Ιnvestigation of potential olfactory and gustatory deterioration on fitness-to-drive of older drivers with and without mild cognitive impairment and comorbidities

Abstract

The necessity for reliable, standardized and validated fitness to drive assessment tools for older drivers have been highlighted and discussed for over three decades. Existing neuropsychological tests of driving performance are focusing mostly on visuo-spatial attention and executive functioning rather than other senses. Over the last decade, olfactory deterioration has been found to be associated with cognitive decline and predicting transition from mild cognitive impairment to dementia. The AGILE fitness to drive battery is standardized for older drivers. In this study it was adapted to include the olfactory Sniff’ and Stick’s test. The aim was to investigate the value of relevant deficits as predictive markers of driving ability in three driving groups (older drivers with: (a) no impairment (controls), (b) with Mild Cognitive Impairment (MCI) and (c) MCI and other chronic conditions, i.e., comorbidities). So far, no other study has investigated the predictive value of olfactory deficits in driving ability. The findings revealed that discrimination is important for the first year of the examination and as the decline progresses, identification becomes the better olfactory marker. The latter is also evident in the literature. Hence, the results showed that less indicators are required compared to the initial battery. The olfactory markers were dominant over the neuropsychological tests, apart from alertness, for predicting the older driver’s fitness to drive regardless of the presence of cognitive impairment and other chronic conditions.

Η ανάγκη για αξιόπιστα, τυποποιημένα και επικυρωμένα εργαλεία αξιολόγησης της ικανότητας οδήγησης στους ηλικιωμένους οδηγούς έχει επισημανθεί και συζητηθεί για πάνω από τρεις δεκαετίες. Οι υπάρχουσες νευροψυχολογικές δοκιμασίες για την εκτίμησης της οδηγικής ικανότητας επικεντρώνονται κυρίως στην οπτικο-χωρική προσοχή και την εκτελεστική λειτουργία παρά σε άλλες αισθήσεις. Την τελευταία δεκαετία έχει διαπιστωθεί ότι η οσφρητική επιδείνωση σχετίζεται με τη γνωστική έκπτωση και συχνά προβλέπει τη μετάβαση από την ήπια γνωστική εξασθένηση στην άνοια. Η μεθοδολογία AGILE αναπτύχθηκε και τυποποιήθηκε ως εργαλείο αποτίμησης της ικανότητας οδήγησης των ηλικιωμένων οδηγών. Στο πλαίσιο αυτής της διδακτορικής διατριβής η μεθοδολογία AGILE προσαρμόστηκε ώστε να περιλαμβάνει την οσφρητική δοκιμασία ‘Sniff' and Stick’. Στόχος ήταν να διερευνηθεί η αξία των σχετικών ελλειμμάτων ως προγνωστικών δεικτών της ικανότητας οδήγησης σε τρεις ομάδες οδηγών (ηλικιωμένοι οδηγοί με: (α) χωρίς διαταραχή (ελέγχου), (β) με ήπια νοητική διαταραχή (ΗΝΔ) και (γ) ΗΝΔ και άλλες χρόνιες παθήσεις, δηλαδή συννοσηρότητες). Μέχρι στιγμής, καμία άλλη μελέτη δεν έχει διερευνήσει την προγνωστική αξία των οσφρητικών ελλειμμάτων στην ικανότητα οδήγησης. Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι η διακριτική ικανότητα είναι σημαντική στον πρώτο χρόνο της εξέτασης και καθώς η έκπτωση εξελίσσεται, η ικανότητα αναγνώρισης γίνεται καλύτερος οσφρητικός δείκτης. Ως εκ τούτου, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι απαιτούνται λιγότεροι δείκτες σε σύγκριση με την αρχική μεθοδολογία. Οι οσφρητικοί δείκτες ήταν κυρίαρχοι έναντι των νευροψυχολογικών δοκιμασιών, εκτός από την εγρήγορση, για την πρόβλεψη της ικανότητας οδήγησης των ηλικιωμένων οδηγών, ανεξάρτητα από την παρουσία νοητικών διαταραχών και άλλων χρόνιων παθήσεων.