Κλωνικότητα β λεμφοκυττάρων στο νεφρικό ιστό ασθενών με αυτοάνοσα νεφρικά νοσήματα

Abstract

Aim: Using polymerase chain reaction (PCR), cloning, sequencing and analysis of rearranged immunoglobulin heavy-chain (Ig-VH/DH/JH) genes, clusters of clonally-related sequences are commonly found in the peripheral blood of patients with active lupus nephritis. In this study, we used the method of spectratyping analysis to test the hypothesis that clonal B-cell populations are present in the renal tissue of these patients, induced perhaps as a result of local (auto)antigenic stimulation Methods: Genomic DNA extracted from renal biopsy samples from 18 patients with active lupus nephritis and 24 patients with other immune-mediated glomerular diseases, as well as DNA from 25 paired peripheral blood samples, was subjected to multiplex PCR for the detection of Ig-VH clonal rearrangement. PCR products were analyzed by capillary electrophoresis according to the Biomed-2 standard guidelines for the definition of clonal B cell populations. Immunohistochemistry using the B-cell-specific L-26 antibody was also performed in available renal samples. Results: Electrophoregrams of PCR products derived from patients with biopsy proven active lupus nephritis revealed the presence of oligoclonal Bcell populations among polyclonal B-cells in renal tissue of 6/18 patients. No associations with clinical or histology class were evident. Oligoclonal Bcell populations were also found in renal samples derived from patients with untreated focal segmental glomerulosclerosis (6 of 7), minimal change disease (1 of 3), membranous nephropathy (1 of 3) and IgA nephropahy (3 of 4), and not in patients with pauci-immune vasculitis (n=4) or membranoproliferative glomerulonephritis (n=3). Oligoclonal B-cell populations were not found in any of the paired peripheral blood samples derived from 13 patients having renal B-cell oligoclonality, suggesting the existence of local (auto)antigens leading toclonal expansion rather than Bcell transfer through peripheral circulation. Finally, spectratyping analysis identified polyclonal or oligoclonal B-cells in all renal tissues in the absence of detectable B-cells by immunohistochemistry in the same samples. Conclusion: These novel findings show that spectratyping analysis can detect oligoclonal B-cell expansions in renal tissue from patients with active lupus nephritis and other (auto)immune-mediated glomerular diseases. Whether this standardised method can identify individual patients who could benefit from therapeutic B cell depletion deserves further study.

Σκοπός: Κλωνικοί πληθυσμοί Β-κυττάρων ανευρίσκονται στο περιφερικό αίμα ασθενών με ΣΕΛ νεφρτιδα .Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αναζήτηση ολιγοκλωνικών πληθυσμών Β-κυττάρων χρησιμοποιώντας πολλαπλή PCR με φθορίζοντες εκκινητές και τριχοειδική ανάλυση PCR προιόντων στον νεφρικό ιστό ασθενών με σπειραματικές παθήσεις ανοσολογικής αιτιολογίας .Ασθενείς και μέθοδος : Έγινε απομόνωση DNA από υλικό νεφρικών βιοψιών (n=42) και από το περιφερικό αίμα επιλεγμένου δείγματος ασθενών με σπειραματικές παθήσεις ανοσολογικής αιτιολογίας (n=25 από 42). Διενεργήθηκε πολλαπλή PCR σε τρείς αντιδράσεις με πολλαπλούς εκκινητές για την ενίσχυση της Ig-VH/DH/JH αλληλουχίας των Β-κυττάρων. Για τις PCR αντιδράσεις χρησιμοποιήθηκε το IGH Gene Clonality Assay της Βiomed 2. Τα αποτελέσματα των PCR αναλύθηκαν μέσω ηλεκτροφόρησης σε τριχοειδή στoν αυτόματο DNA αναλυτή και τα αποτελέσματα δόθηκαν σε μορφή κορυφών που κατηγοριοποιήθηκαν ως α) πολυκλωνικός και β) ολιγοκλωνικός πληθυσμός Β-κυττάρων.Αποτελέσματα: Ολιγοκλωνικοί πληθυσμοί Β-κυττάρων στο νεφρικό ιστό ανευρέθηκαν σε 6 από τους 18 ασθενείς με νεφρίτιδα του ΣΕΛ(33%), γεγονός που δεν φάνηκε να σχετίζεται ούτε με την τάξη της νεφρίτιδας ούτε με κάποια άλλη κλινικοεργαστηριακή παράμετρο. Ολιγοκλωνικότητα στον ιστό ανευρέθηκε επίσης στους 11 από τους 24 ασθενείς (46%) με σπειραματικές παθήσεις ανοσολογικής αιτιολογίας, πρωτοδιάγνωση FSGS (n=7), Νόσο Ελαχίστων Αλλοιώσεων (n=4) , IgAN (n=3), Μεμβρανώδη ΣΠ (n=3), ανοσοπενική αγγειίτιδα (n=4) και μεμβρανοϋπερπλαστική ΣΝ (n=3). Σε κανένα από τα δείγματα περιφερικού αίματος δεν ανιχνεύθηκαν ολιγοκλωνικοί πληθυσμοί Β-κυττάρων. Αυτό το γεγονός ενισχύει τη θεωρία για τον κεντρικό ρόλο αυτοδραστικών κλώνων Β κυττάρου που δεν βρίσκονται στην περιφέρεια, αλλά που συμμετέχουν στη δημιουργία και τη συντήρηση της τοπικής ανοσολογικής βλάβης στον νεφρικό ιστό. Συμπέρασμα: Η ανίχνευση ολιγοκλωνικών πληθυσμών Β-κυττάρων στον νεφρικό ιστό ασθενών με ΣΕΛ νεφρίτιδα αλλά και άλλες σπειραματικές παθήσεις ανοσολογικής αιτιολογίας, υποδηλώνει ότι το εύρημα της ολιγοκλωνικότητας δεν είναι ειδικό και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βιοδείκτης για τη νεφρίτιδα του λύκου. Θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει στην ταυτοποίηση ασθενών με σπειραματικές παθήσεις ανοσολογικής αιτιολογίας που θα είχαν πιθανό όφελος από θεραπείες εξάλειψης των Β -κυττάρων.