Περίληψη
Η μουσική χρησιμοποιείται ευρέως, τα τελευταία χρόνια, στην αναισθησία του ανθρώπου λόγω οικονομίας, ευκολίας και ασφάλειας στην παροχή. Ενδείξεις για ευεργετικές επιπτώσεις σε φυσιολογικές και βιοχημικές παραμέτρους, στην αναλγησία και στη μείωση των παρενεργειών αναισθητικών και αναλγητικών φαρμάκων, την καθιστούν ελκυστικό συμπληρωματικό εργαλείο μιας ισορροπημένης αναισθησιολογικής προσέγγισης. Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη της επίδρασης της μουσικής παρεχόμενης κατά την περιεγχειρητική περίοδο, σε παράγοντες που σχετίζονται με την αναισθησία και την αναλγησία του σκύλου, μετά από άσκηση επώδυνων ερεθισμάτων, σε πειραματικές και κλινικές συνθήκες. Στο πειραματικό μέρος της χρησιμοποιήθηκαν 20 σκύλοι φυλής Beagle, που υποβλήθηκαν σε πανομοιότυπο χειρουργικό ερέθισμα. Σχηματίστηκαν 3 ομάδες: η 1η εκτέθηκε σε μουσική του Σοπέν (CM), η 2η σε μουσική του Μότσαρτ (MM) ενώ η 3η (NM) δεν εκτέθηκε σε μουσικό ερέθισμα. Το αναισθητικό πρωτόκολλο περιελάμβανε την ενδομυϊκή χορήγησ ...
Η μουσική χρησιμοποιείται ευρέως, τα τελευταία χρόνια, στην αναισθησία του ανθρώπου λόγω οικονομίας, ευκολίας και ασφάλειας στην παροχή. Ενδείξεις για ευεργετικές επιπτώσεις σε φυσιολογικές και βιοχημικές παραμέτρους, στην αναλγησία και στη μείωση των παρενεργειών αναισθητικών και αναλγητικών φαρμάκων, την καθιστούν ελκυστικό συμπληρωματικό εργαλείο μιας ισορροπημένης αναισθησιολογικής προσέγγισης. Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη της επίδρασης της μουσικής παρεχόμενης κατά την περιεγχειρητική περίοδο, σε παράγοντες που σχετίζονται με την αναισθησία και την αναλγησία του σκύλου, μετά από άσκηση επώδυνων ερεθισμάτων, σε πειραματικές και κλινικές συνθήκες. Στο πειραματικό μέρος της χρησιμοποιήθηκαν 20 σκύλοι φυλής Beagle, που υποβλήθηκαν σε πανομοιότυπο χειρουργικό ερέθισμα. Σχηματίστηκαν 3 ομάδες: η 1η εκτέθηκε σε μουσική του Σοπέν (CM), η 2η σε μουσική του Μότσαρτ (MM) ενώ η 3η (NM) δεν εκτέθηκε σε μουσικό ερέθισμα. Το αναισθητικό πρωτόκολλο περιελάμβανε την ενδομυϊκή χορήγηση ακετυλοπρομαζίνης (0,03 mg/kg) και βουτορφανόλης (0,1 mg/kg), προποφόλης για εγκατάσταση και ισοφλουρανίου για διατήρηση της αναισθησίας και φαιντανύλης για rescue αναλγησία (1μg/kg). Ως δείκτες ανεπαρκούς βάθους αναισθησίας και ανεπαρκούς αναλγησίας χρησιμοποιούνταν το BIS και οι αποκρίσεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος (HR, BP, RR), αντίστοιχα. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν 3 αιμοληψίες για τη μέτρηση της ουσίας P στο αίμα. Στο κλινικό μέρος της μελέτης συμμετείχαν 24 θηλυκοί σκύλοι, χωρισμένοι σε 2 ομάδες των 12, που υποβλήθηκαν σε ωοθηκυστερεκτομή. Οι σκύλοι της 1ης ομάδας εκτέθηκαν σε μουσική του Μότσαρτ (ΜΜ), ενώ της 2ης δεν εκτέθηκαν σε μουσικό ερέθισμα (ΝΜ). Ο πειραματικός σχεδιασμός ήταν σχεδόν πανομοιότυπος με αυτόν του πειραματικού μέρους. Δεν έγινε χρήση του BIS, αξιολογούνταν ωστόσο οι ίδιες παράμετροι.Στο πειραματικό μέρος, οι ομάδες των σκύλων που εκτέθηκαν σε μουσική παρουσίασαν καλύτερα επίπεδα ηρέμησης, μικρότερη κατανάλωση προποφόλης, ισοφλουρανίου και φαιντανύλης και μικρότερες μεταβολές στις τιμές του BIS (p<0,05), σε σχέση με την ομάδα που δεν εκτέθηκε σε μουσικό ερέθισμα. Στο κλινικό μέρος, οι σκύλοι που εκτέθηκαν σε μουσική του Μότσαρτ παρουσίασαν μικρότερες διακυμάνσεις της αρτηριακής πίεσης διεγχειρητικά, σε σχέση με εκείνους που δεν εκτέθηκαν σε μουσική (p<0,05). Τέλος, παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική μεταβολή των συγκεντρώσεων της ουσίας P, ανεξάρτητα από την έκθεση ή μη σε μουσική, τόσο στο πειραματικό όσο και στο κλινικό μέρος.Η κλασική μουσική, παρεχόμενη κατά την περιεγχειρητική περίοδο σε σκύλους πειραματόζωα, έδωσε καλύτερα επίπεδα ηρέμησης, μικρότερη κατανάλωση προποφόλης, ισοφλουρανίου και φαιντανύλης, και μικρότερες μεταβολές του αναισθητικού βάθους, σε σχέση με τους σκύλους που δεν εκτέθηκαν σε μουσική. Επίσης, η έκθεση σε μουσική του Μότσαρτ είχε ως αποτέλεσμα μικρότερες διακυμάνσεις της ουσίας P. Ωστόσο, οι θετικές επιδράσεις της κλασικής μουσικής ήταν εμφανείς σε γενική αναισθησία μικρού, αλλά όχι μεγαλύτερου βάθους, πιθανώς λόγω της δοσοεξαρτώμενης καταστολής της ακουστικής λειτουργίας από το ισοφλουράνιο. Τέλος, οι συγκεντρώσεις της ουσίας P μετά από επώδυνο χειρουργικό ερέθισμα αυξάνονται άμεσα και φαίνεται να μπορούν να συσχετιστούν με την παρουσία οξέος πόνου.
περισσότερα
Περίληψη σε άλλη γλώσσα
Music has been widely used in human anaesthesia, due to low cost, ease and safety. Additionally, its beneficial effect on physical and biochemical parameters, analgesia, and minimization of adverse effects of anesthetics and analgesics, makes perioperative exposure to music an attractive complementary tool during anaesthesia.The aim of this research was to study the effect of music, provided during the perioperative period, on factors associated with anaesthesia and analgesia in dogs exposed to nociceptive stimuli under experimental and clinical conditions. In the first part, 20 Beagles were applied to identical nociceptive stimuli: 3 groups were formed, each of which consisted of the same 20 dogs. The first group listened to Chopin Music (CM), the second to Mozart Music (MM) and the third was the No-Music (NM) group. Dogs were premedicated with acepromazine (0.03 mg/kg) and butorphanol (0.1 mg/kg) intramuscularly; anaesthesia was induced with propofol and maintained with isoflurane wh ...
Music has been widely used in human anaesthesia, due to low cost, ease and safety. Additionally, its beneficial effect on physical and biochemical parameters, analgesia, and minimization of adverse effects of anesthetics and analgesics, makes perioperative exposure to music an attractive complementary tool during anaesthesia.The aim of this research was to study the effect of music, provided during the perioperative period, on factors associated with anaesthesia and analgesia in dogs exposed to nociceptive stimuli under experimental and clinical conditions. In the first part, 20 Beagles were applied to identical nociceptive stimuli: 3 groups were formed, each of which consisted of the same 20 dogs. The first group listened to Chopin Music (CM), the second to Mozart Music (MM) and the third was the No-Music (NM) group. Dogs were premedicated with acepromazine (0.03 mg/kg) and butorphanol (0.1 mg/kg) intramuscularly; anaesthesia was induced with propofol and maintained with isoflurane while fentanyl (1 μg/kg) was provided intravenously as rescue analgesia. Anesthetic depth was monitored by use of the bispectral index (BIS), and autonomic nervous system responses (HR, BP, RR) were used to monitor the level of analgesia. Furthermore, measurements of Substance-P concentration in the dogs' serum were carried out in order to objectively evaluate pain during the intraoperative period. In the second part of the study, 24 female dogs, undergoing ovariohysterectomy, were divided into two groups of 12. Dogs of the first group were exposed to Mozart Music (MM), while those of the second were not exposed to any musical stimulus during the perioperative period (NM). The experimental design was almost identical to the first part. The BIS was not used, however the parameters evaluated were the same as in the first part of the study.In the first part of the study, the groups of dogs exposed to music achieved higher levels of sedation, required less propofol, isoflurane and fentanyl and exhibited less pronounced changes in BIS values (p <0.05), in relation to the group not exposed to music. In the second part of the study, the dogs of the MM group exhibited less fluctuations in arterial pressure than those the NM group (p<0.05). Finally, a statistically significant effect of time on the alterations of Substance-P concentrations was observed, regardless of exposure to music or not.Classical music provided during the perioperative period in laboratory dogs, results, when compared to dogs not exposed to music, in higher levels of sedation, lower consumption of propofol, isoflurane and fentanyl and less alterations in BIS values. Also, exposure to Mozart's music resulted in less fluctuations of substance P concentrations. However, these positive effects of classical music were apparent in light but not deeper anaesthesia in dogs subjected to ovariohysterectomy, probably due to dose-dependent suppression of auditory function caused by isoflurane. Finally, following a noxious stimulus, concentrations of substance P are immediately increased and thus appear to be correlated with acute pain.
περισσότερα