ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥΣ ΤΟΥ 19ΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Abstract

THE AIM OF THE PRESENT DISSERTATION IS TO ATTEMPT AN INTERPRETATIVE APPROACH TOWARDS THE WORK OF GREEK PAINTERS, BORN DURING THE 19TH AND EARLY 20TH CENTURY, WHO CHOSE MYTH AS THEIR SUBJECT - MATTER; AND TO CONFRONT THE PROBLEMS THAT ARISE FROM THE ARTIST'S RELATION BOTH TO CLASSICAL MYTH AND THE CURRENTS OFEUROPEAN ART. THE PREFACE, WHERE THE ISSUE OF MYTH IN ART IS DISCUSSED, IS FOLLOWED BY A REVIEW OF MYTHOLOGICAL PAINTING IN 19TH AND 20TH CENTURY EUROPEAN ART. IN THE MAIN PART, THE GREEK PAINTINGS HAVE BEEN ARRANGED IN CHRONOLOGICAL ORDER INTO FOUR THEMATIC CATEGORIES: 1. GODS AND OTHER DEITIES. 2. HEROES.3. OTHER MYTHOLOGICAL FIGURES. 4. ALLEGORICAL SUBJECTS. IN GENERAL, GREATER PREDOMINANCE ACHIEVE SCENES DEPICTING HEROIC FIGURES. IN THE SECOND HALF OF THE 19TH CENTURY THE HEROINES ANTIGONE, MEDEA, CREUSA AND IPHIGENIA PROVIDED THE RICHEST SOURCE OF INSPIRATION; IN THE 20TH CENTURY THE EMPHASIS SHIFTED TO THE FIGURES OF ORPHEUS AND PROMETHEUS. IT IS ALSO EVIDENT THAT THE PAINTING OFMYTHOLOGICAL SUBJECTS ATTEMPTS TO GIVE FORM TO HISTORY ITSELF AND REFLECTS THEARTISTIC WELTANSCHAUUNG OF THE PERIOD IN QUESTION. THUS THE 19TH CENTURY PAINTERS OF MYTHOLOGICAL COMPOSITIONS (LIKE NIKIPHOROS LYTRAS AND NIKOLAOS GYZIS) ARE GREATLY INFLUENCED, BOTH IN THEIR STYLE AND REPERTOIRE, BY THE EUROPEAN ICONOGRAPHIC TRADITION AND ITS EXPONENTS (PARTICULARLY FRANZ VON STUCK AND ARNOLD BOCKLIN). THE (ABSTRACT TRUNCATED)

ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΥΤΗ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΑΦΕΝΟΣ Η ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ 19Ο ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΣΟ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ. ΑΡΧΙΚΑ ΣΥΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ 19ΟΥ ΚΑΙ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΣΤΟ ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑΡΘΡΩΜΕΝΕΣ ΜΕ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ: 1. ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ. 2. ΗΡΩΕΣ. 3. ΑΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ. 4. ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΟΤΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΔΟΣΗ ΕΧΟΥΝ ΓΕΝΙΚΑ ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΜΕ ΗΡΩΙΚΕΣ ΜΥΘΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ. ΣΤΟ Β' ΜΙΣΟ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΑΓΑΠΗΤΟ ΘΕΜΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΟΙ ΗΡΩΙΔΕΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ΜΗΔΕΙΑ, ΚΡΕΟΥΣΑΚΑΙ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ, ΕΝΩ ΣΤΟΝ 20Ο ΑΙΩΝΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΕΣΤΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ. ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΟΤΙ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΘΕΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΚΛΙΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ. ΕΤΣΙ ΟΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ, ΟΠΩΣ ΤΩΝ Ν. ΛΥΤΡΑ ΚΑΙ Ν. ΓΥΖΗ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ, ΤΟΣΟ ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΚΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΙΚΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΗΣ - ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΥΣ FRANZ VON STUCK ΚΑΙ ARNOLD BOCKLIN. ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Κ. ΠΑΡΘΕΝΗ (1878 - 1967) ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΝ, ΕΝΩ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ '30 ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΙ ΓΟΥΝΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, (ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ)