Διαχείριση κρίσεων στις επιχειρηματικές διαδικασίες και δραστηριότητες οργανισμών και επιχειρήσεων

Abstract

The thesis aims to enrich the existing knowledge regarding the actions of organizations/ enterprises for crisis management through the creation of a dynamic and complex integrated model representation of reality that corresponds to the market environment with multiple interactions and interrelationships of procedures that provide the context of crisis management, through a plurality of structural and organizational characteristics of the organization / enterprise (with a main emphasis on organizational change and realign administrative). Accordingly, there is a key concern: Is actually the organizational-administrative side of organizations / enterprises and strategically identified management options (in the context of organizational change and realign administrative) two minor elements of the regional crisis management or determine - independently or in conjunction with other variables - significantly, positively or negatively crisis management procedures, which constitute a large extent and scope of the course of an organization / enterprise to maintain the viability / market in which it operates? The need for a full and comprehensive survey of the crisis management framework of organizations / enterprises with a representation of crisis management procedures and the factors that make up each process, conducted through the bibliographic detection, as well as by conducting qualitative research with form of interviews, in order to ensure data capture of reality that corresponds to the market environment and current operational realities. The analysis of factors confirmed, for the vast majority of cases, the significance of individual variables that make up each crisis management procedure. Then the cluster analysis, revealed the specificities that systematise the diversification of organizations / enterprises within their choices regarding the management of crises they face. Finally, the analysis of discrimination and the logistic regression, connected the differentiation of organism groups / enterprises that formed the cluster analysis (dependent variable), with a plurality of structural and organizational characteristics and strategic choices (in the context of organizational change and administrative redefinition) (independent variables), specifying how they influenced the choices of organizations / enterprises in the management of crises which they were confronted. The overall results of the quantitative analysis, after having confirmed the basic dimensions of our theoretical model, drove us then to construct a defined and dynamic model representation of the crisis management framework, with its main feature the dynamic interaction - interdependence of crisis management procedures and of structural and organizational characteristics and strategic choices of the organization / enterprises (under the organizational change and realign administrative). It is finally understood that the crisis management determines the future operational course of the organizations / enterprises in the market environment which they operate.

Η διατριβή έχει ως στόχο τον εμπλουτισμό της ήδη υπάρχουσας γνώσης, αναφορικά με τις δράσεις των οργανισμών/επιχειρήσεων για τη διαχείριση των κρίσεων, μέσω της δημιουργίας ενός δυναμικού και πολυσύνθετου μοντέλου ολοκληρωμένης αναπαράστασης της πραγματικότητας που ανταποκρίνεται στο αγοραίο περιβάλλον, με πολλαπλές αλληλεπιδράσεις και αλληλοσυσχετίσεις των διαδικασιών που απαρτίζουν το πλαίσιο της διαχείρισης κρίσεων, διαμέσου μιας πλειάδας δομο-λειτουργικών και οργανωτικο-διοικητικών χαρακτηριστικών του οργανισμού/επιχείρησης (με κύρια έμφαση στις οργανωτικές αλλαγές και τους διοικητικούς αναπροσδιορισμούς). Σύμφωνα με τα παραπάνω, τίθεται ένας βασικός προβληματισμός: Η οργανωτικο-διοικητική πλευρά των οργανισμών/επιχειρήσεων και οι στρατηγικά προσδιορισμένες διαχειριστικές επιλογές (στα πλαίσια των οργανωτικών αλλαγών και των διοικητικών αναπροσδιορισμών) είναι όντως δύο δευτερεύουσας σημασίας περιφερειακά στοιχεία της διαδικασίας διαχείρισης κρίσεων ή προσδιορίζουν - αυτοδύναμα ή σε συνδυασμό με άλλες μεταβλητές - σε σημαντικό βαθμό, θετικά ή αρνητικά τις διαδικασίες διαχείρισης κρίσης, οι οποίες συνθέτουν, σε μεγάλο βαθμό, και το πλαίσιο της πορείας ενός οργανισμού/επιχείρησης προς διατήρηση της βιωσιμότητας του/της στην αγορά που δραστηριοποιείται; Η ανάγκη μιας πλήρους και ολοκληρωμένης αποτύπωσης του πλαισίου διαχείρισης κρίσεων από τους οργανισμούς/επιχειρήσεις, με αναπαράσταση των διαδικασιών διαχείρισης κρίσεων και των παραγόντων που συνθέτουν τη κάθε μία διαδικασία, πραγματοποιήθηκε μέσα από τον βιβλιογραφικό εντοπισμό τους, καθώς επίσης από τη διενέργεια ποιοτικής έρευνας με τη μορφή συνεντεύξεων, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η λήψη δεδομένων της πραγματικότητας που ανταποκρίνεται στο αγοραίο περιβάλλον και στην εκάστοτε επιχειρησιακή πραγματικότητα. Η ανάλυση των παραγόντων επιβεβαίωσε, για τη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, τη σημαντικότητα των επιμέρους μεταβλητών που απαρτίζουν την κάθε μία διαδικασία διαχείρισης κρίσεων. Στη συνέχεια η ανάλυση συστάδων, ανέδειξε τις ιδιαιτερότητες που συστηματοποιούν τη διαφοροποίηση των οργανισμών/επιχειρήσεων στις επιλογές τους, αναφορικά με τη διαχείριση των κρίσεων που αντιμετωπίζουν. Τέλος, η ανάλυση διάκρισης και η λογαριθμική παλινδρόμηση, συνέδεσαν τη διαφοροποίηση των ομάδων οργανισμών/επιχειρήσεων, που σχημάτισε η ανάλυση συστάδων (εξαρτημένη μεταβλητή), με μία πλειάδα δομο-λειτουργικών, οργανωτικο-διοικητικών χαρακτηριστικών και στρατηγικών επιλογών (στα πλαίσια των οργανωτικών αλλαγών και των διοικητικών αναπροσδιορισμών) (ανεξάρτητες μεταβλητές), προσδιορίζοντας τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζονται οι επιλογές των οργανισμών/επιχειρήσεων κατά τη διαχείριση των κρίσεων με τις οποίες έρχονται αντιμέτωπες. Το σύνολο των αποτελεσμάτων της ποσοτικής ανάλυσης, αφού πρώτα επιβεβαίωσε τις βασικές διαστάσεις του θεωρητικού μας μοντέλου, μας οδήγησε στη συνέχεια στη δόμηση ενός προσδιορισμένου και δυναμικού μοντέλου αναπαράστασης του πλαισίου διαχείρισης κρίσεων, με κύριο χαρακτηριστικό του τη δυναμική αλληλεπίδραση - αλληλεξάρτηση των διαδικασιών διαχείρισης κρίσεων και των δομο-λειτουργικών, των οργανωτικο-διοικητικών χαρακτηριστικών και των στρατηγικών επιλογών του οργανισμού/επιχείρησης (στα πλαίσια των οργανωτικών αλλαγών και των διοικητικών αναπροσδιορισμών). Γίνεται, τέλος, αντιληπτό ότι, η διαχείριση των κρίσεων προσδιορίζει και την μετέπειτα, επιχειρησιακή και αγοραία, πορεία του οργανισμού/επιχείρησης.