Η κλαριθρομυκίνη ως ανοσοπαρεμβατική θεραπεία στην πειραματική σήψη από παν-ανθεκτική klebsiella pneumoniae

Abstract

Objectives: To apply clarithromycin as an immunomodulatory treatment in experimental infection caused by pan-resistant Klebsiella pneumoniae. Methods: Acute pyelonephritis was induced in 40 rabbits after inoculation of the test isolate in the renal pelvis. Rabbits were divided into four groups, with 10 animals in each group. In groups A-D, therapy was administered simultaneously with bacterial challenge as follows: A, controls; B, intravenous clarithromycin; C, amikacin; and D, both agents. Blood was sampled for estimation of tumour necrosis factor-a (TNF-a) and malondialdehyde (MDA); monocytes were isolated for determination of intracellular activity of caspase-3 and ex vivo TNF-a secretion. Four days after bacterial challenge, animals were sacrificed for quantitative cultures and biopsies of organs. Results: Serum TNF-a at 48h was lower in groups B, C and D compared with group A. Activity of caspase-3 of monocytes was lower at 48 h in group D compared with group A. Bacterial loads of liver and spleen were decreased in group D compared with those of group A. The numbers of inflammatory cells of spleen of group B were lower compared with those of group A; those of kidney and mesenteric lymph nodes of group D were lower than those of group A. Conclusions: Clarithromycin administered intravenously in experimental infection caused by panresistant K. pneumoniae attenuated systemic inflammatory response and local tissue damage. This effect is probably attributed to immunomodulatory intervention on blood monocytes.

Σκοπός: Η χορήγηση της κλαριθρομυκίνης ως ανοσοπαρεμβατική θεραπεία στην πειραματική λοίμωξη από πανανθεκτική Klebsiella pneumoniae. Μέθοδος: Σε 40 κουνέλια προκλήθηκε οξεία πυελονεφρίτιδα μετά από έγχυση του στελέχους μελέτης στη νεφρική πύελο. Τα κουνέλια ήταν χωρισμένα σε 4 ομάδες των 10 ζώων. Στις ομάδες Α και Δ η θεραπεία χορηγήθηκε ταυτόχρονα με τη βακτηριακή πρόκληση, ως ακολούθως: ομάδα Α, μάρτυρες? ομάδα Β, ενδοφλέβια χορήγηση κλαριθρομυκίνης? ομάδα Γ, ενδοφλέβια χορήγηση αμικασίνης? ομάδα Δ, χορήγηση και των δυο ουσιών. Ελήφθη αίμα για τον προσδιορισμό του παράγοντα νέκρωσης των όγκων (TNF-α), της μαλονικής διαλδεΰδης (MDA)? απομονώθηκαν μονοκύτταρα για τον προσδιορισμό της ενδοκυττάριας δραστικότητας της κασπάσης-3 και της ex vivo έκκρισης του TNF-α. Τέσσερις ημέρες μετά τη βακτηριακή πρόκληση έγινε ευθανασία των ζωικών προτύπων για ποσοτική καλλιέργεια και βιοψία οργάνων. Αποτελέσματα: Η συγκέντρωση του TNF-α στον ορό στις 48 ώρες στις ομάδες Β, Γ και Δ ήταν χαμηλότερη συγκριτικά με την ομάδα Α. Η δραστικότητα της κασπάσης-3 των μονοκυττάρων ήταν χαμηλότερη στην ομάδα Δ συγκρινόμενη με την ομάδα Α. Το βακτηριακό φορτίο του ήπατος, του σπληνός ήταν μειωμένο στην ομάδα Δ συγκριτικά με την ομάδα Α? εκείνο του νεφρού και των μεσεντέριων λεμφαδένων της ομάδας Δ ήταν χαμηλότερο συγκριτικά με την ομάδα Α. Συμπέρασμα: Η ενδοφλεβίως χορηγούμενη κλαριθρομυκίνη στην πειραματική λοίμωξη από πανανθεκτική Klebsiella pneumoniae μείωσε τη συστηματική φλεγμονώδη απάντηση και την τοπική ιστική βλάβη. Αυτό το αποτέλεσμα πιθανότατα οφείλεται σε ανοσοτροποποιητική παρέμβαση επί των μονοκυττάρων του αίματος.