Διαχείριση κρίσεων: ο στρατηγικός ρόλος της διοίκησης ανθρωπίνων πόρων στην αντιμετώπισή τους

Abstract

The Thesis deals with the field of organizational crisis management. It specializes in the strategic role that the HR Department can undertake as a main member of an organization’s Crisis Management Team. The extensive literature review reveals the lack of studies and in-depth analysis of the strategic role that the HR Department may contribute under the threat of a crisis. In addition, it is noted that this gap concerns both the scientific fields of Crisis Management and HR Management. Filling this gap, alongside with some additional goals, was set as the main purpose of this dissertation. Based on the current bibliography and the thorough analysis of real case studies of organizations that experienced critical events and the methods followed (successful or not) in managing them, the new role of the HR Department, in terms of crisis management, is proposed and analyzed. Furthermore, within the purpose of measuring and studying the case of the Greek organizations in terms of their familiarization with the field of Organizational Crisis Management, as well as the role that their HR Department already holds, a research model was conceptualized based on the existing literature review. After collecting, analyzing and processing the data, the research hypotheses are tested, and the final findings are formed. Therefore, the examination and evaluation of the findings of the research takes place as well as the comparison between the Greek reality and the international standards

Η διατριβή πραγματεύεται το πεδίο της Διαχείρισης Οργανωσιακών Κρίσεων. Επικεντρώνεται στον στρατηγικό ρόλο που δύναται να διαδραματίσει το τμήμα Διοίκησης Ανθρωπίνων Πόρων ως κύριο μέλος της Ομάδας Διαχείρισης Κρίσεων ενός οργανισμού. Διαμέσου της εκτενούς βιβλιογραφικής ανασκόπησης, διαφαίνεται η έλλειψη μελετών και διεξοδικής ανάλυσης όσον αφορά τον καθοριστικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το τμήμα Διοίκησης Ανθρωπίνων Πόρων, υπό την απειλή μιας κρίσης. Επιπρόσθετα, παρατηρείται πως η εν λόγω έλλειψη αφορά και τα δυο επιστημονικά πεδία, της Διαχείρισης Κρίσεων και της Διοίκησης Ανθρωπίνων Πόρων. Η κάλυψη αυτού του κενού, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων πρόσθετων στόχων, τέθηκε ευθύς εξαρχής ως ο κύριος σκοπός της παρούσας διατριβής. Βάση της βιβλιογραφίας και την ενδελεχούς μελέτης πραγματικών περιπτώσεων οργανισμών που ήρθαν αντιμέτωποι με κρίσιμα γεγονότα, καθώς και με τον τρόπο (επιτυχημένο ή όχι) που τα αντιμετώπισαν, προτείνεται διεξοδικά ο νέος ρόλος που καλείται να αναλάβει το τμήμα Διοίκησης Ανθρωπίνων Πόρων ενός οργανισμού στη διάρκεια μιας κρίσης. Επιπρόσθετα, προκειμένου να μετρηθεί και να μελετηθεί η περίπτωση των ελληνικών επιχειρήσεων όσον αφορά τον βαθμό εξοικείωσής τους με το πεδίο της Διαχείρισης Οργανωσιακών Κρίσεων, καθώς και τον ρόλο που ήδη διαδραματίζει το τμήμα Διοίκησης Ανθρωπίνων Πόρων των εκάστοτε επιχειρήσεων, προσδιορίζεται ένα ερευνητικό μοντέλο, βασισμένο στην αξιοποίηση της υφιστάμενης βιβλιογραφίας γύρω από το υπό εξέταση θέμα. Μετά την συλλογή, ανάλυση και επεξεργασία των στοιχείων, πραγματοποιείται ο έλεγχος των ερευνητικών υποθέσεων και διαμορφώνονται τα τελικά αποτελέσματα. Ακολούθως, λαμβάνει χώρα η εξέταση και η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της έρευνας, καθώς και η σύγκριση της ελληνικής πραγματικότητας με τα διεθνή πρότυπα.