Χημειοευαισθησία in vitro και μοριακή ανάλυση του καρκίνου του μαστού: συσχετισμός με την κλινική πράξη

Abstract

Aim To correlate in vitro chemosensitivity and chemoresistance with clinical outcome in patients with breast cancer. Also to correlate the expression of MDR1, nm23-H1 and SEMA 3C (previous named as H Sema E) genes with response to treatment and survival in breast cancer patients. Methods Patients with breast cancer who were going to have a procedure for diagnostic or therapeutic purposes, were eligible for the study, providing a sample of the tumor could be send to our laboratory for the tests. The assay used for the in vitro chemosensitivity studies, was a modified clonogenic method. The molecular analysis studies were done with the Reverse Transcriptase- Polymerase Chain Reaction (RT-PCR) method. Results were compared with the clinical response to treatment and the overall survival. WHO’s criteria were used for assessing clinical response to the treatment. The statistical analysis was performed with logistic regression. Results During a three years time, 36 patients of median age 55 were included in the study. Most of them (70%) had metastatic disease. The assessability rate of the method was 53%, although in fluid specimens, the accessibility rate reached 72% which can be compared to larger than this study. The negative predictive value of the assay was 100% but the positive one only 17%. Expression of MDR1 was detected in 83% of the patients. The percentage of patients responding to the chemotherapy was about the same both in MDR1 positive and MDR1 negative patients. There was a trend of longer survival in women negative for the gene. Regarding nm23-H1 gene, longer median survival was observed in patients who didn’t express the gene. More specifically, nm23-H1 negative patients with metastatic disease, had a median survival of 49 months, compared to a median survival of 6 months in positive for the gene patients. Similarly there was a trend of longer median survival in SEMA 3C (previously named H Sema E) negative patients. Of notice was the finding of resistance to the chemotherapy in two patients negative for the MDR1 but positive for the SEMA 3C (previously named H Sema E), while a third patient both MDR1 and SEMA 3C (previously named H Sema E) negative, responded to the chemotherapy Conclusions It seems that the in vitro chemosensitivity and chemoresistance assay used, can help the clinician decide which drugs are ineffective for his patients, thus sparing them from the side-effects of ineffective drugs. It also seems that MDR1, nm23-H1 and SEMA 3C (previously named H Sema E) as detected by RT-PCR , could be used as prognostic markers in breast cancer patients. Larger prospective studies are needed for clarification of the above results.

Στόχοι Πρωτεύοντες στόχοι της παρούσας διδακτορικής διατριβής αποτέλεσαν η συσχέτιση της χημειοευαισθησίας και χημειοανθεκτικότητας δειγμάτων καρκίνου μαστού στο εργαστήριο με την ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία των αντίστοιχων ασθενών καθώς και η συσχέτιση της έκφρασης των γονιδίων MDR1, nm23-H1 και SEMA 3C (πρώην H Sema E) με την ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία και την επιβίωση των ασθενών. Μεθοδολογία Υποψήφιες για τη μελέτη ήταν ασθενείς με καρκίνο μαστού οι οποίες επρόκειτο να υποβληθούν σε κάποια επέμβαση για διαγνωστικούς ή θεραπευτικούς σκοπούς και υπήρχε η πιθανότητα να λειφθεί δείγμα όγκου για τις μελέτες στο εργαστήριο. Η in vitro δοκιμασία χημειοευαισθησίας και χημειοαντοχής που χρησιμοποιήθηκε ήταν μια τροποποιημένη κλωνοποιητική μέθοδος. Η μοριακή ανάλυση για την ανίχνευση των γονιδίων έγινε με τη χρήση της Αντίστροφης Μεταγραφάσης της Αλυσιδωτής Αντίδρασης της Πολυμεράσης (RT-PCR). Τα αποτελέσματα στο εργαστήριο συσχετίστηκαν με την ανταπόκριση των ασθενών στη θεραπεία και τη συνολική επιβίωση. Τα κριτήρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας εφαρμόστηκαν για την ταξινόμηση της κλινικής απάντησης Η ανάλυση έγινε με την εφαρμογή μοντέλων πολλαπλής λογαριθμιστικής εξάρτησης. Αποτελέσματα Κατά τη διάρκεια 3 περίπου ετών, 36 ασθενείς εισήχθησαν στη μελέτη. Η διάμεση ηλικία τους ήταν τα 55 έτη. Η πλειοψηφία (70%) των ασθενών είχε μεταστατική νόσο. Η επαναληψιμότητα της κυτταροκαλλιέργειας ήταν 53%, αλλά σε δείγματα από κακοήθη υγρά, η επαναληψιμότητα έφτασε στο 72% ποσοστό ικανοποιητικό και για σύγκριση με αποτελέσματα από άλλες μεγαλύτερες μελέτες. Η αρνητική προγνωστική αξία της μεθόδου ήταν 100% αλλά η θετική μόνο 17%. Έκφραση του γονιδίου MDR1 ανιχνεύτηκε στο 83% των ασθενών. Το ποσοστό ανταπόκρισης στη χημειοθεραπεία στις ασθενείς που δεν εξέφραζαν το γονίδιο ήταν το ίδιο με αυτό των ασθενών που δεν ανιχνευόταν το γονίδιο.Υπήρχε τάση μακρύτερης επιβίωσης στις αρνητικές για το γονίδιο ασθενείς. Σχετικά με το γονίδιο nm23-H1, παρατηρήθηκε μεγαλύτερος χρόνος επιβίωσης σε ασθενείς που δεν εξέφραζαν το γονίδιο, σε σύγκριση με τις γυναίκες που ήταν θετικές για το γονίδιο. Στις ασθενείς με μεταστατική νόσο, nm23-H1 αρνητικές ασθενείς είχαν διάμεση επιβίωση 49 μήνες, ενώ οι θετικές για το γονίδιο ασθενείς είχαν διάμεση επιβίωση μόλις 6 μήνες. Αντίστοιχα ασθενείς αρνητικές για το SEMA 3C (πρώην H Sema E) βρέθηκε να έχουν τάση μεγαλύτερης διάμεσης επιβίωσης σε σχέση με ασθενείς θετικές για το γονίδιο. Αξιοσημείωτη ήταν η παρατήρηση ανεύρεσης ανθεκτικότητας στη χημειοθεραπεία σε δύο ασθενείς που ήταν MDR1 αρνητικές αλλά εξέφραζαν SEMA 3C (πρώην H Sema E), ενώ μια ασθενής αρνητική και για τα δύο γονίδια ανταποκρίθηκε στη χημειοθεραπεία. Συμπεράσματα Η αναζήτηση της ευαισθησίας και ανθεκτικότητας στα χημειοθεραπευτκά στο εργαστήριο δειγμάτων καρκίνου μαστού φαίνεται ότι μπορεί να προβλέψει σε ικανοποιητικό βαθμό φάρμακα αναποτελεσματικά για τις αντίστοιχες ασθενείς σε κλινικό επίπεδο και να τις προστατέψει από τις ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων. Επίσης η ανίχνευση των MDR1, nm23-H1 και SEMA 3C (πρώην Sema E) φαίνεται ότι συμβάλλει στην εκτίμηση της πρόγνωσης των ασθενών με καρκίνο μαστού.