Εφαρμογή ηλεκτρικής διέγερσης του εσω πλατέος μυός στην αποκατάσταση ασθενών μετά από ολική αρθροπλαστική γόνατος

Abstract

Patients with knee osteoarthritis present with reduced quadriceps muscle strength, which is partially responsible for impaired function and disability. Quadriceps weakness in combination with arthritic pain is likely a more important determinant of disability than radiographic severity of the disease. Although total knee replacement (TKR) is an effective surgical procedure, that reliably reduces pain and improves function in patients with knee osteoarthritis, residual muscle weakness is not usually addressed and may persist for years postoperatively. Electric muscle stimulation of the quadriceps prevents muscle atrophy in patients with knee osteoarthritis who are awaiting or recovering from replacement surgery. It has been shown that its application after TKR is equal to or more effective than active exercises alone in increasing quadriceps muscle force and reducing knee extension lag and length of hospital stay. It also improves functional recovery of patients in the immediate postoperative period. This dissertation reports the results of a prospective, randomized, controlled trial evaluating the effect of electric muscle stimulation of the vastus medialis on the speed and effort of walking, knee performance, overall function and quality of life in patients undergoing TKR for osteoarthritis. Seventy six patients (meeting certain inclusion criteria) who underwent TKR were randomly divided into 2 groups. Patients in group A (N=38) received electric muscle stimulation and standard physiotherapy for 6 weeks, while patients in group B (N=38) received physiotherapy only. Three patients from Group-A found the sensation of the electrical stimulation uncomfortable and abandoned its use and three Group-B patients were later lost to follow-up. Thus 35 patients were left in each group and were available for final follow-up.All patients were assessed with both subjective and objective clinical scales preoperatively and at 6, 12, and 52 weeks postoperatively. Patients in group A demonstrated a statistically significant increase in walking speed, Oxford Knee Score, and American Knee Society function score compared to those in group B at 6 weeks (P=.003, .001, and .001, respectively) and at 12 weeks (all P=.001). A statistically significant increase in the SF-36 physical component summary score was observed at 6, 12, and 52 weeks (all P=.001). No skin reactions and surgical site infections were observed. Electrical stimulation of the vastus medialis muscle in addition to conventional physiotherapy improves functional recovery and early rehabilitation after TKR.

Ο τετρακέφαλος μηριαίος μυς ασθενών με οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) γόνατος εμφανίζει σημαντική ατροφία και αδυναμία. Η τελευταία μαζί με τον πόνο είναι πιο σημαντικοί παράγοντες προσδιορισμού σωματικής ανικανότητας από την ακτινολογική βαρύτητα της νόσου. Η ολική αρθροπλαστική του γόνατος είναι μια αποτελεσματική επέμβαση που μειώνει τον πόνο και βελτιώνει τη λειτουργία της άρθρωσης, αλλά δεν έχει θετική επίδραση στη μυϊκή αδυναμία του τετρακεφάλου η οποία παραμένει για χρόνια μετά την εγχείρηση. Η Ηλεκτρική μυϊκή διέγερση (ΗΜΔ) του τετρακεφάλου μειώνει την ατροφία του σε ασθενείς με ΟΑ γόνατος όταν εφαρμόζεται τόσο πριν όσο και μετά την εγχείρηση αρθροπλαστικής. Στη μετεγχειρητική μάλιστα περίοδο, ο συνδυασμός ΗΜΔ τετρακεφάλου και ενεργητικών ασκήσεων προκαλεί αύξηση της δύναμης συσπάσεως του μυός, μείωση του ελλείμματος ενεργητικής έκτασης του γόνατος και μείωση της διάρκειας νοσηλείας, ενώ έχει καταδειχθεί και άμεση λειτουργική βελτίωση των ασθενών. Η διατριβή αυτή αποτελεί μια προ-οπτική, τυχαιοποιημένη, συγκριτική μελέτη των βραχυπρόθεσμων και μεσοπρόθεσμων αποτελεσμάτων της ΗΜΔ του έσω πλατέος μυός στην ταχύτητα βάδισης και το ενεργειακό κόστος βάδισης, στην λειτουργία του γόνατος και την ποιότητα ζωής των ασθενών μετά από ολική αρθροπλαστική. Εβδομήντα-έξι ασθενείς με ετερόπλευρη ΟΑ γόνατος, υποψήφιοι για αρθροπλαστική τοποθετήθηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: Α (Θεραπείας) και Β (Ελέγχου), όπου Ν=38 στην κάθε μία. Στη διάρκεια των πρώτων 6 εβδομάδων μετά την εγχείρηση και οι δύο ομάδες ακολούθησαν πρόγραμμα συμβατικής φυσικοθεραπείας, ενώ επιπρόσθετα στην ομάδα-Α εφαρμόστηκε ΗΜΔ του έσω πλατέος μυός για 4 ώρες την ημέρα. Τρείς ασθενείς της ομάδας-Α αποσύρθηκαν της συμμετοχής τους στην έρευνα διότι δεν ανέχτηκαν το αίσθημα της ηλεκτρικής διέγερσης ενώ τρείς ασθενείς της ομάδας-Β αποσύρθηκαν επειδή δεν προσήλθαν για την προγραμματισμένη τους επανεξέταση. Έτσι 35 ασθενείς έμειναν σε κάθε ομάδα και παρακολουθήθηκαν μέχρι τελικής επανεξέτασης ένα χρόνο μετά την επέμβαση. Εφαρμόστηκαν τόσο υποκειμενικά όσο και αντικειμενικά συστήματα κλινικής βαθμολόγησης του γόνατος καθώς και γενικά μέτρα της υγείας προ-εγχειρητικά και στις 6, 12, & 52 εβδομάδες μετά την επέμβαση. Οι ασθενείς της ομάδας-Α εμφάνισαν μια στατιστικά σημαντική αύξηση της ταχύτητας βαδίσεως, του Oxford Knee Score και του Αmerican Knee Society - Function Score σε σύγκριση με αυτούς της ομάδας-Β στις 6 εβδομάδες (p = .003, .001, και .001 αντίστοιχα) και στις 12 εβδομάδες (σε όλες τις συγκρίσεις p = .001). H σύνθετη μεταβλητή PCS του ερωτηματολογίου SF-36 παρουσίασε στατιστικά σημαντική αύξηση στην ομάδα-Α στις 6,12 και 52 εβδομάδες σε σχέση με την ομάδα-Β (σε όλες p = .001). Στη μελέτη αυτή, η χρήση ΗΜΔ δεν συνοδεύτηκε από επιπλοκές όπως δερματικά εξανθήματα ή φλεγμονές χειρουργικών τραυμάτων. Συμπερασματικά, η ΗΜΔ του έσω πλατέος μυός σε συνδυασμό με τη συμβατική φυσικοθεραπεία βελτιώνει τη λειτουργική απόδοση του γόνατος και επιταχύνει την αποκατάσταση των σθενών μετά από ολική αρθροπλαστική.