ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΠΕΙΘΩ: ΑΠΟ ΤΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Abstract

THE AIM OF THIS DISSERTATION IS TO EXPLAIN THE INTEREST OF THE LATE PLATONIC DIALOGUES IN THE POSITIVE DIMENSION OF THE POWER OF PERSUATION. I BEGIN FROM A HISTORICAL INVESTIGATION OF RELEVANT VIEWS EXPRESSED BY PLATO'S PREDECISIONS (CH. I). THEN, I EXAMINE PLATO'S OWN CONTRIBUTION AS AN ANSWER TO GORGIAS' VIEWS. ACCORDING TO THE ARGUMENT I PROPOSE THE SINT OF THE PLATONIC CRITICISM IS THE ISSUE OF THE AUTONOMY OF THE LOGOS, WHICH LEADS TO AN UNCONDITIONAL SUBSTITUTION OF VERISSIMILITUDE FOR TRUTH; MOREOVER, THIS CRITICISM APPEARS AS A SYSTEMATIC CONVERSATION BETWEEN PLATO AND GORGIAS, CAST IN THE CODE OF THE MEDICAL ANALOGY (THIS ANALOGY IS RECONSTRUCTED THROUGH THE TEXTS OF GORGIAS, PLATO, AND THE HIPPOCRATIC AUTHORS) (CH. 2). I PROPOSE THAT, THROUGH THE MEDICALANALOGY, PLATO STRESSES THE MORAL AND EPISTEMIOLOGICAL PRESSUPOSITIONS THAT ANY PHILOSOPHICAL RHETORIC MUST FULFILL; THE FULFILLMENT OF THESE PRESSUPOSITIONS ALLOWS HIM TO JUSTIFY THE NOTION OF VERISSIMILITUDE AND THUS TO TURN, IN APOSITIVE WAY, TO THE REALM OF IMPERFECT CHANGE (CH. 3). SUCH A TURN CAN BE TRACED IN THE LEVELS OF NATURAL AND POLITICAL SCIENCE. I TREAT THE TIMAEUS AND THE LAWS AS CASES OF THE PLATONIC LEGITIMIZATION OF THE USE OF PERSUATION IN COSMIC PSYCHOLOGY (CH. 4) AS WELL AS IN ITS HUMAN COUNTERPART. FOR THE LATTER CASE, I PLACE SPECIAL EMPHASIS ON THE INTERPRETATION OF THE (ABSTRACT TRUNCATED).

ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΟΥ ΕΚΔΗΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΟΨΙΜΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΗΣ ΠΕΙΘΟΥΣ. Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ (ΚΕΦ. 1). Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΙΑ. ΑΙΧΜΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΡΗΤΟΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΤΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΟΦΑΝΕΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΟΥΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ, Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ (Η ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΑΥΤΗ ΑΝΑΠΛΑΘΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΓΟΡΓΙΑ, ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΑΛΛΑΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΙΠΠΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ) (ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2). ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΙΑ Ο ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΙΣ ΗΘΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΕΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΟΙ ΜΙΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΘΟΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΤΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΤΕΛΟΥΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ (ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3). Η ΣΤΡΟΦΗ ΑΥΤΗ ΕΝΤΟΠΙΖΕΤΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Ο ΤΙΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΩΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΙΘΟΥΣ (ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ)