Ψυχολογική ενίσχυση και εκμάθηση δεξιοτήτων μαθητών μέσω της αυτο-ομιλίας

Abstract

The examination of self-talk technique is ongoing and systematic during the last decade in sports and physical education area. The examination of novel and improved techniques applied to primary school students. Three sequential experiments were carried out during the research. The first one indicates the more significant effectiveness of instructional self-talk technique application in soccer skills improvement than the other two methods (motivational self-talk and control group). The second one applied to a similar to the above sport skill in handball. The above two results showed that the groups that used the motivational and instructional self-talk technique achieved significantly better performance in contrary to control group’s one. Also, the results derived by the instructional self-talk method application in athletic exercises executed by the less skilled hand were better than motivational self-talk ones. The same above results indicate that instructional self-talk technique applied to the first steps of physical education lessons is more beneficial than the other techniques usage. The group that took part to the third experiment achieved better performance by using the instructional self-talk technique during five sequential soccer lessons (shot by the skilled foot) than the control group’s one. The procedure that used to the last above experiment can be also called as “interventional procedure”. Verification issues through cross-correlations between psychological variables occurred during the execution of the above experiments during the third experiment. The derived general result of all the above experiments is that the self-talk seems to be important in primary student’s performance. The instructional self-talk technique is more effective than the motivational.

Η αποτελεσματικότητα της αυτο-ομιλίας εξετάζεται συστηματικά μόλις την τελευταία δεκαετία στο χώρο της ψυχολογίας της άσκησης, του αθλητισμού και της φυσικής αγωγής. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνήσει νέα όρια στις σχετικές έρευνες εξετάζοντας την αποτελεσματικότητα της αυτο-ομιλίας σε δεξιότητες πρωτότυπες στο μάθημα της φυσικής αγωγής. Εκτελέσθηκαν τρία διαδοχικά πειράματα. Το πρώτο πείραμα έδειξε ότι η απόδοση σε μια πρωτότυπη κινητική δεξιότητα σχετική με το ποδόσφαιρο βελτιώθηκε καλύτερα με την αυτο-ομιλία τεχνικής υπόδειξης σε σχέση με την αυτο-ομιλία παρακίνησης και την ομάδα ελέγχου. Το δεύτερο πείραμα εφαρμόσθηκε σε μια παρόμοια δεξιότητα, στο χάντμπωλ. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στις δύο δοκιμασίες οι ομάδες αυτο-ομιλίας τεχνικής υπόδειξης και παρακίνησης βελτίωσαν τις επιδόσεις τους σημαντικά σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Για το αριστερό χέρι η αυτο-ομιλία τεχνικής υπόδειξης είχε καλύτερο αποτέλεσμα σε σχέση με την αυτο-ομιλία παρακίνησης. Από τα αποτελέσματα αυτά φαίνεται ότι η αυτο-ομιλία τεχνικής υπόδειξης ίσως είναι πιο ωφέλιμη στα αρχικά στάδια της μάθησης. Στο τρίτο πείραμα εφαρμόσθηκε μια παρεμβατική διαδικασία σε 5 συνεχόμενα μαθήματα σε μια άσκηση ποδοσφαίρου με το καλό πόδι μέσω της αυτο-ομιλίας τεχνικής υπόδειξης, όπου η πειραματική ομάδα ήταν πιο βελτιωμένη από την ομάδα ελέγχου. Στα πειράματα αυτά επαληθεύτηκαν συσχετίσεις μεταξύ ψυχολογικών μεταβλητών. Με βάση τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών φαίνεται ότι η αυτο-ομιλία παίζει σημαντικό ρόλο στις δεξιότητες. Η αυτο-ομιλία τεχνικής υπόδειξης ήταν πιο αποτελεσματική από την αυτο-ομιλία παρακίνησης με ιδιαίτερη συνεισφορά σε πρωτότυπες κινητικές δεξιότητες.