Βασική έρευνα-Nifekalant hydrochloride: ένα καινούργιο αντιαρρυθμικό φάρμακο στη θεραπεία της καρδιακής ανακοπής: συγκριτική μελέτη με την αμιωδαρόνη σε ζωικό μοντέλο παιδιατρικών χοίρων

Abstract

Purpose: The purpose of the experiment was to compare the effects of nifekalant and amiodarone on the return of spontaneous circulation (ROSC), survival, as well as on the hemodynamic parameters in a swine model of prolonged ventricular fibrillation (VF).Methods: After 8 min of untreated VF, bolus doses of epinephrine (adrenaline) and either nifekalant, or amiodarone, or saline (n = 10 per group), were administered after randomization. Cardiopulmonary resuscitation (CPR) was commenced immediately after drug administration and defibrillation was attempted 2 min later. CPR was resumed for another 2 min after each defibrillation attempt and the same dose of adrenaline was given every 4th minute during CPR. Results: 48h survival was significantly higher with nifekalant compared to amiodarone (p<0.001) and saline (p=0.02), (9/10 vs. 0/10 vs. 3/10, respectively). Systolic aortic pressure, diastolic aortic pressure and coronary perfusion pressure were significantly higher with nifekalant during CPR and immediate post-resuscitation period (p<0.05). The animals in the amiodarone group had a slower heart rate at the 1st and 45th min post-ROSC (p<0.001 and p=0.006, respectively). The number of electric shocks required for terminating VF, time to ROSC and adrenaline dose were significantly higher with amiodarone compared to nifekalant (p<0.001).Conclusions: Nifekalant showed a more favorable hemodynamic profile and improved survival compared to amiodarone and saline in this swine model.

Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης ήταν η σύγκριση της επίδρασης του nifekalant και της αμιωδαρόνης στην ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας, στην επιβίωση καθώς και στο αιμοδυναμικό προφίλ σε χοίρειο μοντέλο παρατεταμένης κοιλιακής μαρμαρυγής.Μέθοδοι: Μετά από 8 λεπτά κοιλιακής μαρμαρυγής χορηγήθηκαν σε κάθε ομάδα (N=10) εφάπαξ δόσεις αδρεναλίνης και είτε nifekalant, αμιωδαρόνης ή φυσιολογικού ορού, ανάλογα με την τυχαιοποίηση. Η καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (ΚΑΑ) ξεκίνησε αμέσως μετά από τη χορήγηση των φαρμάκων και ο απινιδισμός χορηγήθηκε 2 λεπτά αργότερα. Η ΚΑΑ είχε διάρκεια 2 λεπτών μετά από κάθε απινιδισμό και η ίδια δόση αδρεναλίνης δίνονταν κάθε 4 λεπτά.Αποτελέσματα: Η 48ωρη επιβίωση ήταν στατιστικώς σημαντικά υψηλότερη για το nifekalant σε σύγκριση με την αμιωδαρόνη (p<0,001) και με το εικονικό φάρμακο (p=0,02), (9/10, 0/10, 3/10 αντίστοιχα). Η συστολική πίεση της αορτής, η διαστολική πίεση της αορτής και η πίεση πλήρωσης των στεφανιαίων ήταν σημαντικά υψηλότερες για το nifekalant κατά την ΚΑΑ και κατά την άμεση περίοδο μετά την αναζωογόνηση (p<0,05). Τα ζώα της ομάδας αμιωδαρόνης είχαν χαμηλότερη καρδιακή συχνότητα κατά το 1ο και 45ο λεπτό μετά την ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας (p<0,001 και p=0,006 αντίστοιχα). Ο αριθμός των απινιδισμών που απαιτήθηκαν για τον τερματισμό της κοιλιακής μαρμαρυγής, η διάρκεια της ΚΑΑ και η συνολική δόση της αδρεναλίνης ήταν σημαντικά υψηλότερες για την αμιωδαρόνη σε σύγκριση με το nifekalant (p<0,001).Συμπεράσματα: Το nifekalant παρουσίασε ευνοϊκότερο αιμοδυναμικό προφίλ και βελτίωσε την επιβίωση σε σχέση με την αμιωδαρόνη και το εικονικό φάρμακο σε αυτό το χοίρειο μοντέλο.