Η επίδραση του μητρικού θηλασμού στην πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας

Abstract

Introduction: Excessive weight and obesity are the most common childhood disorders with significant effects on both mental and physical health and facing them is a health challenge in the 21st century. In recent decades, however, the prevalence of childhood obesity has risen at an alarming rate. Unfortunately, our country, once again, belongs to the countries with the highest percentages of childhood obesity. The causes of the onset and development of obesity vary, as it is a complex condition with genetic and perinatal, behavioral as well as and environmental factors that act as a whole. Researchers suggest several ways for the treat and prevention childhood obesity. One of them is the breastfeeding of the newborns and the infants and keeping mothers informed about the early weaning. This is because breastfeeding could later help both children and adults for the self regulating of their energy intake. Aim: The aim of the specific research is to investigate the effect of breastfeeding on the prevention of childhood obesity as well as raising awareness and informing parents about the latest data. Methodology: The current research is a case study of a sample of 674 preschool children aged 2-5 years in the municipal kindergartens of South Athens. Questionnaires were given to parents where the somatometric data of the child, the parents and data on pregnancy and breastfeeding were recorded. The effect of breastfeeding duration on children's BMI was examined through inductive statistics. The chi square independence test was used for this purpose. The statistical function used was Fisher's while the Monte Carlo simulation was also used to increase the reliability of the control when the assumptions governing it are not valid (no cells with zero frequency and at most 20% of cells with values below 5). In addition, linear manifold and accounting regression were performed.For the processing of the data, the Zscore and the percentages related to the BMI of the first, the second, and the current year of the child were found and based on these values the following categorization was made for values below -2 the children were categorized cachetically, from -2 to 1 normal weight, from 2 to 3 overweight and over 3 as obese. corresponding categorization was done based on the 3rd, 85th, 97th, and 99.9 percentage points. Results: The effect of breastfeeding on the child's BMI was not statistically significant in all cases. However, breastfed babies exclusively were to a lesser extent overweight or obese in both the 1st and the 2nd and the current year. Also, the duration of breastfeeding for more than 6 months had a protective effect on the development of childhood obesity. Newborns and infants who breastfed for more than 6 months were less likely to be overweight or obese and had at a higher percentage normal weight than infants who breastfed for less than 6 months. A statistically significant relationship was found between exclusive breastfeeding and BMI for the age of 2 years (Fisher'sexact test = 7.589, p = .088, CI (99%): 081-.096, statistically significant at 10%) and for the current year (age> 2 to 5 years) (Fisher'sexact test = 7,315, p = .059, CI (99%): 053-.065, statistically significant at 10% level). In the second year, 15.6% of exclusively breastfed children compared to 19.2% of non-exclusively breastfed children were marginally overweight, obese and obese. This year, 12.8% of exclusively breastfed babies compared to 17.5% of non-exclusively breastfed babies were marginally overweight and overweight. In addition, the duration of breastfeeding in general, in both exclusively breastfed and non-exclusively breastfed children, for more than 6 months had a positive effect on the prevention of childhood obesity. In the first year it was observed statistically significant based on the percentageile distribution (Fisher'sexac ttest = 8.009, p = .044, CI (99%): 039-.049), the percentage of overweight children who breastfed for more than 6 months was lower than the percentage of children breastfed below 6 months (2.6% / 3.3%). It is also observed that there is a statistically significant relationship with the Z-score distribution between the duration of breastfeeding and the BMI of children in the current year (Fisher'sexacttest = 9,579, p = .018, CI (99%): 015-.021). In addition, based on linear and logistic regression, a statistically significant relationship was found between the protective effect of the duration of breastfeeding over 6 months and the BMI of the child at the age of 2 years. Conclusions: Exclusive breastfeeding and breastfeeding for more than 6 months have a protective effect on the prevention of childhood obesity. There is a statistically significant relationship between exclusive breastfeeding and the duration of breastfeeding as well as the body weight of the child both in infancy and preschool age.

Εισαγωγή: Το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία είναι οι συχνότερες διαταραχές στην παιδική ηλικία με σημαντικές επιπτώσεις τόσο στην ψυχική, όσο και τη σωματική υγεία και η αντιμετώπισή της αποτελεί μια πρόκληση για την υγεία τον 21ο αιώνα. Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο, ο επιπολασμός της παιδικής παχυσαρκίας έχει αυξηθεί σε ανησυχητικό επίπεδο. Δυστυχώς η χώρα μας, για ακόμα μια φορά, ανήκει στις χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας. Τα αίτια εμφάνισης και ανάπτυξης της παχυσαρκίας ποικίλουν, καθώς πρόκειται για μια σύνθετη κατάσταση με γενετικούς, περιγεννητικούς, συμπεριφοριστικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες οι οποίοι δρουν αθροιστικά. Ερευνητές προτείνουν διάφορους τρόπους για την αντιμετώπιση και την πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας. Ένας από αυτούς είναι ο μητρικός θηλασμός του νεογνού και του βρέφους και η ενημέρωση των μητέρων για τον θηλασμό και τον πρώιμο απογαλακτισμό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο μητρικός θηλασμός θα μπορούσε να βοηθήσει αργότερα τα παιδιά στην καλύτερη αυτορρύθμιση της ενεργειακής τους πρόσληψης. Σκοπός: Σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας είναι η διερεύνηση της επίδρασης του μητρικού θηλασμού στην πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας. Μέθοδος: Η τρέχουσα έρευνα είναι μία μελέτη περίπτωσης, δείγματος 674 παιδιών προσχολικής ηλικίας 2-5 ετών στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς της Νότιας Αθήνας. Δόθηκαν ερωτηματολόγια στους γονείς όπου καταγράφηκαν τα σωματομετρικά στοιχεία των παιδιών, των γονέων και στοιχεία της κύησης, του τοκετού και του θηλασμού.Μέσω της επαγωγικής στατιστικής εξετάστηκε η επίδραση της διάρκειας του θηλασμού στον ΔΜΣ των παιδιών. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε ο έλεγχος ανεξαρτησίας chi square. Η στατιστική συνάρτηση που χρησιμοποιήθηκε ήταν του Fisher ενώ επιπλέον χρησιμοποιήθηκε η προσομοίωση Monte Carlo έτσι ώστε να αυξηθεί η αξιοπιστία του ελέγχου όταν οι υποθέσεις που τον διέπουν δεν ισχύουν (κανένα κελί με μηδενική συχνότητα και το πολύ το 20% των κελιών με τιμές κάτω του 5). Επιπλέον έγινε γραμμική πολλαπλή και λογιστική παλινδρόμηση. Για την επεξεργασία των δεδομένων βρέθηκαν τα Ζscore και τα εκατοστημόρια που αφορούν το ΔΜΣ το πρώτο, το δεύτερο, και το τρέχον έτος του παιδιού και με βάση τις τιμές αυτές έγινε η εξής κατηγοριοποίηση για τιμές κάτω -2 τα παιδιά κατηγοριοποιήθηκαν καχεκτικά, από -2 έως 1 φυσιολογικό βάρος, από 2 έως 3 υπέρβαρα και πάνω από 3 ως παχύσαρκα. Αντίστοιχη κατηγοριοποίηση έγινε με βάση το 3η, 85η, 97η, και 99,9η εκατοστιαία θέση. Αποτελέσματα: Η επίδραση του θηλασμού στο ΔΜΣ του παιδιού δεν ήταν στατιστικά σημαντική σε όλες τις περιπτώσεις. Παρόλα αυτά τα παιδιά που θήλασαν αποκλειστικά ήταν σε μικρότερο ποσοστό υπέρβαρα ή παχύσαρκα και στο 1ο και στο 2ο και στο τρέχον έτος. Επίσης η διάρκεια θηλασμού για διάστημα μεγαλύτερο από 6 μήνες είχε προστατευτική επίδραση στην ανάπτυξη της παιδικής παχυσαρκίας. Τα νεογνά και τα βρέφη που θήλασαν περισσότερο από 6 μήνες ήταν σε μικρότερο ποσοστό υπέρβαρα ή παχύσαρκα και είχαν σε μεγαλύτερο ποσοστό φυσιολογικό βάρος σε σχέση με τα παιδιά που θήλασαν για διάστημα μικρότερο των 6 μηνών. Στατιστικά σημαντική σχέση βρέθηκε μεταξύ του αποκλειστικού θηλασμού και του ΔΜΣ για την ηλικία των 2 ετών (Fisher'sexact test = 7.589, p = .088, CI(99%):.081-.096, στατιστικά σημαντικό σε επίπεδο 10%) και για το τρέχον έτος (ηλικία παιδιών >2 έως 5ετών) (Fisher'sexact test = 7,315, p = .059, CI(99%):.053-.065, στατιστικά σημαντικό σε επίπεδο 10%). Στο δεύτερο έτος το 15,6% των παιδιών που έχουν θηλάσει αποκλειστικά έναντι του 19,2% των παιδιών που δεν έχουν θηλάσει αποκλειστικά ήταν οριακά υπέρβαρα, υπέρβαρα και παχύσαρκα. Ενώ στο τρέχον έτος το 12,8% των παιδιών που είχαν θηλάσει αποκλειστικά έναντι του 17,5% των παιδιών που δεν έχουν θηλάσει αποκλειστικά ήταν οριακά υπέρβαρα και υπέρβαρα. Επιπρόσθετα η διάρκεια θηλασμού για χρονικό διάστημα περισσότερο από από 6 μήνες είχε θετική επίδραση στην πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας. Στο πρώτο έτος παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική με βάση την κατανομή percentile (Fisher'sexac ttest = 8.009, p = .044, CI(99%):.039-.049). Το ποσοστό των υπέρβαρων παιδιών που θήλασαν πάνω από 6 μήνες ήταν μικρότερο σε σύγκριση με το ποσοστό των υπέρβαρων παιδιών που θήλασαν λιγότερο από 6 μήνες (2,6%/3,3%). Επίσης παρατηρείται ότι υπάρχει σημαντικά στατιστική σχέση με την κατανομή Ζ-score μεταξύ της διάρκειας του θηλασμού και του ΔΜΣ των παιδιών στο τρέχον έτος (Fisher'sexacttest = 9.579, p = .018, CI(99%):.015-.021). Επιπλέον με βάση την πολλαπλή γραμμική και τη λογιστική παλινδρόμηση βρέθηκε στατιστικά σημαντική σχέση μεταξύ της προστατευτικής επίδρασης της διάρκειας του θηλασμού πάνω από 6 μήνες και του ΔΜΣ του παιδιού στην ηλικία 2 ετών. Συμπεράσματα: Ο αποκλειστικός θηλασμός και ο θηλασμός για διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών επιδρά προστατευτικά στην πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας. Υπάρχει στατιστικά σημαντική σχέση μεταξύ του αποκλειστικού θηλασμού, της διάρκειας θηλασμού και του βάρους σώματος του παιδιού στην βρεφική και την προσχολική ηλικία.