Η γυναίκα στην ελληνική γλυπτική του 20ου αιώνα. Συμβολισμοί και πραγματικότητες

Abstract

In the introduction of the paper are determined the theoretical boundaries of the approach of the female form in the chapters. More specific, in the first chapter all versions of the female nude are explored, their symbolizations and meanings given by modern Greek artists. In the chapter about the Personifications of abstract concepts the entire richness is unfolding of the symbolic dimensions and projections of the female forms in greek sculpture. In the next chapter is demonstrated the catalytic impression of the ancient greek mythology and art in the formation of a great part of the iconography of the female figure and the limited influence of the Bible. In the fourth chapter is examined the everyday life of the woman, as it is represented in on the works of modern greek sculpture, and a possible coherence is inquired between iconography and real life. The identification between motherhood and heroism is presented in the next chapter and the examination of the female form is completed by the iconographic and also sociological study of the sculpted groups of men and women in the seventh chapter. With the conclusions, finally, is attested that every single on of the female forms examined is important and irreplaceable for the approach and reading of the female form in modern greek art in general.

Στην εισαγωγή της εργασίας οροθετείται το θεωρητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πραγματοποιείται η προσέγγιση της γυναικείας μορφής στα κεφάλαια που ακολουθούν. Συγκεκριμένα, στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζονται όλες οι εκδοχές του γυναικείου γυμνού σώματος, οι συμβολισμοί και οι ερμηνείες που δέχεται από τους νεοέλληνες καλλιτέχνες. Στην ενότητα με θέμα τις Προσωποποιήσεις των αφηρημένων εννοιών ξεδιπλώνεται όλος ο πλούτος των συμβολικών διαστάσεων και προεκτάσεων που λαμβάνει το γυναικείο σώμα στη νεοελληνική γλυπτική. Στο επόμενο κεφάλαιο καταδεικνύεται η καταλυτική επίδραση της αρχαιοελληνικής μυθολογίας και τέχνης στη διαμόρφωση μέρους της εικονογραφίας της γυναικείας μορφής και η περιορισμένη συμβολή της Αγίας Γραφής. Στο τέταρτο κεφάλαιο διερευνάται η καθημερινότητα της γυναίκας, όπως αυτή απεικονίζεται στα νεοελληνικά γλυπτά, και αναζητώνται πιθανές συνάφειες μεταξύ εικονογραφίας και πραγματικότητας. Η ταύτιση μητρότητας και ηρωισμού παρουσιάζεται στην επόμενη ενότητα, ενώ η εξέταση της γυναικείας μορφής ολοκληρώνεται με την εικονογραφική, αλλά και κοινωνιολογική διερεύνηση των συμπλεγμάτων ανδρών και γυναικών στο έκτο κεφάλαιο της εργασίας. Με τα συμπεράσματα, τέλος, επιβεβαιώνεται πώς κάθε μία από τις εξεταζόμενες γυναικείες μορφές είναι σημαντική και αναντικατάστατη, για την προσέγγιση και την ερμηνεία της γυναικείας μορφής, στη νεοελληνική τέχνη γενικότερα.