Οι αγίες της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας

Abstract

The Serbs presented itself in the Balkan 6th century. Their christianization became progressively and longly-lasting and was completed in her years kingdoms Vassilios A΄ Macedonian. Important role in the christianization of Serbs it played also the preaching of missionaries of Thessaloniki Cyrille and Methodios and their students. Three Serbian hegemonic families gave big number of Saints. From point of view of women of Byzantine period they are the following: Anastasia Nemania, Helen Andegaviki, Helen of Detsani, Elisabeth spouse of Dousan, Miltsa Chrempelianobits, nun Efimia, Helen Stilianobits, Osia Ipomoni (mother of Konstantinos Palaiologoy) and Aggelina. In the period of Ottoman domination we do not have a lot of elements for women neomartyres. This is owed likely in the fact that a lot of Serbs and Serbs abandoned Serbia and installed themselves in Austria and Hungary in order to they avoid reprisal of Turks, because the various revolts. Exist few elements mainly from the oral delivery for neomartyr saintly Nikolina which is honoured in the monastery Nimnik. Hard persecutions existed the Serbs period 1941-1945 from the bigots Roman Catholic Oystasi with the support of German conquerors. That period they testified and very a lot of women. To price of these witnesses in 1991 the Serb Patriarch Pavlos put foundation stone in the temple that was built for them in Prebilovac. This witnesses are honoured sometimes per year and in the new Church of Glina. With the bombardments of NATO 1999 the Serbs suffered again hard attacks. This period was killed three-year Militsa Rakits, which for symbolic reasons the Serbian Orthodoxe Church classified between the Saints.

Οι Σέρβοι εμφανίστηκαν στη Βαλκανική τον 6ο αιώνα. Ο εκχριστιανισμός τους έγινε προοδευτικά και μακροχρόνια και ολοκληρώθηκε στα χρόνια της βασιλείας του Βασιλείου Α΄ του Μακεδόνος. Σημαντικό ρόλο στον εκχριστιανισμό των Σέρβων έπαιξε και το κήρυγμα των ιεραποστόλων από τη Θεσσαλονίκη Κυρίλου και Μεθοδίου και των μαθητών τους. Τρεις σερβικές ηγεμονικές οικογένειες έδωσαν μεγάλο αριθμό αγίων. Από πλευράς γυναικών της βυζαντινής περιόδου είναι οι εξής: Αναστασία Νεμάνια, Ελένη Ανδεγαβική, Ελένη της Δετσάνης, Ελισάβετ σύζυγος του Δουσάν, Μίλτσα Χρεμπελιάνοβιτς, μοναχή Ευφημία, Ελένη Στυλιάνοβιτς, Οσία Υπομονή (μητέρα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου) και Αγγελίνα. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας δεν έχουμε πολλά στοιχεία για γυναίκες νεομάρτυρες. Αυτό οφείλεται πιθανόν στο γεγονός ότι πολλοί Σέρβοι εγκατέλειπαν τη Σερβία και εγκαθίσταντο στην Αυστρία και Ουγγαρία για να αποφύγουν τα αντίποινα των Τούρκων, λόγω των διαφόρων εξεγέρσεων. Υπάρχουν λίγα στοιχεία κυρίως από την προφορική παράδοση για την νεομάρτυρα αγία Νικολίνα η οποία τιμάται στη μονή Νίμνικ. Σκληρούς διωγμούς υπέστησαν οι Σέρβοι την περίοδο 1941-1945 από τους φανατικούς Ρωμαιοκαθολικούς Ουστάσι με την υποστήριξη των γερμανών κατακτητών. Την περίοδο εκείνη μαρτύρησαν και πάρα πολλές γυναίκες. Προς τιμήν αυτών των μαρτύρων το 1991 ο Σέρβος Πατριάρχης Παύλος έβαλε θεμέλιο λίθο στο ναό που κτίστηκε γι’ αυτούς στο Prebilovac. Οι μάρτυρες αυτοί τιμώνται μερικές φορές το χρόνο και στη νέα Εκκλησία της Glina. Με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ του 1999 οι Σέρβοι υπέστησαν εκ νέου σκληρές επιθέσεις. Την περίοδο αυτή σκοτώθηκε η τριετής Μίλιτσα Ράκιτς, την οποία για συμβολικούς λόγους η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία κατέταξε μεταξύ των αγίων.