Η επίδραση της επιμόρφωσης στη διδακτική απόδοση των εκπαιδευτικών φυσικής αγωγής

Abstract

The purpose of the present research was to investigate the effect of a short training program in teaching performance and cognitive comprehension of physical education teachers. Specifically, the effect of training a) in the time management of the lesson, b) in teacher feedback, c) in qualitative elements of teaching and d) in teacher's knowledge on issues related to effective teaching, was examined. The possibility of using an extended QDITC form, for a more complete evaluation of the lesson was also examined. Secondary aims were a) the self-assessment of the physical education teacher in parameters relative with the program of training and b) the evaluation of the training program by the participants. Thirty-two elementary school teachers with teaching experience 3 to 18 years (M=10 87, SD=4 25) formed the experimental (15) and the control group (17). Six lessons were videotaped and tape-recorded for each teacher (total 192) and the mean of each pair of courses constituted teacher performance in the pre-, post- and retention measure. For the evaluation of the program the following systematic observation tools were used a) the Time Management (Graham, 2001), b) the Feedback Evaluation (Rink, 2002), and c) the Qualitative Dimensions of Lesson Introductions, Task Presentations, and Lesson Closure Purpose (QDITC, Byra, 1992) in its extending form (E-QDITC), as that was developed by the writer of present work, in collaboration with the supervisor. After the completion of the first couple of lessons, the experimental group participated in a training program that was constituted by two 3-hour lectures and a 2-hour practical application and included important parameters for effective teaching. Univariate analysis of variance with two factors from which the one repeated (Anova 2X3) was applied to identify the effect of the program on the aforementioned parameters. Results showed that teachers in the experimental group improved time management, as they increased significantly the time of student participation while in contrast minimized student waiting. With regard to the qualitative elements of teaching, the results revealed a statistically significant interaction between group and measurement F(26o) =142 92, p< 001 in favour of the experimental group which over doubled its total score but also scores in all the subcategories of the tool. Also, the experimental group increased considerably corrective, specific, and congruent feedback. Concerning the knowledge test, there was a statistically significant interaction between group and measurement F(26o) =114 86, p< 001 with the experimental group to triple its scores. In short, it was revealed that the experimental group improved and retained both skill and knowledge after attending the program. Moreover, the results showed that there was a significant correlation between the total and the subtotal scores between QDITC and E-QDITC, meaning that its extended form can be used. It was concluded that a training program of short duration but content specific can assist teaching in physical education and improve teacher performance.

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνηθεί η επίδραση ενός σύντομου προγράμματος επιμόρφωσης στη διδακτική απόδοση και τη γνωστική κατανόηση των εκπαιδευτικών φυσικής αγωγής. Ειδικότερα, εξετάστηκε η επίδραση της επιμόρφωσης α) στη διαχείριση του χρόνου του μαθήματος, β) στην παροχή ανατροφοδότησης από τον ΚΦΑ στους μαθητές, γ) σε ποιοτικά στοιχεία της διδασκαλίας και δ) στις γνώσεις σε θέματα σχετικά με την αποτελεσματική διδασκαλία. Επίσης, εξετάστηκε η δυνατότητα διεύρυνσης του QDITC για την πληρέστερη αξιολόγηση του μαθήματος Δευτερεύοντες σκοποί ήταν α) η αυτοαξιολόγηση των ΚΦΑ σε παραμέτρους σχετικές με το πρόγραμμα επιμόρφωσης και β) η αποτίμηση του προγράμματος επιμόρφωσης από τους συμμετέχοντες. Συμμετείχαν 32 διδάσκοντες της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με διδακτική εμπειρία 3 έως 18 χρόνια (Μ=10 87, SD=4 25) οι οποίοι αποτέλεσαν την πειραματική (15) και την ομάδα ελέγχου (17). Βιντεοσκοπήθηκαν και μαγνητοφωνήθηκαν έξι μαθήματα κάθε διδάσκοντα (192 συνολικά) και ο μέσος όρος κάθε ζεύγους μαθημάτων αποτέλεσε την επίδοση των εκπαιδευτικών στην αρχική, την τελική και τη μέτρηση διατήρησης. Για την αξιολόγηση του μαθήματος χρησιμοποιήθηκαν α) φόρμα διαχείρισης χρόνου (Graham, 2001), β) φόρμα αξιολόγησης της ανατροφοδότησης (Rink, 2002) και γ) φόρμα αξιολόγησης διδακτικών συμπεριφορών QDITC (Byra, 1992) στη διευρυμένη της μορφή (Δ-QDITC), όπως αναπτύχθηκε από τη συγγραφέα της παρούσας εργασίας, σε συνεργασία με την επιβλέπουσα. Μετά τις δύο πρώτες διδασκαλίες η πειραματική ομάδα συμμετείχε σε ένα επιμορφωτικό πρόγραμμα, που αποτελούνταν από 2 τρίωρες διαλέξεις και 2 ώρες πρακτικής εφαρμογής και πραγματεύονταν σημαντικές παραμέτρους για αποτελεσματική διδασκαλία. Για τον έλεγχο της επίδρασης του προγράμματος χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης ως προς δύο παράγοντες εκ των οποίων ο ένας επαναλαμβανόμενος [Anova 2 (ομάδες) Χ 3 (μετρήσεις)]. Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική βελτίωση της πειραματικής ομάδας στη διαχείριση του χρόνου του μαθήματος, αφού αυξήθηκε σημαντικά ο χρόνος ενεργητικής συμμετοχής ενώ αντίθετα ελαχιστοποιήθηκε η αναμονή των μαθητών. Αναφορικά με τα ποιοτικά στοιχεία της διδασκαλίας, τα αποτελέσματα φανέρωσαν στατιστικά σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ ομάδας και μέτρησης F(26o)-142 92, ρ< 001 με την πειραματική ομάδα να υπερδιπλασιάζει την επίδοση της στο συνολικό σκορ αλλά και σε όλες τις επιμέρους κατηγορίες του εργαλείου. Επίσης, η πειραματική ομάδα, αύξησε σημαντικά τη διορθωτική, την ειδική και τη σύμφωνη ανατροφοδότηση. Στη γραπτή εξέταση για τις σχετικές με την αποτελεσματικότητα γνώσεις διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ ομάδας και μέτρησης F(260)=114 86, ρ< 001 με την πειραματική ομάδα να τριπλασιάζει σχεδόν την επίδοση της. Εν συντομία, η πειραματική ομάδα, σε αντίθεση με την ομάδα ελέγχου, βελτίωσε και διατήρησε την απόδοση της σε όλες σχεδόν τις μεταβλητές μετά την επιμόρφωση. Επιπλέον, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπήρχε πολύ υψηλή συσχέτιση μεταξύ των επιμέρους αλλά και των συνολικών σκορ μεταξύ του QDITC και του Δ-QDITC που σημαίνει ότι είναι εφικτή η χρήσης της διευρυμένης μορφής του. Συμπεραίνεται ότι μια χρονικά σύντομη αλλά στοχευμένη επιμόρφωση μπορεί να βοηθήσει στη διαφοροποίηση της διδακτικής απόδοσης και να συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα των καθηγητών φυσικής αγωγής.