ΚΡΟΝΟΣ: ηχητικό ηλεκτρονικό παιχνίδι με βάση τη σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής σε εκπαιδευτικές εφαρμογές

Abstract

This dissertation researches upon the fields of Audio Games, Music Education and Digital Musical Instruments and combines them into an integrated electronic platform. The original electronic audio game Kronos, which aims at teaching concepts, principles and techniques of electroacoustic music, was developed to support that thesis. Following the structure of role-playing games, Kronos guides players to face challenges in order to create and evolve their in-game character. In the process of following the plot of the game they acquire knowledge, practice their musical skills and construct their music creation engine. The first part of the text builds the theoretical framework on three axes: games, education and performance. Regarding playing games, the inherent elements of game activity in general, as well as of electronic games in particular, are described and related to the use of sound. The genre of audio games is further analyzed by focusing on the sonification techniques that allow for audio interaction and accessibility. Then, a classification of audio interaction in terms of gameplay is suggested. Regarding learning through games, the educational potential of serious and audio games is examined, current design guidelines for the design of educational audio games are explained and an original methodology is suggested. Regarding performing through games, the concept of modern digital music instruments is elaborated, ways to use traditional and electronic games for music creation are classified and the role of a goal in the game process is discussed. The second part of the dissertation deals with the implementation of the work. The term of sonic symbolism is introduced as the key technique for processing the curriculum. Then, the mapping between sound and game plot, players’ expression, programming architecture, audio action and in-game mechanics, as well as the communication between player and game system are analyzed. It is concluded that audio games can become valid tools for education and research on musical and acoustic concepts, and address users equally as players, students and artists.

Η διατριβή διερευνά τα πεδία των Ηχητικών Παιχνιδιών, της Μουσικής Εκπαίδευσης και των Ψηφιακών Μουσικών Οργάνων με στόχο το συνδυασμό τους σε μια ενιαία ηλεκτρονική παιγνιακή ηχητική πλατφόρμα. Ως απόδειξη αυτής της θέσης παρουσιάζεται το πρωτότυπο ηχητικό ηλεκτρονικό παιχνίδι Κρόνος, το οποίο στοχεύει στην εκμάθηση εννοιών, αρχών και τεχνικών της ηλεκτροακουστικής σύνθεσης. Κατά το πρότυπο των παιχνιδιών ρόλων ο παίκτης αντιμετωπίζει δοκιμασίες, ώστε να δημιουργήσει και να εξελίξει ένα παιγνιακό χαρακτήρα. Ακολουθώντας το παιχνίδι, επιμορφώνεται, εξασκεί μουσικές δεξιότητες και συναρμολογεί ένα σύστημα ηχητικής δημιουργίας και επεξεργασίας. Στο πρώτο μέρος της διατριβής ορίζεται το θεωρητικό πλαίσιο πάνω σε τρεις άξονες: τον παιγνιακό, τον εκπαιδευτικό και τον ερμηνευτικό. Στον παιγνιακό άξονα περιγράφονται τα χαρακτηριστικά της παιγνιακής δραστηριότητας με έμφαση στα ηλεκτρονικά παιχνιδία και αναφέρεται η χρήση του ήχου σε αυτά. Έπειτα, αναλύεται το είδος των ηχητικών ηλεκτρονικών παιχνιδιών, εστιάζοντας στις τεχνικές ηχητικής αναπαράστασης δεδομένων που επιτρέπουν την ηχητική αλληλεπίδραση και την προσβασιμότητα. Τέλος, προτείνεται μια κατηγοριοποίηση της ηχητικής αλληλεπίδρασης σύμφωνα με το ρόλο της στη διαμόρφωση του παιγνιακού τρόπου. Στον εκπαιδευτικό άξονα παρατίθενται οι διδακτικές δυνατότητες των σοβαρών και ηχητικών παιχνιδιών, αναφέρονται οι υφιστάμενες κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη εκπαιδευτικών ηχητικών παιχνιδιών και προτείνεται μια μεθοδολογία για το σχεδιασμό τους. Στον ερμηνευτικό άξονα προσεγγίζεται αρχικά η έννοια του μουσικού οργάνου στην ηλεκτρονική εποχή, αναφέρονται υφιστάμενες κατευθύνσεις όσον αφορά στη χρήση παραδοσιακών και ηλεκτρονικών παιγνιακών συστημάτων στη μουσική σύνθεση και εκτέλεση και συσχετίζονται οι έννοιες του παιχνιδιού και του μουσικού οργάνου με βάση τον παιγνιακό στόχο. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής αναλύεται η πρακτική υλοποίηση του έργου. Εισάγεται ο όρος του ηχητικού συμβολισμού ως βασική τεχνική για την ανάπτυξη της ηχοσήμανσης και επεξηγούνται οι ηχητικοί συμβολισμοί του σεναρίου, η ηχητική έκφραση του παίκτη, η προγραμματιστική αρχιτεκτονική των ηχητικών φορέων, η ηχητική δράση και μηχανική των παιχνιδιών και η ηχητική γλώσσα επικοινωνίας με το σύστημα. Συμπεραίνεται πως τα ηχητικά παιχνίδια μπορούν να αποτελέσουν έγκυρα εκπαιδευτικά και ερευνητικά περιβάλλοντα σχετικά με μουσικές και ακουστικές έννοιες και να απευθυνθούν στους ακροατές εξίσου ως παίκτες, μαθητές και δημιουργούς.