Διεπεμβατικός και μετεπεμβατικός έλεγχος με CEUS στον χημειοεμβολισμό με σφαιρίδια που εκλύουν χημειοθεραπευτικά: κριτήρια ανταπόκρισης και πρόγνωσης

Abstract

Purpose: To evaluate contrast-enhanced ultrasonography (CEUS) as a tool for the intra- and post-procedural assessment of the effectiveness of transarterial chemoembolization with drug-eluting beads (DEB-TACE). To assess the combination of CEUS with standard response and prognostic criteria.Materials and Methods: 63 patients with 109 target tumors (52 patients with hepatocellular carcinoma-HCC, 9 patients with liver metastases from colorectal cancer, and 2 patients with intrahepatic cholangiocarcinomas-ICC) were studied. They were treated with DEB-TACE, every 5-7 weeks. Imaging follow-up included a standard, contrast-enhanced modality (computed tomography-CT or magnetic resonance-MR) and CEUS. RECIST, mRECIST and EASL criteria of response were applied on appropriate CEUS and CT/MR images. Radiologic response was correlated with overall survival (OS) and progression-free survival (PFS). Results: There was a high degree of concordance between post-procedural CEUS and CT/MR in the evaluation of tumor response according to mRECIST (k=0.84, p<0.001). Responders according to mRECIST-CEUS had a significantly longer mean OS and PFS compared to non responders (37.1 vs 11.0 months, p<0.001 and 24.6 vs 10.9 months, p=0.007, respectively). mRECIST had a higher prognostic value than RECIST. Conclusion: In the context of post-DEB-TACE assessment of liver tumors, the combination CEUS with standard response criteria is feasible and of prognostic value.

Σκοπός: Να αξιολογηθεί η υπερηχογραφία με ενισχυτές ηχογένειας (contrast-enhanced ultrasonography, CEUS) σαν μέθοδος διεπεμβατικής και μετεπεμβατικής αξιολόγησης του χημειοεμβολισμού με σφαιρίδια εκλύοντα χημειοθεραπευτικό (transarterial chemoembolization with drug-eluting beads, DEB-TACE). Να αξιολογηθεί ο συνδυασμός CEUS με ευρέως αποδεκτά κριτήρια ανταπόκρισης και πρόγνωσης.Υλικό-Μέθοδος: Μελετήθηκαν 63 ασθενείς, με 109 όγκους-στόχους (52 ασθενείς με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, 9 ασθενείς με ηπατικές μεταστάσεις, 2 ασθενεις με ενδοηπατικό χολαγγειοκαρκίνωμα), οι οποίοι υπεβλήθησαν σε DEB-TACE ανά 5-7 εβδομάδες. Ο απεικονιστικός έλεγχος συμπεριέλαβε μία δυναμική εξέταση αναφοράς (υπολογιστική ή μαγνητική τομογραφία) και CEUS. Επί των απεικονιστικών ευρημάτων εφαρμόστηκαν τα κριτήρια ανταπόκρισης RECIST, mRECIST and EASL. Η απεικονιστική ανταπόκριση συσχετίστηκε με την συνολική επιβίωση (overall survival, OS) και την επιβίωση ελεύθερη προόδου νόσου (progression-free survival, PFS). Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε υψηλού βαθμού συμφωνία μεταξύ της CEUS και της εξέτασης αναφοράς στην αξιολόγηση της ανταπόκρισης κατά mRECIST (k=0.84, p<0.001). Ασθενείς με ανταπόκριση (κατά mRECIST-CEUS), είχαν σημαντικά μεγαλύτερη OS και PFS σε σύγκριση με τους υπόλοιπους (37.1 vs 11.0 μήνες, p<0.001 και 24.6 vs 10.9 μήνες, p=0.007,αντίστοιχα). Τα κριτήρια mRECIST είχαν υψηλότερη προγνωστική αξία από τα RECIST. Συμπέρασμα: Στο πλαίσιο της αξιολόγησης ηπατικών όγκων μετά DEB-TACE, ο συνδυασμός της CEUS με ευρέως αποδεκτά κριτήρια ανταπόκρισης φαίνεται εφικτός και με προγνωστική αξία.