Η Θεοτόκος και το μυστήριο της Θείας οικονομίας κατά τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης

Abstract

Absicht der Dissertation ist erne zum ersten Mal vollständige Darstellung der Lehre des hl Andreas von Kreta (660 740) [AvK] über die Teilnahme und die Aufgabe der Gottegebarerm in das Mysterium der gottlichen Heilsokonomie und besonders in semem hohen Punkt b z w in der Menschwerdung des Logos Gottes Jesus Christus. AvK hrnterliess das umfangreichste Werk der patnstischen Literatur über die Gottesgebarerrn mit dem er eine Lehre die eindrucksvolle. Zeugnische fur die Entfaltung der Gottesmutterlehre als christologische. Lehre bietet Der christologische Charakter seines Werkes erlaubt nicht eine systematische und autonome. Manologie darzustellen sonden eine. Studie zu verfassen die die Gottesgebarerin im Lichte vom Ereignis der Menschwerdung Cristi betrachten und verstehen. Die Theotokos wird immer im Kontext der göttlichen Heilsokonomie gesehen. Da die Person und die Aufgabe der Gottesgebarerin ein ungetrenntes. Teil der Christologie ist jede Bemühung über Sie zu reden muß under drei wichtigen Voraussetzungen übernommen. Die erste betont den apophatischen Charakter eines Wortes über die Theotokos das biblisch und patristisch sein soll Die zweite ist die enge Verbindung und die Abhängigkeit der Gottesgebarerin von Jesus Christus und die dritte daß die Mutter Gottes ein Geschöpf ein wie uns allen anlicher Mensch die genauso wie alle Menschen geboren und entschlafen wurde. Nach der Auffassung AvK Maria wurde von Gott vorhersehend gewalt und hatte davidische Herkunft Ihr Teilnahme in der Heilsokonomie ist von den alttestamentlichen Vorbildern gezeigt worden. Sie ist nicht unbefleckt empfangen weil die Konsequenzen der Erbsunde von Ihrer Eltern bei ihr Empfängrus erbte und in der Gemeinschaft der sundigen Natur blieb. Die Vorbereitug fur die Teilnahme in der Menschwerdung vollendete. Sie mit dem Eingang und Aufenthalt beim Tempel Jerusalems und schlieschlich mit der Verlobung mit Josef Marias Vekundigung bedeutete die Emfagnis b z w die Menschwerdung des Logos in ihrer Gebarmutter durch die Kraft des Heiligen Geistes Wegen dieses Ereignises wurde. Sie als Gottesgebarerrn Gottesmutter immerverende Jungfrau und durch die Gnade Ihres Sohnes Allheilige und das hervorangeste Mitglied Semer Kirche gewürdigt. Die Jungfräulichkeit und die Heiligkeit Marias sind untrennbar mit ihrer Wurde als Gottesgebarerrn verbunden weil die Voraussetzung fur diesen. Titeln die hypostatishe Union ist Nach Cristi Himmelfahrt lebte die Gottesgebarerin als Mitglied in der Kirchengemeinde Jerusalems wo sie entschlafen und beerdigt wurde. Sie wurde aber nicht mit Leib und Seele in den Himmel aufgenommen sondern kurze. Zeit nach Ihr Beerdigung wurde in den Szenen der Heiligen mit Seele und Leib übertreten (μετέστη) wo. Sie über die Erlösung der Glaubigen als Furbitterm vermittlet und auf die Auferstehung aller Entschlafenen im Jüngsten Gericht erwartet Seitdem ist Sie von der Kirche mit vielen Feste verehrt die chnstologischen. Character haben und die Gottesgebarerrn als Vorbild fur die Glaubingen präsentieren.

Ως σκοπός της διατριβής τέθηκε η παρουσίαση για πρώτη φορά της διδασκαλίας του αγ. Ανδρέα Κρήτης (660-740) σχετικά με τη συμμέτοχη και τη διακονία της Θεοτόκου στην πραγμάτωση του μυστήριου της θείας Οικονομίας και ιδιαιτέρως του κορυφαίου γεγονότος του που είναι η ενανθρώπηση του Λογού του Θεού. Για την επίτευξη του προκρίθηκε η ιστορικογραμματολογική σε συνδυασμό με την ερμηνευτική θεολογική μέθοδο. Ο Αγ. Ανδρέας κατέλειπε το εκτενέστερο θεομητορικό έργο της πατερικής γραμματείας με το οποίο συμβάλλει ουσιαστικά στον εμπλουτισμό της θεομητορικής ως χριστολογικής διδασκαλίας της Εκκλησίας. Ο χριστολογικός χαρακτήρας του έργου του δεν επιτρέπει τη σύνθεση μιας κλασικής και αυτόνομης «Μαριολογίας» αλλά τη θεώρηση και κατανόηση της Θεομήτορος υπό το φως της θείας Ενανθρωπήσεως. Επειδή ακριβώς η περί Θεοτόκου διδασκαλία αποτελεί αδιαχώριστο μέρος της Χριστολογίας είναι απαραίτητο κάθε προσπάθεια για την ορθή αποτίμηση της να τίθεται κάτω από τρεις προϋποθέσεις. Η πρώτη τονίζει τον αποφατικό της χαρακτήρα καθώς και τη βιβλική και πατερική της βάση. Η δεύτερη υπογραμμίζει το στενό σύνδεσμο και την εξάρτηση της Θεοτόκου από τον Ιησού Χρίστο και η τρίτη τη θεώρηση της ως φυσικού άνθρωπου που γεννήθηκε και κοιμήθηκε όπως οι και οι υπόλοιποι. Κατά τη διδασκαλία του η Παρθένος Μαρία εξελέγη προβλεπτικώς και προγνωστικώς για τη διακονία της θείας Οικονομίας γι’ αυτό και είχε δαυϊδική καταγωγή γεγονός που αναγγέλθηκε μέσω των μεσσιανικών προφητειών και των πολλών προτυπώσεων και εικόνων της στην Πάλαια Διαθήκη. Ως φυσικός άνθρωπος δε, συνελήθφη ασπίλως, αλλά κληρονόμησε από τους γονείς της τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος. Η προετοιμασία της για τη θεομητρότητα ολοκληρώθηκε με την είσοδό της στο Ναό των Ιεροσολύμων και τη μνηστεία της. Ο ευαγγελισμός της κατανοείται ως η εκ Πνεύματος Αγίου άσπορος σύλληψη του Λόγου του Θεού στη μήτρα της δηλαδή ως η Ενανθρώπηση Του. Εξ αίτιας του γεγονότος αυτού τιμάται ως Θεοτόκος Θεομήτωρ Αειπάρθενος και Πανάγια καθώς και ως το εξοχότερο μέλος της Εκκλησίας. Προϋπόθεση για την απόδοση όλων αυτών των τίτλων στη Μητρόθεο υπήρξε η πραγματικότητα του γεγονότος της ενώσεως της θείας με την ανθρώπινη φύση στην υπόσταση του Λόγου του Θεού. Μετά την ανάληψη του Υιού της στους Ουρανούς η Θεοτόκος έζησε ως μέλος της εκκλησιαστικής κοινότητας των Ιεροσολύμων όπου κοιμήθηκε και ενταφιάστηκε. Γι’ αυτό και δεν ανελήφθη στους ουρανούς με την ψυχή και το σώμα αλλά σε μικρό διάστημα μετά την κήδευση του σώματός της μετέστη ψυχοσωματικώς στις σκηνές των άγιων όπου πρεσβεύει και μεσιτεύει προς τον Υιό της υπέρ της σωτήριας των πιστών και αναμένει μαζί με τους λοιπούς άγιους την κοινή ανάσταση των κεκοιμημένων κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Έκτοτε τιμάται από την Εκκλησία με πολλές εορτές οι οποίες έχουν χριστολογικό χαρακτήρα και προβάλλουν τη Θεοτόκο ως πρότυπο για τους πιστούς.