Ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της διαδερμικής θερμοκαυτηρίασης με ραδιοσυχνότητες σε ασθενείς με ανεγχείρητες ηπατικές μεταστάσεις από αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου

Abstract

Despite the advent of combination chemotherapy regimens achieved within the last decade, long term survival of patients with unresectable metastatic disease from colorectal cancer remains poor. Thermal ablation procedures, including radiofrequency ablation (RFA), are considered feasible options in treating unresectable hepatic tumors either primary (hepatocellular carcinoma) or metastatic, the latter mainly arising from colorectal cancer. Percutaneous access is the least invasive RFA procedure. Local ablation therapies of hepatic tumors have become increasingly popular. Their advantages of outpatient management, low morbidity and synergy with chemotherapy are coupled with evidence that their scope extends beyond palliation for selected patients. However, there is still debate on optimal time and patient selection, and the published literature lacks randomized data on efficacy compared to chemotherapy alone.We performed a retrospective, case-controlled study of patients with colorectal liver metastases that were treated with percutaneous radiofrequency (RF) or microwave (MW) thermal ablation (cases). We assigned 28 consecutive patients treated with RFA or MW to an age-sex matched group of patients with comparable characteristics that received chemotherapy only.A total of 55 sessions (52 RF, 3 MW) were performed among cases, with minimal procedural time (median 8 min), zero mortality and no severe complications (3 cases of local hepatic hematoma not requiring hospitalization). Thermal ablation was associated with prolonged median progression-free survival (PFS, 19.4 months) and overall survival (OS, 27.5 months) over controls (14.0 and 21.4 months, respectively). After adjusting for hepatic involvement, PFS estimates were similar between the two groups and OS was better for the ablated group. One and 2-year survival estimates were 0.96 and 0.79, respectively for thermal ablation patients compared to 0.82 and 0.52 for controls. In summary, percutaneous thermal ablation procedures may add significantly to the management of patients with colorectal liver metastasis, delaying disease progression and death. Importantly, the improvement of systemic therapies may expand the pool of candidate patients for modern local therapies rather than diminish it. Thermal ablation should be considered a significant improvement in the multidisciplinary approach of patients with colorectal cancer and limited hepatic involvement.

Παρά την αδιαμφισβήτητη εξέλιξη των χημειοθεραπευτικών σχημάτων την τελευταία δεκαετία, την προσθήκη βιολογικών παραγόντων και τη βελτίωση των μεθόδων σταδιοποίησης, η επιβίωση των ασθενών με μεταστατική νόσο του παχέος εντέρου παραμένει φτωχή. Οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, συμπεριλαμβανομένης και της θερμοκαυτηρίασης με ραδιοσυχνότητες, αποτελούν εναλλακτικές επιλογές για την αντιμετώπιση ανεγχείρητων ασθενών με πρωτοπαθή ηπατική εντόπιση (ηπατοκυτταρικός καρκίνος) ή δευτεροπαθείς εντοπίσεις (κυρίως από καρκίνο του παχέος εντέρου). Η διαδερμική προσπέλαση των βλαβών θεωρείται ως η ελάχιστα επεμβατική οδός. Η θερμοκαυτηρίαση κερδίζει δημοφιλία λόγω των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της που περιλαμβάνουν την εξωνοσοκομειακή αντιμετώπιση, χαμηλή νοσηρότητα και συνέργεια με τη χημειοθεραπεία. Επιπλέον υπάρχουν ευρήματα που συνάδουν με πραγματικό κλινικό όφελος πέραν της παρηγορητικής θεραπείας για κάποιους ασθενείς. Υπάρχει ακόμα διχογνωμία σχετικά με τον ιδανικό χρόνο και την επιλογή των ασθενών για θερμοκαυτηρίαση με ραδιοσυχνότητες, και δημοσιευμένα ευρήματα τυχαιοποιημένων μελετών σύγκρισης με τη χημειοθεραπεία σπανίζουν.Αναλύσαμε αναδρομικά δεδομένα 28 ασθενών με μεταστατική ηπατική νόσο από καρκίνο του παχέος εντέρου, που υποβλήθηκαν επικουρικά σε διαδερμική θερμοκαυτηρίαση με ραδιοσυχνότητες (ασθενείς) υπό αξονικό τομογράφο. Τα συγκρίναμε με ομάδα ασθενών με ηπατική μεταστατική νόσο που έλαβαν αποκλειστικά χημειοθεραπεία (μάρτυρες). Οι δυο ομάδες ήταν συγκρίσιμες ως προς τα δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά τους, συμπεριλαμβανομένης και της χημειοθεραπείας.Συνολικά έγιναν 55 συνεδρίες διαδερμικής θερμοκαυτηρίασης με ραδιοσυχνότητες (ν=52) η μικροκύματα (ν=3) (διάμεσης διάρκειας 8 λεπτών) σε 28 ασθενείς, με μηδενική θνητότητα και ασήμαντη νοσηρότητα (τρεις περιπτώσεις τοπικού ηπατικού αιματώματος που δε χρειάστηκαν νοσηλεία). Η θερμοκαυτηρίαση συσχετίστηκε με παράταση της επιβίωσης χωρίς πρόοδο νόσου (διάμεση 19.4 μήνες) και της συνολικής επιβίωσης (διάμεση 27.5 μήνες) συγκριτικά με τους μάρτυρες (14.0 και 21.4 μήνες αντίστοιχα). Μετά από την προτυποποίηση για το ηπατικό φορτίο με βάση «το κριτήριο των 5» (πέντε ή λιγότερες βλάβες, μικρότερες των 5 εκατοστών), τα διαστήματα χωρίς πρόοδο νόσου ήταν συγκρίσιμα και η συνολική επιβίωση παρέμεινε καλύτερη για όσους υποβλήθηκαν σε διαδερμική θερμοκαυτηρίαση. Η σημειακή επιβίωση ένα και δυο χρόνια μετά τη διάγνωση των μεταστάσεων ήταν 96% και 79% αντίστοιχα στην ομάδα της θερμοκαυτηρίασης και 82% και 52% αντίστοιχα για τους μάρτυρες.Συμπερασματικά, η θερμοκαυτηρίαση με διαδερμική προσπέλαση μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση των ασθενών με ανεγχείρητες ηπατικές μεταστάσεις από καρκίνο του παχέος εντέρου, καθυστερώντας την πρόοδο της νόσου και παρατείνοντας το προσδόκιμο επιβίωσης. Αξιοσημείωτο είναι ότι η πρόοδος των συστηματικών χημειοθεραπειών συμβάλλει στην αύξηση των ασθενών που είναι επιλέξιμοι για τοπικές θεραπείες παρά στη μείωσή τους. Η θερμοκαυτηρίαση πρέπει να θεωρείται σημαντική εξέλιξη στην αντιμετώπιση των ασθενών με δευτεροπαθείς ηπατικές εντοπίσεις από καρκίνο του παχέος εντέρου, ιδιαίτερα σε εκείνους με περιορισμένη ηπατική προσβολή.