Η σχέση των ορμονικών και βιολογικών παραμέτρων κατά τη χρησιμοποίηση διαφορετικών πρωτοκόλλων πολλαπλής ωοθηλακιορρηξίας στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή

Abstract

In vitro fertilization (IVF) has revolutionised fertility treatment over the past three decades. However success rates range between 15 and 30%. The aim of this study was to assess different ovulation induction methods in order to improve the number and quality of oocytes that are collected, their fertilisation and ultimately pregnancy rates. Namely, we intended to assess whether human menopausal gonadtorophin (hMG) was better than purified or recombinant FSH in women with tubal factor infertility, polycystic ovarian syndrome (PCOS) and poor ovarian reserve. We also intended to assess whether oestradiol administration improved ovulation induction parameters in poor responders and whether the use of methylprednisolone improved success rates in women with PCOS. We also wanted to identify prognostic factors that correlate well with IVF results and as such can be used for the prediction of infertility treatment. We conducted a retrospective analysis of women attending a tertiary fertility unit between the years 1999 and 2001. We included women undergoing IVF treatment (conventional or ICSI). In total, there were 321 cycles. The mean age of women included in the study was 34.54 (0.32) years and the mean time of infertility was 6 (0.28) years. There were 90 couples with male factor infertility, 77 women with tubal factor infertility, 18 women with PCOS and 14 couples with unexplained infertility. 16 women had basal FSH levels higher than 10 iU/l. Ovulation induction with hMG was more effective in all subgroups of women when compared with rFSH or pFSH in number of fertilised oocytes obtained (6.83 embryos vs. 5.86 and 4.58). Administration of 4 ampoules of hMG during ovulation induction with pFSH was the most effective regime (7.04). Administration of methylprednisolone during ovulation induction in women with PCOS yielded substantially better results as far as oocyte number and quality was concerned, whereas administration of oestradiol patches in women with poor ovarian reserve had no beneficial effect in the outcome of IVF. Age and the number of previous IVF attempts correlated negatively with pregnancy rates. However women undergoing their 2nd IVF attempt had better results, including pregnancy rates, when compared with those undergoing their 1st attempt. We postulate that the LH component of hMG and suppression of circulating androgens in women with PCOS have a favourable effect in the quality of follicles and therefore fertilisation and pregnancy rates. Undergoing a 3rd or 4th IVF attempt can lead to successful results, provided ovulation induction protocols are adjusted accordingly.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση επιτρέπει την τεκνοποίηση σε ζευγάρια με υπογονιμότητα. Παρά ταύτα, τα ποσοστά επιτυχίας ανά κύκλο κυμαίνονται μεταξύ 15 και 30%. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η ανεύρεση μεθόδων ωοθηκικής διέγερσης, που θα επέτρεπαν καλύτερα αποτελέσματα, όσον αφορά τον αριθμό ωαρίων και εμβρύων που συλλέγονται, αλλά και για τον αριθμό κυήσεων. Συγκεκριμένα εξετάσθηκαν τα ακόλουθα: 1. Κατά πόσον η εμμηνοπαυσιακή γοναδοτροπίνη είναι πιο αποτελεσματική σε σχέση με την ανασυνδυασμένη ή κεκαθαρμένη γοναδοτροπίνη. 2. Εάν η χορήγηση οιστραδιόλης κατά τη διέγερση βελτιώνει την αποτελεσματικότητα. 3. Κατά πόσον η χορήγηση μεθυλπρεδνιζολόνης κατά την ωοθηκική διέγερση γυναικών με πολυκυστικές ωοθήκες βελτιώνει τα αποτελέσματα της εξωσωματικής γονιμοποίησης. 4. Ποια είναι τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης σε γυναίκες με προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες. Ως μέτρα σύγκρισης μεταξύ των διαφόρων μεθόδων πρόκλησης, χρησιμοποιήθηκαν χαρακτηριστικά της ωοθηκικής διέγερσης (χρόνος διέγερσης, επίπεδα οιστραδιόλης ορού και αριθμός ωοθυλακίων), ο αριθμός και η ποιότητα των ωαρίων και εμβρύων και τα ποσοστά κυήσεων και γεννήσεων. Στη διάθεσή μας είχαμε δεδομένα για 321 κύκλους τεχνητής γονιμοποίησης από 199 γυναίκες. Η μέση ηλικία των γυναικών ήταν 34.64 με μέσο χρόνο στειρότητας 6 έτη και μέση τιμή FSH 7.8 iu/l. Από τους ελέγχους μας, φάνηκε ότι η χορήγηση εμμηνοπαυσιακής γοναδοτροπίνης κατά την ωοθηκική διέγερση, είτε ως μόνη γοναδοτροπίνη, είτε σε συνδυασμό με ανασυνδυασμένη ή κεκαθαρμένη θυλακιοτρόπο, οδηγούσε σε σημαντική βελτίωση των παραμέτρων διέγερσης, αλλά και στον αριθμό ωαρίων και εμβρύων που συλλέγονταν. Η βελτίωση κατά τη χρησιμοποίηση εμμηνοπαυσιακής γοναδοτροπίνης παρατηρήθηκε σε όλες τις υποκατηγορίες γυναικών, ανεξαρτήτως αιτίας στειρότητας και ηλικίας. Επίσης, διαφάνηκε μικρή βελτίωση στα χαρακτηριστικά της διέγερσης αλλά και στον αριθμό κυήσεων στις γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες, οι οποίες έλαβαν γλυκοκορτικοειδή. Αντίθετα, δεν υπήρξε βελτίωση στις γυναίκες με πτωχή ωοθηκική απάντηση, οι οποίες έλαβαν οιστραδιόλη διαδερμικά κατά την ωοθηκική διέγερση. ....................................................................................