The political influence of diasporas: Indians, Cubans and Jews in the United States

Abstract

The research focuses on the diasporas and on the political power those groups could, under certain conditions attain. This power, consequently, when effectively employed, could potentially enable them to exert influence on the foreign policy decision making in their hostland, when lobbying for homeland related issues. However, and despite the fact that diasporas, at least in liberal and open hostlands such as the United States, share the same liberties concerning their freedom to mobilize, not all are perceived to be equally successful in effectively promoting their foreign policy related goals. Some diasporas, such as the Jewish in the United States, are widely perceived to be extremely influential politically, while others have not been able to become equally successful. At the same time, even the same influential diaspora might be successful in promoting certain issues, while failing to promote others. In light of the abovementioned, the research focuses on the elements that when present might enhance the capacity of the diaspora to effectively promote its homeland related goal and, therefore, exert political influence in hostland. This target is sought to be accomplished by employing the case study research method, comparing three different diasporas and their efforts to promote specific homeland related issues. Additionally, by dividing those elements under question in two categories depending on the ability or inability of the diaspora to manipulate them to their benefit, the research attempts to determine whether groups, lacking certain elements are predetermined to fail in promoting their interests and whether success is possible for certain groups, only, that share certain characteristics.

Η έρευνα εστιάζει στις διασπορές και στην πολιτική δύναμη, την οποία θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να αποκτήσουν στη χώρα διαμονής τους. Η δύναμη αυτή, αποτελεσματικά αξιοποιούμενη, δύναται να τους επιτρέψει να ασκήσουν πολιτική επιρροή στη λήψη αποφάσεων επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής που αφορούν στη χώρα προέλευσής τους. Παρ’όλ’αυτά και παρά το γεγονός ότι, τουλάχιστον στις δημοκρατικές και ανοικτές σε τέτοιου είδους πολιτικές επιρροές χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, το σύνολο των διασπορών απολαμβάνει τις ίδιες ελευθερίες ως προς τη δυνατότητα οργάνωσης και κινητοποίησης, δεν είναι όλες οι διασπορές εξίσου αποτελεσματικές στην άσκηση πολιτικής επιρροής και την επιτυχή προώθηση των θεμάτων τους. Ορισμένες εξ αυτών, όπως η Εβραϊκή διασπορά στις ΗΠΑ θεωρούνται πολύ αποτελεσματικές στην υποστήριξη της χώρας προέλευσής τους, ενώ άλλες πάρ’ολη την προσπάθεια δεν έχουν κατορθώσει να έχουν ανάλογη επιτυχία στην προώθηση των στόχων τους. Επιπλέον, ακόμα και οι διασπορές που θεωρούνται επιτυχημένες και με πολιτική επιρροή στη χώρα διαμονής, δεν καταφέρνουν να προωθήσουν το σύνολο των στόχων τους και κάποιες από τις προσπάθειές τους αποτυγχάνουν. Η έρευνα, επομένως, εστιάζει στους παράγοντες, οι οποίοι δύνανται να ενισχύσουν την ικανότητα της διασποράς να επηρεάσει την λήψη αποφάσεων σε θέματα εξωτερικής πολιτικής στη χώρα διαμονής, υπέρ της χώρας προέλευσης. Μελετώνται τρείς διαφορετικές διασπορές και οι προσπάθειές τους να προωθήσουν τρία συγκεκριμένα θέματα σχετικά με την χώρα προέλευσής τους. Επιπρόσθετα, διαχωρίζοντας τους προαναφερόμενους παράγοντες σε εγγενείς και μεταβλητούς, ανάλογα με τη δυνατότητα ή μη της διασποράς να τους μεταβάλλει και να τους χρησιμοποιήσει προς όφελός της, επιχειρείται να διαπιστωθεί αν η οποιαδήποτε διασπορά έχει τη δυνατότητα να ασκήσει πολιτική επιρροή ή αν η επιτυχία είναι δυνατή από ορισμένες διασπορές, μόνο, οι οποίες έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.