Απεικονιστική μελέτη του τριγώνου ινοχόνδρινου συμπλέγματος του καρπού

Abstract

Triangular Fibrocartilage Complex (or TFCC), is a very important anatomical structure in the wrist joint. It consists of the triangular fibrocartilage disc, dorsal and volar radioulnar ligaments, the meniscus homologue, the ulnar collateral ligament, and the sheath of the extensor carpi ulnaris. All the above structures have a direct contact between them, constructing a complex around the fibrocartilage disc, playing a great role in the stability of the joint and the absorption of forces transmitted through the ulnocarpal axis. In our study, we made an anatomical dissection of 6 cadaver wrist joints while in 61 cadaver wrists, we took radiographs with a special technique for soft tissue imaging. Finally, we used MRI (Magnetic Resonance Imaging), which represents the best non-interventional imaging method in studying the TFCC. Two asymptomatic wrist joints were studied for making the examination protocol which we used in a group of 7 young athletes with a daily intense wrist exercise, in 3 individuals with a history of wrist distress, in 24 wrist joints with pain in the region and in 10 patients with a wrist trauma history. The Imaging of such a small and complex structure, as the TFCC is a hard case which demands very thin slices and machinery capable of producing high resolution images. From the sequences we tested, the Gradient Echo pulse sequences had the best results and the most useful orientation was the coronal plane. Traumatic tears of TFCC were more common in young ages while in older individuals, the most common reason of TFCC tears was perforation. Position of Ulna and the positive or negative ulnar variance seems to have a great effect in TFCC status, as it changes the ratio of forces going through the complex.

Το τρίγωνο ινοχόνδρινο σύμπλεγμα του καρπού είναι μια πολύ σημαντική ανατομική δομή της πηχεοκαρπικής άρθρωσης. Αποτελείται από τον τρίγωνο χόνδρο, τον μηνίσκο, τον παλαμιαίο και τον ραχιαίο κερκιδωλενικό σύνδεσμο, τον παλαμιαίο και τον ραχιαίο ωλενοκαρπικό σύνδεσμο, τον ωλένιο πλάγιο σύνδεσμο του καρπού, και το έλυτρο του καταφυτικού τένοντα του ωλενίου εκτείνοντα τον καρπό μυός. Οι παραπάνω δομές έρχονται σε άμεση σχέση μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα σύμπλεγμα γύρω από τον τρίγωνο χόνδρο παίζοντας σπουδαίο ρόλο στην σταθερότητα της άρθρωσης και στην απόσβεση των φορτίων που δέχεται αυτή. Στην έρευνά μας έγινε ανατομική παρασκευή 6 πτωματικών πηχεοκαρπικών αρθρώσεων, ενώ σε 61 πτωματικές αρθρώσεις έγιναν ακτινογραφίες με ειδική τεχνική για την απεικόνιση μαλακών μορίων. Στη συνέχεια, χρησιμοποιήσαμε την μαγνητική τομογραφία, που αποτελεί και την καλύτερη αναίμακτη απεικονιστική μέθοδο για την διερεύνηση του συμπλέγματος. Μελετήθηκαν δύο ασυμπτωματικές αρθρώσεις για την δημιουργία του πρωτοκόλλου εξέτασης το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε μία ομάδα 7 νεαρών αθλητών με καθημερινή έντονη άσκηση της πηχεοκαρπικής, 3 ατόμων με ιστορικό καταπόνησης της πηχεοκαρπικής, 24 ατόμων με αναφερόμενο άλγος στην άρθρωση και 10 με ιστορικό κάκωσης αυτής. Η απεικόνιση μιας τόσο μικρής και συμπλόκου δομής όπως είναι ο τρίγωνος χόνδρος, είναι δύσκολη υπόθεση, αφού απαιτεί πολύ λεπτές τομές, και υψηλής ευκρίνειας μηχανήματα. Από τις ακολουθίες που δοκιμάσαμε, αυτές με τα καλύτερα αποτελέσματα ήταν οι ακολουθίες βαθμιδωτής ηχούς (Gradient Echo), ενώ η πιο χρήσιμη διεύθυνση τομών αφορούσε το στεφανιαίο επίπεδο. Οι τραυματικές ρήξεις του τρίγωνου χόνδρου ήταν συχνότερες στις μικρές ηλικίες, ενώ στις μεγαλύτερες, η συχνότερη αιτία ρήξης ήταν η εκφύλιση. Σημαντικό ρόλο στην κατάσταση του χόνδρου φαίνεται πως παίζει και η θέση της ωλένης σε σχέση με την κερκίδα πράγμα που επηρεάζει κατά πολύ την αναλογία των φορτίων που δέχεται το τρίγωνο ινοχόνδρινο σύμπλεγμα.