Η αυτό-αποτελεσματικότητα ασκούμενων φοιτητών στη διδασκαλία της φυσικής αγωγής

Abstract

This study examined the development of Physical Education (PE) students’ self-efficacy during their participation in a professional development program based on the principles of Inquiry Communities, as well as the sources contributing to that development. A total of 60 undergraduate students from the School of Physical Education and Sport Science at the National and Kapodistrian University of Athens were divided into an experimental and a control group, with the former participating in a specially designed 10-week program. A mixed-methods approach was employed, combining quantitative data (via the OSTES questionnaire) and qualitative data (Reflection Lists on self-efficacy sources and semi-structured interviews). Although no statistically significant differences in self-efficacy were found between the two groups, qualitative analysis revealed key contributing sources, such as verbal and non-verbal feedback, teaching role models, emotions, obstacles, academic preparation, coaching experience, personal characteristics, and individual skills. In conclusion, self-efficacy is a dynamic construct shaped by teaching experiences and contextual factors, and Inquiry Communities appear to be a valuable framework for its enhancement, provided there is adequate support and reflective engagement with the complexity of teaching practice.

Η παρούσα έρευνα εξέτασε τη μεταβολή της Αυτοαποτελεσματικότητας (ΑΑ) των φοιτητών/τριών Φυσικής Αγωγής (ΦΑ) κατά τη συμμετοχή τους σε ένα πρόγραμμα επαγγελματικής ανάπτυξης βασισμένο στις αρχές των Κοινοτήτων Διερεύνησης (ΚΔ), καθώς και τις πηγές που τη διαμορφώνουν. Συμμετείχαν 60 φοιτητές/τριες της ΣΕΦΑΑ/ΕΚΠΑ, χωρισμένοι σε πειραματική και ομάδα ελέγχου, με την πρώτη να συμμετέχει σε ειδικά σχεδιασμένο πρόγραμμα 10 εβδομάδων. Εφαρμόστηκε μικτή μεθοδολογική προσέγγιση με συλλογή ποσοτικών (μέσω του ερωτηματολογίου OSTES) και ποιοτικών δεδομένων (Λίστα Αναστοχασμού για τις πηγές της ΑΑ, και ημιδομημένες συνεντεύξεις). Παρά την απουσία στατιστικά σημαντικών διαφορών στην ΑΑ μεταξύ των δύο ομάδων, η ποιοτική ανάλυση ανέδειξε σημαντικές πηγές που συνέβαλαν στη διαμόρφωσή της, όπως η λεκτική και μη λεκτική ανατροφοδότηση, τα πρότυπα διδασκαλίας, τα συναισθήματα, τα εμπόδια, η ακαδημαϊκή εκπαίδευση, η προπονητική εμπειρία, ο χαρακτήρας τους και οι δεξιότητές τους.. Συμπερασματικά, η ΑΑ είναι δυναμική και επηρεάζεται από τις εμπειρίες και τα συμφραζόμενα της διδασκαλίας, ενώ οι ΚΔ αναδεικνύονται ως σημαντικό πλαίσιο ενίσχυσής της, υπό την προϋπόθεση της υποστήριξης και αναστοχαστικής αξιοποίησης των σύνθετων διδακτικών εμπειριών.