Διεθνής τάξη: θεωρίες ηγεμονικής σταθερότητας

Abstract

The main purpose of this thesis is to examine conditions of order in the modern international system. The basic working hypothesis explores to what extent, within the anarchic international system, a hegemonic structure may produce order more efficiently. Methodological work is moving in the context of case research macro historical approaching the phenomenon of international order, starting from the beginnings of the modern international system as it began to be formatted from the 1648, with the Treaty of Westphalia, ending in the post-cold-war world. The work on the theoretical part analyzes the concepts of international order, of hegemony and hegemonic by presenting the basic theories of hegemonic stability as those shaped in primary theoretically currents of international relations, namely the political realism, liberalism and Marxism.The political fragmentation of the international system, after the Treaty of Westphalia, though put an end to the Imperial claims opened a hegemonic rivalries cycle in the international system. During the moderns Times wars that took the form of hegemonic conflicts were: The Thirty Years' War (1618-1648), the wars of Louis The fourteenth (1667-1713), wars of the French Revolution and Napoleonic Wars (1792-1814) and the World War I (1914-1918) and the World War II (1939-1945). Recording class periods, namely intervals between hegemonic conflicts, and analyzing the distribution of power in conjunction with the regulatory development of the international system are the "stability" mechanisms, balance of power, Concert of Powers, and Collective Security , noting their basic characteristics. Even looking at relations, in particular, of the most powerful actors seeking to detect similarities and differences between hegemonic claims and how they impacted on the retention or otherwise of international order.The main case report of work focuses on the post-war system and its dominant position and role held by the USA and the USSR featuring and structure as bipolar. The nuclearization of international relations, which took place this era, is the factor on which the thesis focuses on trying to answer in the open, on the theory of international relations, issue: whether it is more beneficial for the stability of the international system of the existence or not of nuclear weapons and to what extent?In concluding remarks condense the basic parameters of the modern international system under the prism of the stochastic approach of quoting a number of conclusions about the key issues facing the theory of international relations. Basic position of the thesis, as presented in the conclusions, is: the way you operate the great powers within the system concerning the maintenance of International Order largely determines and limits management's hegemony.

Βασικός σκοπός της εν λόγω διδακτορικής διατριβής είναι η εξέταση συνθηκών τάξης στο σύγχρονο διεθνές σύστημα. Η βασική υπόθεση εργασίας διερευνά σε ποιο βαθμό, εντός του άναρχου διεθνούς συστήματος, μια ηγεμονική δομή δύναται να επιφέρει αποτελεσματικότερα την τάξη. Μεθοδολογικά η εργασία κινείται στα πλαίσια της μακροϊστορικής περιπτωσιολογικής έρευνας προσεγγίζοντας το φαινόμενο της διεθνούς τάξης, ξεκινώντας από τις απαρχές του σύγχρονου διακρατικού συστήματος όπως αυτό άρχισε να μορφοποιείται από το 1648, με τη συνθήκη της Βεστφαλίας, καταλήγοντας στο μεταψυχροπολεμικό κόσμο. Η εργασία στο θεωρητικό μέρος αναλύει τις έννοιες της διεθνούς τάξης, της ηγεμονίας και του ηγεμονισμού παρουσιάζοντας τις βασικές θεωρίες ηγεμονικής σταθερότητας όπως αυτές σχηματοποιήθηκαν στα κύρια θεωρητικά ρεύματα των διεθνών σχέσεων, δηλαδή του πολιτικού ρεαλισμού, του φιλελευθερισμού και του μαρξισμού. Ο πολιτικός κατακερματισμός του διεθνούς συστήματος, μετά τη συνθήκη της Βεστφαλίας, αν και έθεσε τέλος στις αυτοκρατορικές αξιώσεις άνοιξε ένα κύκλο ηγεμονικών ανταγωνισμών στο διεθνές σύστημα. Κατά τη διάρκεια των Νέων Χρόνων οι πόλεμοι που είχαν τη μορφή ηγεμονικών συγκρούσεων ήταν: ο Τριακονταετής πόλεμος (1618-1648), οι πόλεμοι του Λουδοβίκου του 14ου (1667-1713), οι πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης και του Ναπολέοντα (1792-1814), καθώς και ο Α΄ΠΠ (1914-1918) και ο Β΄ΠΠ (1939-1945). Καταγράφοντας τις περιόδους τάξης, δηλαδή τα χρονικά διαστήματα μεταξύ των ηγεμονικών συγκρούσεων, και αναλύοντας την εκάστοτε κατανομή ισχύος σε συνδυασμό με την κανονιστική ανάπτυξη του διεθνούς συστήματος παραθέτονται οι εκάστοτε «μηχανισμοί σταθερότητας», Ισορροπία Δυνάμεων, Κονσέρτο Δυνάμεων και Συλλογικής Ασφάλειας, επισημαίνοντας τα βασικά τους χαρακτηριστικά. Ακόμη εξετάζοντας τις σχέσεις, κυρίως, των ισχυρότερων δρώντων επιδιώκεται η ανίχνευση ομοιοτήτων και διαφορών μεταξύ των ηγεμονικών αξιώσεων και πώς αυτές επέδρασαν στη διατήρηση ή μη της διεθνούς τάξης. Η κύρια περιπτωσιολογική αναφορά της εργασίας εστιάζεται στο μεταπολεμικό σύστημα και την κυρίαρχη θέση και ρόλο που κατείχαν οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ χαρακτηρίζοντας και τη δομή του ως διπολική. Η πυρηνικοποίηση των διεθνών σχέσεων, που έλαβε χώρα την συγκεκριμένη περίοδο, αποτελεί τον παράγοντα στον οποίο εστιάζει η διατριβή προσπαθώντας να απαντήσει στο ανοιχτό, για τη θεωρία των Διεθνών Σχέσεων, ζήτημα: αν είναι επωφελέστερο για τη σταθερότητα του διεθνούς συστήματος η ύπαρξη ή όχι των πυρηνικών όπλων και σε ποιο βαθμό; Στις συμπερασματικές παρατηρήσεις συμπυκνώνονται οι βασικές παραμέτρους του σύγχρονου διακρατικού συστήματος υπό το πρίσμα της στοχαστικής του προσέγγισης παραθέτοντας μια σειρά συμπερασμάτων σχετικά με τα καίρια ζητήματα που απασχολούν τη θεωρία των Διεθνών Σχέσεων. Βασική θέση της διατριβής, όπως παρουσιάζεται στα συμπεράσματα, είναι: ο τρόπος που λειτουργούν οι Μεγάλες Δυνάμεις εντός του συστήματος σχετικά με τη διατήρηση της Διεθνούς Τάξης καθορίζει εν πολλοίς και τα όρια της ηγεμονικής του διαχείρισης.