Η μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση μέσα από διαδικασίες εφαρμογής στρατηγικής διοίκησης με εστίαση στη μελέτη της οργανωσιακής προσαρμ...: η περίπτωση του γενικού νοσοκομείου

Abstract

In this thesis, the strategy of reform in the public governance and especially in the sector of public hospitals is examined. The established organizational situation is described through daily governing practices, decision making, managing of processes as well as the evaluation of the results that occur at all levels of the hospital ladder. At the same time it is explored, if and how much the changes are reflected on the external environment-rated and taken into consideration in the strategic reformations. This is done through a case study in the hospital of Serres, , where the organizational phenomena that occur in all the places and levels are examined such as the clinics, and the laboratories, the medical, nursing, organizational and technical service to the D.S. etc An effort is made to holistically approach the phenomenon based on the organizational theory. The theoretical basis of the thesis is based on three theoretical frameworks, that of organizational learning, of the new institutionalism and the historical analysis of the way the processes of the Greek hospital took place. All these three theoretical frameworks are analyzed mainly by looking through the prism of power- authority in the process of decision making that comes out of and is based on the scientific knowledge and power of influence of decision making from the doctors part. In the discussion, it becomes clear that most of the processes of providing service in the health sector are established and institutionalized depending on the mood, power and authority mainly of the managers-doctors without sound evaluation of the applied policies even when there are designed policies. On the same axis, the changes in the social environment are not evaluated resulting in the absence of learning, or in faulty conclusions. The possibility of intervention of the state in the area of hospital care is limited and with an especially doubtful will to collide with established interests. Thus the hospital looks like a ship without a captain that a share of doctors, nurses and managerial staff tries to keep its course without any external motivation.

Στην διατριβή εξετάζεται η στρατηγικής της μεταρρύθμισης στη δημόσια διοίκηση και ειδικότερα στον χώρο των δημόσιων νοσοκομείων. Περιγράφεται η διαμορφωμένη οργανωσιακή κατάσταση μέσα από τις καθημερινές διοικητικές πρακτικές, τη λήψη αποφάσεων, τη διαχείριση διαδικασιών καθώς και την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων που προκύπτουν σε όλα τα επίπεδα του νοσοκομείου. Παράλληλα διερευνάται αν και πόσο οι αλλαγές στο εξωτερικό περιβάλλον αντανακλώνται – αξιολογούνται και λαμβάνονται υπόψη στις στρατηγικές μεταρρύθμισης. Αυτό γίνεται με μελέτη case study στο νοσοκομείο Σερρών όπου εξετάζονται τα οργανωσιακά φαινόμενα που συμβαίνουν σε όλους τους χώρους και τα επίπεδα όπως είναι οι κλινικές και τα εργαστήρια, η ιατρική, νοσηλευτική, διοικητική και τεχνική υπηρεσία, το Δ.Σ. κτλ. Γίνεται απόπειρα ολιστικής αντιμετώπισης του φαινομένου με βάση την οργανωσιακή θεωρία. Η θεωρητική βάση της διατριβής τοποθετείται σε τρεις πυλώνες – θεωρητικά υπόβαθρα. Της οργανωσιακής μάθησης, της νέο - θεσμικής σχολής και ιστορικής ανάλυσης της πορείας διαμόρφωση των λειτουργιών του ελληνικού νοσοκομείου. Και τα τρία αυτά θεωρητικά επίπεδα αναλύονται με κύρια οπτική γωνία ανάλυσης την έννοια της δύναμης - εξουσίας στην λήψη αποφάσεων που εκπορεύεται και εδράζεται από την επιστημονική γνώση και την εξουσία επηρεασμού των αποφάσεων από την πλευρά των γιατρών. Στα συμπεράσματα γίνεται σαφές ότι οι περισσότερες διαδικασίες παροχής υπηρεσιών υγείας έχουν καθιερωθεί – θεσμοποιηθεί από την διάθεση, τη δύναμη και την εξουσία, κυρίως, των διευθυντών γιατρών χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση των εφαρμοσμένων πολιτικών ακόμα κι όταν υπάρχει σχεδιασμένη πολιτική. Έτσι όμως ούτε στρατηγική μεταρρυθμίσεων υπάρχει και οι αλλαγές σε όσες διαδικασίες δεν σχετίζονται άμεσα με την επιστήμη και την τεχνολογία, ακολουθούν τον ίδιο κανόνα. Ομοίως δεν αξιολογούνται οι αλλαγές στο κοινωνικό περιβάλλον με τελικό αποτέλεσμα να μην συμβαίνει μάθηση ή αν αυτή συμβαίνει να είναι σε αρνητική κατεύθυνση. Η δυνατότητα παρέμβασης της πολιτείας στο χώρο του νοσοκομείου είναι περιορισμένη και με εξαιρετικά αμφίβολη τη θέλησή της να συγκρουστεί με κατεστημένα συμφέροντα. Έτσι το νοσοκομείο μοιάζει με ακυβέρνητο σκάφος που προσπαθεί να το κρατήσει στην πορεία του μία μερίδα γιατρών, νοσηλευτών και διοικητικών υπαλλήλων χωρίς καμία εξωτερική υποκίνηση.