Μικροβιακά αίτια σηπτικού συνδρόμου σε 'Ελληνες ασθενείς: πολυκεντρική μελέτη

Abstract

The aim of this study was to investigate the impact of polymicrobial bloodstream infections(pBSIs) on the outcome of sepsis in an area where antimicrobial resistance is of concern.This was a retrospective analysis of data collected prospectively from patients developingBSI outside of an intensive care unit (non-ICU patients) or after ICU admission.Demographics and clinical characteristics were compared for patients with pBSI versusmonomicrobial BSI (mBSI) and following stratification by ICU or non-ICU and severity ofsepsis status. Possible risk factors for adverse outcome were explored by multivariateanalysis, and outcomes were measured by Cox regression analysis. Among 412 patients withBSI, 47 patients (11.4%) with pBSI were recorded; compared with patients with mBSI, theyhad significantly higher APACHE II scores and presented more frequently with severesepsis/septic shock. The all-cause 28-day mortality was significantly higher for pBSI versusmBSI (38.3% vs. 24.7%; P = 0.033), whereas appropriateness of treatment was comparable(78.7% vs. 86.6%). Primary bacteraemia by combinations of Enterococcus faecalis,Klebsiella pneumoniae and Acinetobacter baumannii was predominant among pBSIs; inmBSIs, urinary tract infections by Escherichia coli, K. pneumoniae or Pseudomonas aeruginosa predominated. Multivariate analysis demonstrated pBSI as a significantcontributor to 28-day mortality (HR = 1.86; P = 0.039), along with presence of two or moreco-morbidities (HR = 2.35; P = 0.004). In conclusion, pBSIs differed epidemiologicallyfrom mBSIs, with the emergence of enterococcal species, and portended an almost two-foldincreased risk of 28-day mortality.

Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει τη συμμετοχή της πολυμικροβιακήςβακτηριαιμίας στην έκβαση της σήψης. Πρόκειται για μια αναδρομική ανάλυση δεδομένωνπου συγκεντρώθηκαν προοπτικά από ασθενείς που ανέπτυξαν σήψη με συνοδόβακτηριαιμία εκτός και εντός μονάδος εντατικής θεραπείας. Δημογραφικά και κλινικάχαρακτηριστικά συγκρίθηκαν ανάμεσα σε ασθενείς με λοίμωξη συνοδευόμενη απόπολυμικροβιακή και μονομικροβιακή βακτηριαιμία. Ανάμεσα σε 412 ασθενείς μεβακτηριαιμία, καταγράφηκαν 47(11,4%) με πολυμικροβιακή, οι οποίοι σε σύγκριση με τουςασθενείς με μονομικροβιακή παρουσίαζαν σημαντικά υψηλότερα Apache II scores καιυψηλότερα ποσοστά περιστατικών με σοβαρή σήψη/σηπτικό shock. Η συνολική θνητότηταστην περίοδο των 28 ημερών ήταν σημαντικά υψηλότερη για τις πολυμικροβιακές, σε σχέσημε τις μονομικροβιακές λοιμώξεις (38,3% σε σχέση με 24,7%, P=0,033), παρά το γεγονόςότι και οι 2 ομάδες δεν είχαν διαφορά ως προς την καταλληλότητα της χορηγούμενηςαντιμικροβιακής αγωγής (78,7% σε σχέση με 86,6%). Στις πολυμικροβιακές λοιμώξειςεπικράτησε η πρωτοπαθής βακτηριαιμία από συνδυασμούς των enterococcus faecalis,klebsiella pneumonia και acinetobacter baumannii, ενώ στις μονομικροβιακές κυριάρχησαν οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος από Ε. coli, klebsiella pneumonia ήPseudomonas aeruginosa. Στην πολυπαραγοντική ανάλυση η παρουσία πολυμικροβιακήςλοίμωξης (HR=1.86, p=0.039) και η συνύπαρξη άλλων νοσημάτων (HR=2.35, p=0.004)ήταν ανεξάρτητοι παράγοντες επιβίωσης των ασθενών. Συμπερασματικά οιπολυμικροβιακές λοιμώξεις οφείλονταν κυρίως σε πρωτοπαθή βακτηριαιμία και τοσυχνότερο απομονωθέν παθογόνο ήταν ο Enterococcus faecalis και σε σύγκριση με τιςμονομικροβιακές, συνδέθηκαν με διπλάσιο κίνδυνο θνητότητας.