Διαφορές στη ψυχική υγεία και τη συναισθηματική νοημοσύνη νέων και ηλικιωμένων, που συμμετέχουν σε χορό και άλλα είδη άσκησης

Abstract

The purpose of this study was to determine whether participation in Greek traditional dance affects the differentiation of Emotional Intelligence (EI), quality of life, self-esteem, anxiety and cognitive function, compared with other forms of exercise and dance. The survey involved 350 participants divided into two age categories (young people: 25-34 years old, seniors> 60 years). They were randomly selected, but in a way so that to be participants in one of the following groups: a) Greek folk dance classes, b) group - non-dance exercise programs, c) Latin dance classes, d) sedentary. According to the 2-way MANOVA for EI, Greek dancers excelled by exercisers and sedentary group, both in the factors of Care and Empathy, and Control of Emotions, (p <.05), while young people had better levels of Emotions’ Recognition and Expression than seniors (p <. 001). The senior Greek folk dancers excelled their younger counterparts in Care and Empathy (p< .01) and Emotions’ Recognition and Expression (p< .05), while the younger Greek folk dancers had better EI scores than the Latin dancers (p< .05). Regarding Quality of Life, the results from 2-way MANOVA indicated a superiority of dancers in Emotional Role and Mental Health than exercisers and sedentary participants (p< .001). The young Greek folk dancers outperformed the other groups in Vitality, Mental Health and Emotional Role (p< .001). The independent 2-way ANOVAs indicated that older Greek folk dancers had better cognitive function than exercisers and sedentary participants of the same age (p<. 05), while the exercisers scored better in state anxiety (p<. 05) and self-esteem (p<. 05). In conclusion, the higher levels of Emotional Intelligence and Quality of Life of participants in Greek dance lessons give this activity a form of extra value in quality and fullness of life issues in relation to other forms of dance and exercise, in addition to the cultural part that it has so far been directly connected.

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διαπιστωθεί αν η συμμετοχή σε ελληνικό παραδοσιακό χορό συμβάλλει στη διαφοροποίηση παραγόντων της Συναισθηματικής Νοημοσύνης (ΣΝ), της ποιότητας ζωής, της αυτοεκτίμησης, του άγχους και της γνωστικής λειτουργίας, συγκριτικά με άλλες μορφές άσκησης και χορού. Στην έρευνα συμμετείχαν 350 άτομα χωρισμένα σε 2 ηλικιακές κατηγορίες (νέοι: 25-34 ετών, ηλικιωμένοι: > 60 ετών). Τα άτομα επιλέχθηκαν τυχαία, αλλά έτσι ώστε να αντιστοιχούν σε μία από τις παρακάτω ομάδες: α) μαθήματα ελληνικού παραδοσιακού χορού, β) ομαδικά – μη χορευτικά προγράμματα άσκησης, γ) μαθήματα λάτιν χορού, δ) καθιστική ζωή. Η ανάλυση two-way MANOVA για τη ΣΝ, έδειξε πως οι χορευτές ελληνικού χορού υπερείχαν από τους ασκούμενους και από τους μη ασκούμενους τόσο στην Ενσυναίσθηση και το Ενδιαφέρον όσο και στον Έλεγχο των συναισθημάτων, (p< .05), ενώ οι νέοι είχαν καλύτερα επίπεδα Έκφρασης και Αναγνώρισης συναισθημάτων από τους μεγαλύτερους (p< .001). Οι ηλικιωμένοι χορευτές ελληνικού χορού υπερείχαν από τους συνομήλικους ασκούμενους στην Ενσυναίσθηση και Ενδιαφέρον (p< .01) και στην Έκφραση συναισθημάτων (p< .05), ενώ οι νέοι χορευτές ελληνικού χορού υπερείχαν στον Έλεγχο συναισθημάτων από τους χορευτές λάτιν (p< .05). Για τους παράγοντες της ποιότητας ζωής η two-way MANOVA έδειξε πως οι χορευτές ελληνικού χορού είχαν καλύτερες τιμές για στο Συναισθηματικό Ρόλο και την Πνευματική Υγεία τόσο από τους ασκούμενους όσο και από τους μη ασκούμενους (p< .001). Οι νέοι χορευτές ελληνικού χορού υπερείχαν στη Ζωτικότητα, την Πνευματική Υγεία και το Συναισθηματικό Ρόλο από τις 3 άλλες ομάδες (p< .001). Στη Γνωστική Λειτουργία η two-way ANOVA έδειξε πως οι ηλικιωμένοι χορευτές ελληνικού παραδοσιακού χορού υπερείχαν από τους συνομηλίκους τους των άλλων ομάδων (p<. 05), ενώ οι ασκούμενοι είχαν τα καλύτερα σκορ στο Άγχος (p<. 05) και την Αυτοεκτίμηση (p<. 05). Συμπερασματικά, τα ψηλότερα επίπεδα Συναισθηματικής Νοημοσύνης και Ποιότητας Ζωής των συμμετεχόντων σε μαθήματα ελληνικού χορού δίνουν σε αυτή τη μορφή δραστηριότητας μια επιπλέον αξία σε θέματα ποιότητας και πληρότητας ζωής σε σχέση με άλλες μορφές χορού και άσκησης, εκτός από το πολιτιστικό κομμάτι που μέχρι τώρα ήταν άμεσα συνδεδεμένη.