Η μετάβαση στη μετα-ποιοτική έρευνα για τη γλωσσική εκπαίδευση: διαμεσολάβηση γλωσσικών - πολιτισμικών χαρακτηριστικών και ανάδειξη των δυνατοτήτων των μαθητών/ριών του δημοτικού

Abstract

Current socio-economic and bio-political conditions affect the field of language educa-tion by reproducing a framework of “stunted” justice. The present study seeks to identify lines of flight for a more just language education, which appear to, extend to the field of research methodology.The capabilities approach, the creation of radical mediation spaces, the lan-guage/linguistic rights and the ideological lens of superdiversity are perceived as an amalgam that may relieve some of the injustices of the neo-liberal educational system.The present study is situated within the post-human condition and based on the theory of methodological anarchism, it attempts a transition towards language learning in post-humanism and in post-qualitative inquiry. In this context, a métissage of methods, methodologies, creative tools and alternative approaches of ethics has been developed. The various assemblages consist part of a broader scientific-ontological-ethical turn that has been considered crucial towards achieving the purpose and objectives of this research. The research findings point out the urgent need for approaching language learning as a continuous process of becoming in terms of deterritorialization and reterritorialization aiming finally at raising the political imagination of the language learning bodies. A key component of this process is to fight for space-place in order to integrate the collective capabilities of distributed access, distributed participation, as well as of distributed creation of utopias by all bodies of language learning and research.

Οι σύγχρονες κοινωνικο-οικονομικές και βιο-πολιτικές συνθήκες επηρεάζουν το πεδίο της γλωσσικής εκπαίδευσης, αναπαράγοντας ένα πλαίσιο καχεκτικής δικαιοσύνης. Η παρούσα μελέτη επιδιώκει τη δημιουργία γραμμών διαφυγής για μια πιο δίκαιη γλωσσική εκπαίδευση, οι οποίες, όπως προκύπτει, προεκτείνονται και στο έδαφος της έρευνας. Η προσέγγιση των δυνατοτήτων, η ανάδυση χώρων ριζοσπαστικής διαμεσολάβησης, η προβληματοποιήση των ανθρώπινων γλωσσικών δικαιωμάτων και ο ιδεολογικός φακός της υπερποικιλότητας μελετώνται ως δίαυλοι άμβλυνσης των αδικιών ενός νεοφιλελεύθερου εκπαιδευτικού συστήματος. Η παρούσα μελέτη τοποθετείται στη μετα-ανθρωπιστική συνθήκη και έχει ως βάση τη θεωρία του μεθοδολογικού αναρχισμού. Επιχειρεί τη μετάβαση από την ποιοτική μέθοδο στη μετα-ποιοτική διερεύνηση σημείων που συντελούν σε διαφορετικές, περισσότερο δίκαιες αναγνώσεις της γλωσσικής μάθησης και έρευνας.Σε αυτό το έδαφος, αναπτύχθηκε μια ερευνητική συναρμογή από μίξεις μεθόδων, μεθοδολογιών, δημιουργικών εργαλείων και διαφορετικών προσεγγίσεων της ηθικής. Οι προσεγγίσεις αυτές αποτελούν κομμάτια μιας ευρύτερης επιστημο-οντολογικο-ηθικής αλλαγής, η οποία θεωρήθηκε κρίσιμη για την επίτευξη του σκοπού και των στόχων της παρούσας εργασίας. Από τα συμπεράσματα της έρευνας γίνεται αντιληπτή η ανάγκη προσέγγισης της γλωσσικής μάθησης, ως ένα συνεχές γίγνεσθαι απεδαφικοποιήσεων και επανεδαφικοποιήσεων, με κύρια λειτουργία την ενθάρρυνση της πολιτικής φαντασίας των σωμάτων. Βασικό συστατικό της συγκεκριμένης διεργασίας είναι η διεκδίκηση χώρου για την αξιοποίηση των συνολικών δυνατοτήτων της διαμοιρασμένης πρόσβασης, της διαμοιρασμένης συμμετοχής και της δημιουργίας διαμοιρασμένων ουτοπιών από όλα τα σώματα της γλωσσικής μάθησης και της έρευνας.