Εκτίμηση της αποτελεσματικότητας των αρθρωτών στροφικών αρθροπλαστικών γόνατος, μελετώντας μεσοπρόθεσμα την εφαρμογή της ενδοπρόθεσης solution RT

Abstract

In this study, out of 115 challenging arthritic knees (in 97 patients), in which from 1996 until 2001 the “Solution RT” rotating–hinge knee prosthesis had been implanted, 85 knees (in 70 patients) were available for follow-up that reached a mean of 8.1 years (range, 6.2-10), using the Knee Society Knee Score System. Later on, in a mean of 13.8 years (range, 12-17.6) follow-up by phone, searching for complications and revisions was performed.Immediate postoperative results were satisfactory. Complications like infections, loosening and periprosthetic fractures were within so far reported range. However, patellofemoral complications occurred quite frequently. In the follow-up period several major mechanical complications were encountered, as jamming and impingement of the hinge mechanism but also a case of a twice broken polyethylene insert. These events were the reason to conduct a biomechanical study. Retrievals were analyzed and a cascade of events were noted in knee hyperextension so that abnormal motion can result, leading to the deformation or even breakage of the polyethylene insert and impingement on the hinge mechanism. Using finite element analysis (FEA) and applying the anthropometric data of the patient with the broken liner in static hyperextension loading, it was calculated that stresses on the liner exceeded four times the material’s resistance against deformation and three times against breakage. The design of the prosthesis was poor in resisting high hyperextension loading applied by heavy patients if genu recurvatum resulted postoperatively. Survival rate of the prosthesis was 94.1% at a mean of 8.1 years and 92.9% at a mean 13.8 years.Amongst the statistical correlations found in this study, obesity was a statistically important predisposing factor for mechanical and overall failures. After some years the implant had been marketed, it was recommended not using this implant in obese patients and after a takeover of the company this device is not available at present.

Στην παρούσα μελέτη, από μία σειρά 115 έντονα επιβαρυμένων αρθριτιδικών γονάτων σε 97 ασθενείς στους οποίους εμφυτεύθηκε από το 1996 έως το 2001 η αρθρωτή – στροφική πρόθεση “Solution RT”, 85 γόνατα σε 70 ασθενείς παρακολουθήθηκαν για περίοδο κατά μέσο όρο 8,1 χρόνια (από 6,2 έως 10), με χρήση του συστήματος βαθμολόγησης Knee Society Knee Score. Αργότερα, κατά μέσο όρο στα 13,8 χρόνια (από 12 έως 17,6) έγινε τηλεφωνική απογραφή για επιπλοκές και αναθεωρήσεις.Τα πρώιμα μετεγχειρητικά αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά. Επιπλοκές όπως λοιμώξεις, χαλάρωση και περιπροθετικά κατάγματα ήταν εντός των ορίων της βιβλιογραφίας. Ωστόσο οι επιγονατιδομηρίαιες επιπλοκές ήταν αρκετά συχνές.Στην μετεγχειρητική παρακολούθηση ενέσκηψαν σοβαρές μηχανικές επιπλοκές, όπως σύσφιξη και πρόσκρουση του μηχανισμού του κλειδώματος αλλά και μία περίπτωση θραύσης του ενθέτου πολυαιθυλενίου δύο φορές στο ίδιο γόνατο (καθ’ υποτροπήν). Τα συμβάματα αυτά στάθηκαν η αφορμή να διεξαχθεί εμβιομηχανική μελέτη. Τα αφαιρεθέντα υλικά αναλύθηκαν και διαπιστώθηκε μια ακολουθία γεγονότων κατά την υπερέκταση του γόνατος ώστε να επέρχεται παθολογική κίνηση των εμφυτευμένων στοιχείων, οδηγώντας σε παραμόρφωση ή ακόμα και θραύση του ενθέτου πολυαιθυλενίου και σε πρόσκρουση του μηχανισμού του κλειδώματος. Εφαρμόζοντας ανάλυση πεπερασμένων στοιχείων (FEA – finite element analysis) βάσει των ανθρωπομετρικών δεδομένων της ασθενούς με το σπασμένο πολυαιθυλένιο με στατική φόρτιση σε υπερέκταση, υπολογίστηκε ότι οι πιέσεις στο πολυαιθυλένιο υπερβαίνουν στο τετραπλάσιο το όριο παραμόρφωσης και στο τριπλάσιο το όριο για θραύση. Ο σχεδιασμός της προθέσεως έδειξε ανεπαρκής να ανθέξει σε φόρτιση σε θέση υπερέκτασης σε παχύσαρκο ασθενή όταν το γόνατο κατέληγε μετεγχειρητικώς να είναι ανάκυρτο.Η επιβίωση της πρόθεσης ήταν 94,1% σε μέσο όρο 8,1 έτη και 92,9% σε μέσο όρο 13,8 έτη.Μεταξύ των στατιστικών συσχετίσεων οι οποίες προέκυψαν στην παρούσα μελέτη, η παχυσαρκία αναδείχθηκε ως προδιαθεσικός παράγοντα για μηχανικές αποτυχίες αλλά και γενικότερα για αποτυχία της πρόθεσης. Μετά από ορισμένα έτη διάθεσης της πρόθεσης όντως δόθηκε η σύσταση να μην χρησιμοποιείται επί παχυσαρκίας. Η πρόθεση, αφού συνέβη εξαγορά της κατασκευάστριας εταιρίας δεν διατίθεται (τουλάχιστον επί του παρόντος) στην αγορά.