Η επίδραση διαφορετικών προγραμμάτων άσκησης με ολόσωμη δόνηση στην φυσική κατάσταση νεαρών ανδρών

Abstract

The purpose of present study was to: a) investigate the short term effect of wholebody vibration training on physical conditioning (flexibility, strength, speed, verticaljumping, power, anaerobic and aerobic capacity) in young, physically active men b)to investigate the long term effect of whole body vibration training on physicalconditioning in young, physically active men c) to compare a short term and a longterm effect aiming to improve physical conditioning in young, physically active men.Sixty young, physically active men (20.47 ± 1.38 yrs) volunteered to participate inthis study were randomly assigned to a short term whole body vibration traininggroup (STWBV), a long term whole body vibration training group (LTWBV) or acontrol group (C). The STWBV training program consisted of twenty-sessions(frequency: 25-35 Hz, amplitude: 5 mm, 10 sets x 1 min, exercise: semi-squat 110o, 5times per week) on a vertical vibration platform. The LTWBV exercised 3 x wk-1followed the same pattern while volume and intensity where equated for eachexperimental group. A two-way analysis of variance (ANOVA), (group x time, 3 x 2)was used with repeated measures of one factor (time) as well as a Tukey’s post hocanalysis whenever necessary. A significant improvement in sit and reach flexibility(10.43±18.60%), 1 RM half squat strength (17.07±19.85%), counter movement jumpheight (15.11±14.89%) was observed in the STWBV but no in LTWBV and C(p˂.05). Furthermore there were no significant differences pre-post measurementvalues between groups. Body fat was decreased (-5.30±9.48%) only in STWBV(p˂.05). Body mass and fat free mass remained unchanged in all groups. Inconclusion, it seems that STWBV is more effective compared to LTWBV inimproving flexibility, maximal strength, counter movement jump and bodycomposition in young, physically active men.

Σκοπός της έρευνας ήταν: α) να διερευνήσει την επίδραση ενός βραχύχρονουπρογράμματος (short term) άσκησης με ολόσωμη δόνηση (Ο) στη φυσικήκατάσταση (κινητικότητα, δύναμη, ταχύτητα, κατακόρυφη αλτικότητα, ισχύ,αναερόβια και αερόβια ικανότητα) νεαρών, φυσικά δραστήριων, ανδρών, β) ναδιερευνήσει την επίδραση ενός μακρόχρονου προγράμματος (long term) άσκησηςμε Ο στη φυσική κατάσταση νεαρών, φυσικά δραστήριων, ανδρών και γ) νασυγκρίνει την αποτελεσματικότητα των δύο προγραμμάτων στη φυσικήκατάσταση νεαρών, φυσικά δραστήριων, ανδρών. Στην έρευνα έλαβαν μέροςεθελοντικά 60 νεαροί άνδρες (20.47 ± 1.38 ετών) με φυσική δραστηριότητα, οιοποίοι τυχαία χωρίστηκαν σε τρείς ομάδες: ομάδα βραχύχρονης άσκησης μεδόνηση (Β), ομάδα μακρόχρονης άσκησης με δόνηση (Μ) και ομάδα ελέγχου(ΟΕ). Η ομάδα Β πραγματοποίησε ένα πρωτόκολλο άσκησης κατακόρυφης Ο(συχνότητα: 25-35 Hz, πλάτος ταλάντωσης: 5mm, διάρκεια: 10min, θέση-άσκηση: στατικό ημικάθισμα 110ο, πέντε φορές την εβδομάδα), για τέσσεριςεβδομάδες. Η ομάδα Μ ακολούθησε το ίδιο πρωτόκολλο άσκησης, ίσηςποσότητας και έντασης αλλά με διαφορετική συχνότητα προπόνησης (τρεις φορέςτην εβδομάδα). Για τη στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτωνχρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης με δύο παράγοντες (ομάδα x χρόνος, 3 x2), με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις στον παράγοντα «χρόνο» και το κριτήριοκατά Tukey, όπου αυτό ήταν απαραίτητο. Στην Β παρατηρήθηκε στατιστικάσημαντική αύξηση (p<.05), της κινητικότητας (10.43±18.60%), της σχετικήςδύναμης (17.07±19.85%) και της σχετικής κατακόρυφης αλτικότητας(15.11±14.89%) σε αντίθεση με τις Μ και Ο. Καμία άλλη διαφορά δενπαρατηρήθηκε στις φυσικές ικανότητες που αξιολογήθηκαν μεταξύ των ομάδων.Το σωματικό λίπος μειώθηκε σημαντικά (-5.30±9.48%) (p<.05) στην Β ενώκαμιά μεταβολή δεν φάνηκε στις Μ και ΟΕ. Η σωματική και η άλιπη μυϊκήμάζα παρέμειναν αμετάβλητες σε όλες τις ομάδες. Συνοψίζοντας φαίνεται ότι τοβραχύχρονο πρόγραμμα άσκησης με ολόσωμη δόνηση είναι περισσότεροαποτελεσματικό σε σχέση με το μακρόχρονο στη βελτίωση της κινητικότητας, τηςδύναμης, της κατακόρυφης αλτικότητας και της σωματικής σύστασης σε νεαρούςάνδρες με φυσική δραστηριότητα.