Το ψηφιακό δράμα και η αξιοποίησή του στην εκπαιδευτική διαδικασία

Abstract

The doctoral thesis entitled "Digital Drama and its Utilization in the Educational Process" is a study developed on the basis of the Bibliographic Research methodology. The research is structured in five chapters and seeks to provide a theoretical background related to the field of the confluence of Theatre, New Technologies and Pedagogical Science. The first chapter attempts to delineate a rich and largely indistinct terminology around Digital Drama, such as digital storytelling, live streaming theatre, Online Theatre, as well as the terms Cyber-Theatre, Cyber Drama, Cyberformance and the particular form of Cyborg Theatre. In the second chapter, a special mention is made to he technologies and digital media that are used in the production and communication of the products of the aforementioned combination between dramatic art and ICT. Subsequently, the third chapter attempts to explore and analyze the concept and function of the role that is at the heart of the theatrical phenomenon with or without the use of new technologies. Starting from the concept of role in theatre, a mention is made of the social role, its function in Online Social Networks, as well as the relationship that develops with the issue of illusion. Our reflection is led to Digital Role-Playing Games and the use of avatars, which are studied and emerge as fields that have a wide range and potential for analysis. In the fourth chapter, we conclude with our essential proposal, which is the development of the multidimensional form of digital contemporary theatrical expression (act, music, artistic exposition etc.), a creative "synthesis" of analogue theatrical reality and new technologies that can be achieved in the school environment. The validation f this proposal is based on the modern and fundamental pedagogical and learning theories and requires he observance of clearly defined educational scenarios. The individual activities suggested are not only related to the presentation but are also concerned with creative activities that precede and follow it. The fifth chapter concludes the study with a specific and detailed reference to both the students' and the teacher's function within this context.

Η διδακτορική διατριβή με τίτλο «Το Ψηφιακό Δράμα και η Αξιοποίησή του στην Εκπαιδευτική Διαδικασία» αποτελεί μελέτη που αναπτύσσεται με βάση τη μεθοδολογία της Βιβλιογραφικής Έρευνας. Η έρευνα διαρθρώνεται σε πέντε κεφάλαια και επιδιώκει να αποτελέσει θεωρητικό υπόβαθρο που σχετίζεται με το πεδίο του συγκερασμού Θεάτρου, Νέων Τεχνολογιών και Παιδαγωγικής Επιστήμης. Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρείται η οριοθέτηση μιας πλούσιας και εν πολλοίς ασαφούς ορολογίας γύρω από το Ψηφιακό Δράμα, όπως είναι η ψηφιακή αφήγηση (digital storytelling), το θέατρο ζωντανής ροής (live streaming theatre), το θέατρο σε διαδικτυακή σύνδεση (Online Theatre), καθώς και οι όροι Cyber-Theatre, Cyber Drama, Cyberformance και η ιδιαίτερη μορφή του Cyborg Theatre. Στο δεύτερο κεφάλαιο, επιχειρείται μια ειδική αναφορά στις τεχνολογίες και τα ψηφιακά μέσα των οποίων γίνεται χρήση στην παραγωγή και κοινοποίηση των προϊόντων του ανωτέρω συγκερασμού μεταξύ δραματικής τέχνης και ΤΠΕ. Ακολούθως, στο τρίτο κεφάλαιο επιχειρείται η διερεύνηση και ανάλυση της έννοιας και της λειτουργίας του "ρόλου", ο οποίος εδράζεται στον πυρήνα του θεατρικού φαινομένου με ή χωρίς την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών. Εκκινώντας από την έννοια του "ρόλου" στο θέατρο, γίνεται αναφορά στον κοινωνικό ρόλο, στην λειτουργία του στα Διαδικτυακά (Online) Κοινωνικά Δίκτυα, καθώς και στη σχέση που αναπτύσσεται με την έννοια της ψευδαίσθησης. Ο προβληματισμός μας οδηγείται στα Ψηφιακά Παιχνίδια Ρόλων και τη χρήση των avatars, τα οποία μελετώνται και αναδεικνύονται ως πεδία με μεγάλο εύρος και δυνατότητες ανάλυσης κάτω από τη συγκεκριμένη οπτική. Στο τέταρτο κεφάλαιο, καταλήγουμε στην ουσιαστική μας πρόταση, την οποία αποτελεί η ανάπτυξη του Ψηφιακού Πολυθεάματος, μιας δημιουργικής “σύνθεσης” αναλογικής θεατρικής πραγματικότητας και νέων τεχνολογιών που είναι δυνατόν να πραγματωθεί στο σχολικό περιβάλλον. Η τεκμηρίωση της συγκεκριμένης πρότασης γίνεται στη βάση σύγχρονων και θεμελιωδών παιδαγωγικών θεωριών και θεωριών μάθησης και προϋποθέτει την τήρηση σαφώς ορισμένων εκπαιδευτικών σεναρίων. Οι επιμέρους δραστηριότητες που προτείνονται δεν περιορίζονται στα στενά όρια μίας παρουσίασης, αλλά σχετίζονται επιπλέον με δημιουργικές δραστηριότητες που προηγούνται και έπονται αυτής. Στο πέμπτο -και τελευταίο- κεφάλαιο η μελέτη ολοκληρώνεται με αναλυτική αναφορά τόσο στη λειτουργία του μαθητικού δυναμικού όσο και του/της εκπαιδευτικού μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο.