Η δραματουργία και η χρήση της φωνής στην όπερα To the Lighthouse

Abstract

This paper supplements the main part of my doctoral dissertation, namely the composition of the opera To the Lighthouse and focuses on the dialectical relationship that I developed between the use of voice and dramaturgy, most of the time redefining the roles that those fundamental elements play in an opera. Through a personal problematic that I develop, both in esthetic and technical level, the existence of a dynamic continuum between the traditional opera and music theatre is suggested, as these terms are defined since the 1960’s. The paper is divided into three main chapters. In the first chapter, I initially set the boundaries of the two fields (opera and music theatre), according to esthetic and technical criteria, as they occur as far as relative oevrue and bibliography is considered. Next, I place To the Lighthouse in an esthetic frame according to trends in the field and also a more general historical background. In the second chapter, I first present the evolution of dramaturgy and the use of voice in the operatic field since the beginnings of 2oth century and then I present the dramaturgical structure of To the Lighthouse. In the third chapter I first present vocal techniques that I have developed in the period 2011-2017, and then I analyse the dramaturgical decisions based on the text and the way that it is delivered by the voice. At the end, through a valuation of To the Lighthouse Ι suggest different ways through which the relation between dramaturgy and human voice can be expanded, perhaps involving other forms of art as well.

Η εργασία αυτή αποτελεί συνοδευτικό υπόμνημα στο κύριο μέρος της διδακτορικής μου διατριβής που είναι η σύνθεση της όπερας To the Lighthouse και εστιάζει στην διαλεκτική σχέση που ανέπτυξα ανάμεσα στην χρήση της φωνής και την δραματουργία, πολλές φορές επαναπροσδιορίζοντας τους ρόλους που επιτελούν αυτά τα δύο θεμελιακά στοιχεία στην παραδοσιακή όπερα. Μέσα από την προσωπική προβληματική που αναπτύσσω, τόσο σε αισθητικό όσο και σε τεχνικό επίπεδο, προτείνεται η ύπαρξη ενός δυναμικού συνεχούς ανάμεσα στην παραδοσιακή όπερα και το μουσικό θέατρο, όπως αυτά καθορίζονται από την δεκαετία του 1960 και μέχρι σήμερα. Το υπόμνημα χωρίζεται σε τρία κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο, αρχικά οριοθετώ τους δύο χώρους ―όπερα και μουσικό θέατρο― με βάση αισθητικά και τεχνικά κριτήρια όπως αυτά προκύπτουν από την σχετική εργογραφία και την βιβλιογραφία. Στην συνέχεια τοποθετώ το To the Lighthouse σε ένα αισθητικό πλαίσιο με κριτήρια τις διάφορες τάσεις που επικρατούνε στον χώρο αλλά και το γενικότερο ιστορικό υπόβαθρο. Στο δεύτερο κεφάλαιο, αρχικά παρουσιάζω την εξέλιξη της δραματουργίας και την χρήση της φωνής στον χώρο της όπερας από τις αρχές του 20ού αιώνα και μετά και στην συνέχεια παρουσιάζω την δραματουργική δομή του To the Lighthouse. Στο τρίτο και μεγαλύτερο κεφάλαιο αρχικά παρουσιάζω συνοπτικά φωνητικές τεχνικές που έχω αναπτύξει κατά την περίοδο 2011-2017, ενώ στην συνέχεια αναλύω τις δραματουργικές επιλογές με βάση το κείμενο και τον τρόπο που αυτό αποδίδεται από την φωνή. Τέλος, μέσα από την αποτίμηση του To the Lighthouse προτείνω τρόπους με τους οποίους μπορεί να διευρυνθεί η σχέση δραματουργίας και ανθρώπινης φωνής, ενδεχομένως και μέσα από άλλες μορφές τέχνης.