Η επίδραση του διασυνοριακού εμπορίου και της βιωσιμότητας στο στρατηγικό σχεδιασμό διεθνοποιημένων εφοδιαστικών αλυσίδων

Abstract

Lengthy and unpredictable customs’ clearance and service times at ports of entry, along with the subsequent increased emissions generated from transporting cargo over far away production sites can severely undermine the efficiency of offshoring within global supply chain networks. Nearshoring, namely the practice of allocating a portion of the manufacturing capacity next to demand points, is a corporate countermeasure to this concern. This PhD dissertation provides innovative and directly applicable operations research methodologies for the design of globalized supply chain networks that take into account free trade and sustainability-related issues. The developed stochastic mathematical models identify the optimal mixture of nearshore/offshore production allocation capacity and the optimal port of entry that minimize the supply chain total landed cost (TLC), while capturing the effect of the variability of total order lead time on supply chain network design (due to free-trade bottlenecks and port congestion), and the additional effect of sustainability. The developed models are applied to eight different case studies and various sensitivity analyses are conducted in order to obtain interesting managerial insights. Moreover, the models can be applied to global supply chains with direct or indirect supply though a distribution center and are useful to C-level executives and corporate planners. This PhD dissertation documented that: (i) holding costs due to lengthy and unpredictable lead times affect the optimal mixture of nearshore/offshore production allocation capacity, (ii) ports of entry with highly efficient and responsive customs are key drivers in the design of the supply chain networks as offshore allocation emerges more attractive, and (iii) increased CO2 emissions lead to an increased allocation of nearshore capacity.

Η παγκοσμιοποίηση οδήγησε τις διεθνοποιημένες επιχειρήσεις στην πρακτική της εγκατάστασης παραγωγικών μονάδων σε αναπτυσσόμενες χώρες για την εκμετάλλευση χαμηλού παραγωγικού κόστους (offshoring). Όμως, η πρακτική αυτή τίθεται υπό αμφισβήτηση αν ληφθούν υπόψη: (α) οι μεγάλοι και απρόβλεπτοι χρόνοι μεταφοράς και οι χρόνοι αναμονής και εξυπηρέτησης σε τελωνειακούς σταθμούς και (β) οι μεγάλες ποσότητες επιβλαβών εκπεμπόμενων κατά τη μεταφορά ρύπων. Στο πλαίσιο αυτό, η πρακτική της εγκατάστασης μέρους της δυναμικότητας κοντά στις αγορές στόχους (nearshoring) έχει αρχίσει να εφαρμόζεται από πρωτοπόρες διεθνοποιημένες αλυσίδες εφοδιασμού. Η διδακτορική διατριβή αναπτύσσει καινοτόμες και άμεσα εφαρμόσιμες ποσοτικές μεθοδολογίες επιχειρησιακής έρευνας για το στρατηγικό σχεδιασμό διεθνοποιημένων δικτύων εφοδιασμού, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την επίδραση της μεταβλητότητας του χρόνου ικανοποίησης της παραγγελίας, που οφείλεται σε στρεβλώσεις και αδυναμίες του διασυνοριακού εμπορίου, όσο και την επίδραση της βιώσιμης ανάπτυξης στο σχεδιασμό του δικτύου. Τα στοχαστικά μαθηματικά πρότυπα που αναπτύσσονται λαμβάνουν υπόψη τα ζητήματα του offshoring/nearshoring, της μεταβλητότητας του χρόνου ικανοποίησης της παραγγελίας και της βιώσιμης ανάπτυξης και καθορίζουν τόσο το βέλτιστο δίκτυο εφοδιασμού όσο και το βέλτιστο μείγμα κατανομής της παραγωγικής δυναμικότητας στις offshore και nearshore εγκαταστάσεις έχοντας ως στόχο την ελαχιστοποίηση του συνολικού κόστους (total landed cost, TLC) της εφοδιαστικής αλυσίδας. Τα πρότυπα που αναπτύχθηκαν εφαρμόστηκαν σε οκτώ διαφορετικές μελέτες περιπτώσεων και διενεργήθηκαν αναλύσεις ευαισθησίας για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Επιπλέον, είναι εφαρμόσιμα σε διεθνοποιημένες αλυσίδες εφοδιασμού με άμεσο ανεφοδιασμό ή με ανεφοδιασμό μέσω κέντρου διανομής και χρήσιμα τόσο σε υψηλόβαθμα διευθυντικά στελέχη όσο και σε σχεδιαστές διεθνοποιημένων αλυσίδων εφοδιασμού για το στρατηγικό σχεδιασμό των δικτύων τους. Από το σύνολο της διατριβής προέκυψαν τα ακόλουθα βασικά συμπεράσματα: (α) Οι καθυστερήσεις στα τελωνεία των λιμένων εισόδου και οι περιβαλλοντικές προκλήσεις περιορίζουν την αποτελεσματικότητα της πρακτικής του offshoring και οδηγούν στην υιοθέτηση του nearshoring και στην κατανομή της παραγωγικής δυναμικότητας σε απομακρυσμένες και κοντινές ως προς τις αγορές-στόχους εγκαταστάσεις και (β) Κατά το στρατηγικό σχεδιασμό δικτύων εφοδιασμού η επιλογή των λιμένων εισόδου, δεδομένου ότι τα πολύ αποδοτικά τελωνεία οδηγούν σε μικρές-αμελητέες καθυστερήσεις και επομένως η ανάγκη για nearshore παραγωγή, που κοστίζει περισσότερο, είναι μικρότερη.