Διερεύνηση ψυχοκοινωνικών χαρακτηριστικών ατόμων με βιωμένη τραυματική εμπειρία και διασύνδεσή τους με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και τη σχολική αγωγή

Abstract

In the present study we investigated the impact of childhood trauma on psychopathology, hostility and family functioning in later life. For this purpose 1437 healthy adults (408 men and 1029 women) filled out the Psychopathology Scale (SCL-90), the Hostility and Direction of Hostility (HDHQ) and the Family Environment (FES) questionnaires and a socio-demographic questionnaire enriched with question whether or not they have experienced childhood trauma from Parental Disease, Parental Loss, Loss of Beloved Person, Domestic Violence, Parental Divorce, Change Environment, Idio Disease, School bullying, Conflicts with Friends, Panhellenic Exams. From the participants, a percentage 61.3% reported they had experienced childhood trauma. From the statistical treatment of questionnaires it was found that adults who experienced childhood trauma had higher levels of psychopathology and hostility against those without trauma. Furthermore, in the group of adults with lived childhood trauma, was found that: (i) demographic characteristics generally affect psychopathology and hostility in their adulthood while their family function is only influenced by their marital status and place of residence; and (ii) Domestic Violence leads in psychological discomfort and family dysfunction, Change in Environment, PanHellenic Exams and School Bullying stigmatize the psyche of adults who have experienced them in their childhood and the divorce of parents leads relaxation of family relationships. These findings are suggested to be harnessed by Primary Health Care for shielding health professionals and strengthening mental health services and school education by enhancing inclusive education and developing actions by the entire educational community.

Στην παρούσα εργασία διερευνήσαμε τις επιπτώσεις βιωμένου παιδικού τραύματος στην ψυχοπαθολογία, εχθρότητα και λειτουργία της οικογένειας. Για τον σκοπό αυτό 1437 υγιή ενήλικα άτομα (408 άνδρες και 1029 γυναίκες), συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια Κλίμακας Ψυχοπαθολογίας (SCL-90), Επιθετικότητας και Κατεύθυνσης της Επιθετικότητας (HDHQ) και Οικογενειακού Περιβάλλοντος (FES) και ένα ερωτηματολόγιο κοινωνικο-δημογραφικών στοιχείων εμπλουτισμένο με ερώτηση αν βίωσαν ή όχι παιδικό τραύμα από Ασθένεια Γονέων, Απώλεια Γονέων, Απώλεια Αγαπημένου Προσώπου, Ενδοοικογενειακή Βία, Διαζύγιο Γονέων, Αλλαγή Περιβάλλοντος, Ασθένεια Ιδίου, Τσακωμούς με Φίλους, Πανελλήνιες, Σχολικό Εκφοβισμό. Το 61,3 % των συμμετεχόντων δήλωσε πως είχε βιώσει παιδικό τραύμα. Από την στατιστική επεξεργασία των ερωτηματολογίων διαπιστώθηκε πως οι ενήλικες που βίωσαν παιδικό τραύμα είχαν υψηλότερα επίπεδα ψυχοπαθολογίας και εχθρότητας σε σχέση με αυτούς που δε βίωσαν παιδικό τραύμα. Στην ομάδα των ενηλίκων με βιωμένο παιδικό τραύμα βρέθηκε πως:i) τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, επηρεάζουν γενικά την ψυχοπαθολογία και εχθρότητα στην ενήλικη ζωή τους ενώ η λειτουργία της οικογένειας τους επηρεάζεται μόνον από την οικογενειακή κατάσταση και τον τόπο διαμονής και ii) η Ενδοοικογενειακή Βία οδηγεί σε ψυχολογική δυσφορία και οικογενειακή δυσλειτουργία, η Αλλαγή Περιβάλλοντος, οι Πανελλήνιες και ο Σχολικός εκφοβισμός στιγματίζουν τον ψυχισμό των ενηλίκων που τα βίωσαν στην παιδική τους ηλικία και το διαζύγιο των γονιών προκαλεί χαλάρωση των οικογενειακών σχέσεων.Τα ευρήματα αυτά προτείνεται να αξιοποιηθούν από την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας για θωράκιση των επαγγελματιών υγείας και ενίσχυση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και από τη Σχολική Αγωγή με ενίσχυση της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης και την ανάπτυξη δράσεων από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας.