Πρωτόκολλο παρακολούθησης της ιστικής οξυγόνωσης του κολοβώματος του στομάχου μετά sleeve gastrectomy

Abstract

Background: Staple line leak, although rare, is among the most common postoperative complications after sleeve gastrectomy and usually occurs in the gastroesophageal (GE) junction. Increased intragastric pressure, regional ischemia and technical failure of stapling devices have been reported as the main risk factors of postoperative leak. The aim of this study was to evaluate the impact of ischemia and intraluminal pressure in leak appearance. Methods: Landrace swine (n = 12) were subjected to sleeve gastrectomy and total gastrectomy subsequently. Lactic acid, glycerol and pyruvate were measured by microdialysis in GE junction and pylorus before and nine times after operation and lactate/pyruvate (L/P) ratio was calculated as well. Moreover, ex vivo air was insufflated inside the tubularized stomach till a rupture of the staple line occurs. Maximum air pressure reached and location of rupture were recorded. Results: Increase of lactic acid and L/P ratio were demonstrated in GE junction measurements, however when the measurements between GE junction and pylorus were compared, no statistically significant differences were found, with the exception of a slightly increased lactate concentration in pylorus in the midst of measurements. The maximum air pressure recorded varied from 3- 75 mmHg (mean: 24.5 mmHg) and the majority of ruptures (n=8) occurred in GE junction. In one of them clip displacement was noticed. Conclusions: No evidence of increased ischemia in GE junction compared to pylorus was recorded. Increased intraluminal pressure and stapling malfunction may play the most important role in leak appearance.

Υπόβαθρο: Η διαφυγή από τη γραμμή συρραφής, αν και σπάνια, αποτελεί μια από τις πιο συχνές μετεγχειρητικές επιπλοκές μετά από επιμήκη γαστρεκτομή και συνήθως εμφανίζεται στο ύψος της καρδιοοισοφαγικής συμβολής (ΚΟΣ). Ως κυριότεροι παράγοντες κινδύνου έχουν αναφερθεί η αυξημένη ενδογαστρική πίεση, η τοπική ισχαιμία και η μηχανική βλάβη του κοπτοράπτη. Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να αξιολογήσει την επίδραση της ισχαιμίας και της αυξημένης ενδογαστρικής πίεσης στην εμφάνιση διαφυγής μετά από επιμήκη γαστρεκτομή.Μέθοδοι: Δώδεκα οικόσιτοι χοίροι υποβλήθηκαν αρχικά σε επιμήκη γαστρεκτομή και κατόπιν σε ολική γαστρεκτομή. Τα επίπεδα του γαλακτικού οξέος, της γλυκερόλης και του πυροσταφυλικού οξέος μετρήθηκαν με μικροδιάλυση στη ΚΟΣ και στον πυλωρό πριν και εννέα φορές μετά την επέμβαση και υπολογίσθηκε ο λόγος γαλακτικό οξύ/ πυροσταφυλικό οξύ (L/P). Επιπλέον, εμφυσήθηκε αέρας στο εσωτερικό του «σωληνοποιημένου» στομάχου μέχρι την εμφάνιση ρήξης και καταγράφηκε η μέγιστη πίεση του αέρα και η θέση της ρήξης.Αποτελέσματα: Αύξηση του γαλακτικού οξέος και του λόγου L/P κατεγράφησαν στις μετρήσεις της ΚΟΣ, ωστόσο, όταν συγκρίθηκαν οι μετρήσεις μεταξύ της ΚΟΣ και του πυλωρού, δεν βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές, με εξαίρεση μια ελαφρώς αυξημένη συγκέντρωση γαλακτικού οξέος στο πυλωρό στη μέση των μετρήσεων. Η μέγιστη πίεση αέρα που καταγράφηκε ήταν μεταξύ 3 και 75 mmHg (μέση: 24,5 mmHg ) και η πλειοψηφία των ρήξεων (n = 8) εμφανίστηκαν στη ΚΟΣ. Σε μια από αυτές παρατηρήθηκε μετατόπιση clip.Συμπεράσματα: Κατά την παρούσα μελέτη δεν καταγράφηκαν ενδείξεις αυξημένης ισχαιμίας στην ΚΟΣ σε σύγκριση με τον πυλωρό. Η αυξημένη ενδογαστρική πίεση και η δυσλειτουργία συρραφή του κοπτοράπτη πιθανώς να διαδραματίζουν πιο σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση διαφυγής μετά από επιμήκη γαστρεκτομή.