Κλινική αξιολόγηση της ορθοδοντικά καθοδηγούμενης οστικής και ιστικής ανάπλασης σε περιπτώσεις άμεσων μετεξακτικών οδοντικών εμφυτευμάτων: κλινική και ακτινογραφική μελέτη

Abstract

Research data from clinical as well as animal studies have proven that residual ridge resorption after tooth extraction is chronic, progressive and irreversible despite the application of several surgical techniques concerning guided tissue regeneration through bone grafting of post-extraction sockets or immediate implant insertion with or without provisional functional loading. Orthodontic forced eruption has been proposed as a conservative method that could possibly contribute to the preservation or even reconstruction of post-extraction socket dimensions in order to improve implant site development especially in the high esthetic demands of the anterior maxillary region.The aim of this study is to investigate the dimensional ridge alterations in addition to soft tissue response due to the implementation of orthodontic forced eruption in the process of tooth extraction and prior to immediate implant placement and immediate provisionalization in the anterior maxillary region. Computerized tomography scans of seven patients were obtained and 17 implant sites were analyzed before and after the application of orthodontic forced eruption in the referring teeth. Eleven implants were inserted in total. Soft tissue evaluation was performed with measurements of sulcous depth and “papilla index” scores initially in the natural teeth that were about to be extracted and finally in the corresponding implants, 6 months after their insertion and final prosthetic restoration. Orthodontic forced eruption resulted in statistically significant reduction in the high of the buccal alveolar plate (1,95±1,83mm) and increase of the high of the palatal alveolar plate (1,31±2,41mm) in the areas that beared natural teeth. The increase of the high of the buccal and palatal alveolar plates in the interproximal areas was not statistically significant and valued for 0,25±0,98mm and 0,63±1,59mm respectively. All implants were successfully osseointegrated. Sulcous depth displayed statistically significant reduction when measured in the center of the buccal gingival contour and in the buccal and palatal interproximal areas whereas the reduction was not statistically significant in the central palatal gingival contour areas. Papilla index scores increased from the transition of natural teeth to implants but the increase was not statistically significant. An individualized patient response was noticed in the papilla index alterations. Orthodontic forced eruption resulted in favorable bone response in the heights of the palatal and interproximal bone plates but resulted in reduction of the height in the buccal bone plate. Immediate implant insertion with immediate non functional provisionalization at implant sites developed through orthodontic forced eruption was successful with the accomplishment of increase in papilla volume and decrease in sulcous depth.

Η χρήση των οστεοενσωματούμενων εμφυτευμάτων για αποκαταστάσεις της πρόσθιας περιοχής της άνω γνάθου γίνεται πλέον με γνώμονα την αποδεκτή αισθητική και την ορθή τελική προσθετική αποκατάσταση με αποτέλεσμα να έχουν αλλάξει τόσο οι τεχνικές εξαγωγής των δοντιών όσο και τα στάδια θεραπείας στην περιοχή αυτή όταν προγραμματίζεται η μελλοντική τοποθέτηση εμφυτευμάτων. Επίσης, οι συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις από την πλευρά των ασθενών για μείωση του συνολικού χρόνου θεραπείας και την γρηγορότερη αποκατάσταση, οδήγησαν στην εφαρμογή χειρουργικών πρωτοκόλλων άμεσης μετεξακτικής τοποθέτησης οδοντικών εμφυτευμάτων καθώς και άμεσης λειτουργικής ή μη λειτουργικής συγκλεισιακής φόρτισης με προσθετικές αποκαταστάσεις. Μετά από την εξαγωγή των δοντιών συμβαίνουν μια σειρά από βιολογικά φαινόμενα, κυρίως στην κορυφή της φατνιακής ακρολοφίας, που οδηγούν τελικά στην απορρόφηση και την αλλαγή των διαστάσεών της. Εκτός από την εφαρμογή χειρουργικών πρωτοκόλλων, θεωρήθηκε πως είναι δυνατόν να αποτραπεί η εξέλιξη του φαινομένου της οστικής απορρόφησης ή ακόμη και να αυξηθούν οι διαστάσεις του οστού μέσω της εξαγωγής δοντιών κακής πρόγνωσης με την χρήση της ορθοδοντικά καθοδηγούμενης υπερέκφυσης. Σκοπός της Διδακτορικής Διατριβής ήταν η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της οδοντικής αποκατάστασης της πρόσθιας περιοχής της άνω γνάθου με την θεραπευτική επιλογή συνδυασμού ορθοδοντικά καθοδηγούμενης υπερέκφυσης (τεχνική ευθέως σύρματος) και τοποθέτησης άμεσων μετεξακτικών εμφυτευμάτων χωρίς την δημιουργία κρημνού ταυτόχρονα με άμεση μη λειτουργική φόρτιση μέσω προσωρινών προσθετικών εργασιών. Χρησιμοποιήθηκαν ενήλικες ασθενείς που προσήλθαν στην Κλινική της Οδοντοφατνιακής Χειρουργικής, Χειρουργικής Εμφυτευματολογίας και Ακτινολογίας της Οδοντιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με σκοπό να αποκαταστήσουν δόντια κακής πρόγνωσης της πρόσθιας περιοχής της άνω γνάθου με εμφυτεύματα. Σε επτά ασθενείς πραγματοποιήθηκε ορθοδοντικά καθοδηγούμενη υπερέκφυση και εξαγωγή συνολικά 17 δοντιών ενώ στην συνέχεια τοποθετήθηκαν 11 άμεσα οδοντικά εμφυτεύματα, τα οποία φορτίστηκαν με μη λειτουργικές προσωρινές προσθετικές αποκαταστάσεις. Πραγματοποιήθηκαν ακτινογραφικές μετρήσεις των αλλαγών της φατνιακής ακρολοφίας πριν και μετά της εφαρμογή της ορθοδοντικά καθοδηγούμενης υπερέκφυσης με την χρήση αξονικής τομογραφίας κωνικής δέσμης καθώς και αξιολόγηση της ανταπόκρισης των μαλθακών ιστών στο θεραπευτικό σχήμα. Η εφαρμογή της ορθοδοντικά καθοδηγούμενης υπερέκφυσης συνοδεύτηκε από στατιστικά σημαντική (p<0,05) μείωση του ύψους του παρειακού οστικού πετάλου κατά 1,95±1,83χιλ. και αύξηση του ύψους του υπερωίου οστικού πετάλου κατά 1,31±2,41 χιλ. στις περιοχές των δοντιών. Επίσης, παρουσιάστηκε μη στατιστικά σημαντική αύξηση του οστού στις όμορες περιοχές. Παρατηρήθηκε μη στατιστικά σημαντική αύξηση του «δείκτη μεσοδοντίων θηλών» ενώ σημειώθηκε στατιστικά σημαντική μείωση του βάθους της ουλοδοντικής σχισμής κατά την μετάβαση από τα δόντια στα εμφυτεύματα. Η ορθοδοντικά καθοδηγούμενη υπερέκφυση δεν συνοδεύτηκε με αύξηση των οστικών πετάλων της φατνιακής ακρολοφίας και στις τρείς διαστάσεις του χώρου καθώς η εξαγωγή των δοντιών με αυτόν τον τρόπο συνδυάστηκε με απορρόφηση στην κορυφή του παρειακού οστικού πετάλου. Η αποτροπή της απορρόφησης και μάλιστα η αύξηση σε ύψος του υπερώιου και όμορου οστού καθώς και τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα από πλευράς ανταπόκρισης των μαλθακών ιστών καθιστούν την εξαγωγή των δοντιών κακής πρόγνωσης με την χρήση της ορθοδοντικά κατευθυνόμενης υπερέκφυσης και στην συνέχεια την αποκατάσταση αυτών με άμεσα οδοντικά εμφυτεύματα μια υποσχόμενη μέθοδο αποκατάστασης στην πρόσθια περιοχή της άνω γνάθου.