσεων των δικαστηρίων της ουσίας, συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην επίτευξη των παραπάνω στοχεύσεων. Με την αναίρεση επιδιώκεται η ορθή απονομή της δικαιοσύνης και εξασφαλίζεται η ενότητα της νομολογίας. Οι αναιρετικοί λόγοι διακρίνονται στους δικονομικούς, οι οποίοι θεμελιώνονται όταν εμφιλοχωρούν ουσιώδεις παραβιάσεις δικονομικών αρχών ή δικονομικών τύπων και στους ουσιαστικούς, οι οποίοι προκαλούνται όταν δεν εφαρμόζονται ορθά οι κανόνες του ουσιαστικού ποινικού δικαίου ή όταν τα περιστατικά που αποδείχθηκαν υπάγονται σε εσφαλμένη νομική βάση. Οι δικονομικοί τύποι και οι θεμελιώδεις αρχές του ποινικού δικονομικού δικαίου διασφαλίζουν τη νομοτυπικότητα και την ελεγξιμότητα της διαδικασίας.Η υπέρβαση εξουσίας καταλαμβάνει ευρύτερο πεδίο εφαρμογής από τους υπόλοιπους αναιρετικούς λόγους και αποτελεί δικονομική κύρωση με διαδικαστικό – αντικειμενικό χαρακτήρα. Η επιλογή της ενδεικτικής απαρίθμησης των λόγων που προκαλούν υπέρβαση εξουσίας αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο του συγκεκριμένου αναιρετικού λόγου. Και τούτο διότι η υπέρβαση εξουσίας δεν αποτελεί κύρωση με συγκεκριμένο πεδίο εφαρμογής, αλλά συνιστά δέσμη πολλαπλών επιμέρους κυρωτικών ελέγχων, που διενεργούνται όταν λαμβάνουν χώρα ουσιώδεις παραβιάσεις των δικονομικών τύπων ή των θεμελιωδών αρχών που διέπουν την ποινική δίκη. Προτείνεται, μεταξύ άλλων, με νομοθετική παρέμβαση η προσθήκη στους ρητά μνημονευόμενους λόγους που προβλέπεται ότι προκαλούν υπέρβαση εξουσίας μιας ακόμη περίπτωσης, στην οποία να τυποποιείται η ουσιώδης παραβίαση από το δικαστήριο δικονομικού τύπου ή θεμελιώδους αρχής του δικαίου, που προβλέπεται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα. Δεν ενδείκνυται όμως η ρητή αναφορά σε συγκεκριμένη ή συγκεκριμένες αρχές, η παραβίαση των οποίων θα προκαλεί στο εξής υπέρβαση εξουσίας. Η υπέρβαση εξουσίας επιτελεί τον ρόλο του τελευταίου εγγυητικού αναχώματος για τη διασφάλιση της νομοτυπικότητας και της προβλεψιμότητας της διαδικασίας. Τον σκοπό αυτό υπηρετεί λειτουργώντας επικουρικά με αποτέλεσμα να υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής της το σύνολο των ουσιωδών εκείνων παραβάσεων που δεν ενεργοποιούν κάποιον από τους υπόλοιπους αναιρετικούς λόγους. Συνακόλουθα, ο λειτουργικός σκοπός της υπέρβασης εξουσίας, το εύρος εφαρμογής της και ο τρόπος λειτουργίας της, διασφαλίζουν τη λειτουργικότητα του συστήματος απονομής της ποινικής δικαιοσύνης. Παράλληλα, η ορθή εφαρμογή της υπέρβασης εξουσίας, προωθεί και την εμπιστοσύνη του κοινού στο λειτουργικό σύστημα απονομής της δικαιοσύνης.