Η επίδραση της εκπαίδευσης στην αυτοφροντίδα ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια

Abstract

Purpose: The aim of our study was to evaluate the effect of education on self-care behavior inpatients with heart failure, as well as in quality of life, in rehospitalization rates, in the numberof days of hospitalization and in mortality rates.Methods: From a General Hospital in Athens, 190 patients were randomly selected toparticipate in nursing intervention (n = 94) or to receive usual care (n = 96). The interventionconsisted of one session of education supported by a nurse and granting a booklet. Data werecollected four times, one during hospitalization (first) and subsequently were made by threepost-experimental measurements in one year follow up, at 3, 6 and 12 months after dischargeby telephone follow-up. The assessment of self-care behavior was performed by the scaleEHFScBS, while for the evaluation of quality of life the questionnaire MLWHFQ was used. Aspecial form was recorded on rehospitalization rates, on number of days of hospitalization andon mortality rates. For statistical data analysis used the statistical program SPSS 18.0. Thelevel of statistical significance was set at 0.05..Results: 135 patients completed the study. The intervention group was found to havestatistically significant improvement to self-care behavior after intervention, and the effect wasmaintained throughout the follow-up duration with considerable overall change in score forthe intervention group from baseline to end point, -9.1±8.4 (p<0.001). Also, was improvedquality of life, with a total change in score for the intervention group from baseline to 12months after -19,7±21,5 (p <0,001). Specifically, the dimensions of quality of life, physicaland emotional health, rankings were changed for the better after treatment in both groups,however, in the intervention group to a greater extent, and the improvement was maintaineduntil the end of the research process to change -8,7±9,4 and -4,0± 6,3 respectively, (p <0,001). It is noteworthy that the best scores were observed in the first post-experimental measurement(3 months post) compared to the last for the two variables evaluated. Also, it was observed apositive correlation between self-care behavior and overall quality of life (p<0,001). Patientsin the intervention group were not found to have a significant difference in survival (plog-ranktest=0,497), in rehospitalization rates, in number of days of hospitalization and in mortalityrates.Conclusions: Education emerged as an important nursing intervention, which improves selfcarebehavior and quality of life of patients with heart failure.

Σκοπός: Η εκτίμηση της επίδρασης της εκπαίδευσης στη συμπεριφορά αυτοφροντίδαςασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια, καθώς και στην ποιότητα ζωής, στα ποσοστάεπανεισαγωγών, στον αριθμό ημερών νοσηλείας και στη θνητότητα.Υλικό - Μέθοδος: Από γενικό νοσοκομείο της Αθήνας, επελέγησαν τυχαία 190 ασθενείς μεκαρδιακή ανεπάρκεια να συμμετάσχουν στη νοσηλευτική παρέμβαση (n=94) ή να λάβουν τησυνήθη θεραπεία (n=96). Η παρέμβαση περιελάμβανε μία συνεδρία εκπαίδευσης απόνοσηλευτή και τη χορήγηση ενός ενημερωτικού φυλλαδίου. Δεδομένα συνελλέγησαντέσσερις φορές, η μία κατά τη διάρκεια της νοσηλείας (πρώτη) και ακολούθησαν τρειςμεταπειραματικές μετρήσεις στη διάρκεια ενός έτους, στους 3, 6, και 12 μήνες. Η αξιολόγησητης συμπεριφοράς αυτοφροντίδας πραγματοποιήθηκε με την κλίμακα EHFScBS, ενώ για τηνεκτίμηση της ποιότητας ζωής χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο MLWHF. Σε ειδικόέντυπο κατεγράφησαν δεδομένα σχετικά με τα ποσοστά επανεισαγωγών, τον αριθμό ημερώννοσηλείας και τη θνητότητα. Για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε τοστατιστικό πρόγραμμα SPSS 18.0. Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας τέθηκε στο 0,05.Αποτελέσματα: 135 ασθενείς ολοκλήρωσαν τη μελέτη. Η ομάδα παρέμβασης εμφάνισεστατιστικά σημαντική βελτίωση στη συμπεριφορά αυτοφροντίδας μετά την εκπαίδευση και τοαποτέλεσμα διατηρήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια παρακολούθησης, με συνολική μεταβολή τηςβαθμολογίας από την αρχική έως την τελική μέτρηση, -9,1±8,4(p<0,001). Επίσης, βελτιώθηκεη ποιότητα ζωής, με συνολική μεταβολή της βαθμολογίας για την ομάδα παρέμβασης από τηνέναρξη έως 12 μήνες μετά -19,7 ± 21,5(p <0,001). Συγκεκριμένα, για τις διαστάσεις τηςποιότητας ζωής, σωματική και συναισθηματική υγεία, οι βαθμολογίες μεταβλήθηκαν προς το καλύτερο μετά τη νοσηλεία και στις δύο ομάδες, ωστόσο, στην ομάδα παρέμβασης σεμεγαλύτερο βαθμό και η βελτίωση διατηρήθηκε ως το τέλος της ερευνητικής διαδικασίας μεμεταβολή -8,7±9,4 και -4,0±6,3 αντιστοίχως,(p<0,001). Αξιοσημείωτο είναι ότι οι καλύτερεςβαθμολογίες παρατηρήθηκαν στην πρώτη μεταπειραματική μέτρηση (3 μήνες μετά)συγκριτικά με την τελευταία και για τις δύο μεταβλητές που αξιολογήθηκαν. Επίσης,παρατηρήθηκε θετική συσχέτιση μεταξύ της συμπεριφοράς αυτοφροντίδας και της συνολικήςποιότητας ζωής(p<0,001). Οι ασθενείς της ομάδας παρέμβασης δεν βρέθηκε να είχανσημαντική διαφορά στην επιβίωση(plog-rank test=0,497), στα ποσοστά επανεισαγωγών, στοναριθμό ημερών νοσηλείας και στη θνητότητα.Συμπεράσματα: Η εκπαίδευση αναδείχθηκε ως μία σπουδαία νοσηλευτική πράξη, η οποίαβελτιώνει τη συμπεριφοράς αυτοφροντίδας και την ποιότητας ζωής των ασθενών με καρδιακήανεπάρκεια.