Μελέτη επί της αντιμετώπισης των τραυματικών κακώσεων του βραχιονίου πλέγματος

Abstract

Aim: Study of all patients with traumatic brachial plexus injury surgically treated at Orthopedic Department of University hospital of Ioannina during the 1998-2007 decade and evaluation of the functional results in order to define positive / negative prognostic factors as well as successful / unsuccessful techniques in specific injury types. Material and method: Fifty seven adult patients with traumatic brachial plexus injury were surgically treated at Orthopedic Department of University hospital of Ioannina early after the injury (<1,5 years) during the 1998-2007 decade. For those patients demographic, clinical, imaging, laboratory and intraoperative parameters were recorded. These patients were followed up at regular intervals with thorough record of postoperative clinical findings and progress of functional recovery using the British Medical Research Council Grading System. All data were register in a database, were evaluated and a statistical analysis of the functional result in regard to preoperative factors and the type of the surgical technique was performed. Results: Age >30 years, associated injuries, synchronous cerebral injury, vascular injury and extensive type of injury (both of supra and subclavicular topography) were all statistically significant negative prognostic factors. The majority of patients with suprascapular / axillary / musculocutaneous nerve reconstruction achieved constantly a functional outcome (>M3 according to MRC scale) regardless of the nerve reconstruction technique. Radial nerve reconstruction led to marginal functional outcomes (M3), whereas median nerve reconstruction constantly led to non functional outcomes (<Μ3). Conclusion: Musculocutaneous and suprascapular (± axillary) nerve reconstruction is rewarding and should always be attempted. Intraplexus and extraplexus nerve donors are considered equivalent options, though intraplexus donors that are not included in the injury zone (branch of radial or ulnar nerve) tend to be a superior option. Radial and in particular median nerve reconstruction is less rewarding. Nevertheless median nerve reconstruction should always be attempted for sensory recovery and subsequent preoperative pain amelioration.

Σκοπός: Η μελέτη του συνόλου των ασθενών με τραυματική κάκωση του βραχιονίου πλέγματος που αντιμετωπίσθηκαν χειρουργικά στην Πανεπιστημιακή Ορθοπαιδική κλινική των Ιωαννίνων κατά τη 10ετία 1998-2007 και η αξιολόγηση του λειτουργικού αποτελέσματος προκειμένου να προσδιοριστούν θετικοί / αρνητικοί προγνωστικοί παράγοντες καθώς και επιτυχείς / ανεπιτυχείς τεχνικές σε συγκεκριμένους τύπους βλάβης. Υλικό και μέθοδος: Για 57 ενήλικες ασθενείς με τραυματική κάκωση του βραχιονίου πλέγματος που αντιμετωπίσθηκαν χειρουργικά στην Πανεπιστημιακή Ορθοπαιδική κλινική των Ιωαννίνων πρώιμα (<1,5 έτη από την κάκωση) κατά τη 10ετία 1998-2007 πραγματοποιήθηκε καταγραφή δημογραφικών, κλινικών, απεικονιστικών, εργαστηριακών και διεγχειρητικών παραμέτρων. Οι ασθενείς αυτοί παρακολουθήθηκαν σε τακτά χρονικά διαστήματα με λεπτομερή καταγραφή της μετεγχειρητικής κλινικής εικόνας και την πρόοδο ανάκτησης λειτουργίας χρησιμοποιώντας το σύστημα βαθμονόμησης του Βρετανικού Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας (MRC). Τα παραπάνω δεδομένα καταχωρήθηκαν σε ηλεκτρονική βάση δεδομένων, αξιολογήθηκαν, και διενεργήθηκε στατιστική διερεύνηση του λειτουργικού αποτελέσματος σε σχέση με προεγχειρητικούς παράγοντες καθώς και με το είδος της χειρουργικής τεχνικής. Αποτελέσματα: Η ηλικία > 30 έτη, οι συνοδές κακώσεις, η σύγχρονη ΚΕΚ, η ύπαρξη αγγειακής βλάβης και η εκτεταμένη τοπογραφία της βλάβης (υπερ & υποκλείδια) αποτελούν στατιστικά σημαντικούς αρνητικούς προγνωστικούς παράγοντες. Για το σύνολο των ασθενών με ανακατασκευή του υπερπλάτιου / μασχαλιαίου / μυοδερματικού νεύρου επιτεύχθηκε σταθερά λειτουργικό αποτέλεσμα (>Μ3 στην κλίμακα MRC) ανεξάρτητα της τεχνικής της νευρικής ανακατασκευής. Η ανακατασκευή του κερκιδικού απέφερε οριακά λειτουργικά αποτελέσματα (Μ3) ενώ η ανακατασκευή του μέσου σταθερά μη λειτουργικά αποτελέσματα (<Μ3). Συμπεράσματα: Η αποκατάσταση του μυοδερματικού, υπερπλατιού (± μασχαλαίου) νεύρου είναι ανταποδοτική και θα πρέπει πάντα να επιχειρείται. Δότες τόσο εντός όσο και εκτός του πλέγματος αποτελούν ισάξιες επιλογές, ωστόσο διαφαίνεται υπεροχή των δοτών εντός πλέγματος που δεν συμμετέχουν στην βλάβη (κλάδος κερκιδικού - κλάδος ωλενίου). Η αποκατάσταση του κερκιδικού και ιδίως του μέσου νεύρου είναι λιγότερο ανταποδοτική. Παρόλα αυτά η αποκατάσταση του μέσου θα πρέπει να επιχειρείται για επάνοδο της αισθητικότητας και δια αυτού μείωση του προεγχειρητικού πόνου.