A life lived with schizophrenia: when mother's love is kept in the dark: exploring maternal communication and attachment organization in families with schizophrenia

Abstract

In recent years, research into the transgenerational transmission of attachment styles has shown that a mother’s attachment style often predicts the attachment style of her infant. Fearsome parental behavior has been found to predict disorganized attachment in infants, which is further associated with a range of mental health disturbances in adolescence. Furthermore, regular patterns of disturbed communication between mother and child have also been found to lead to ‘schizophrenic’ thinking and behavior in the child’s life. While acknowledging that genetic and other biological factors contribute to the emergence of schizophrenia, this study focused on disorganized attachment and disturbed communication between mother and child, and on how these emotional vicissitudes can intensify the child’s genetic vulnerabilities and predispositions. The study’s focus was not to claim that disordered attachment causes schizophrenia, but merely that disordered or healthy attachment in childhood can significantly increase or mitigate the risk of schizophrenia later on. The Adult Attachment Interview (AAI) was conducted with six mothers who had an adult child with a diagnosis of schizophrenia. Thematic Analysis was used to analyze the AAI interviews, and five core themes emerged: ‘Death, Significant Losses and Different Expressions of Love’, ‘Instability, Memory Disturbances and Lack of Safety’, ‘Dysfunctional Family Systems and Poor Communication’, ‘Fear, Isolation and Pain’, and ‘Rejection, Hope and Resilience.’ Findings from the study suggest that the schizophrenia experienced by the participants’ children lend support to the transgenerational transmission of the disorganized attachment systems and the disturbed communication between mother and child. These findings further contribute to the fields of mental and maternal health research, offering a deeper understanding of maternal struggles and giving voice to these mothers’ stories. The clinical implications of the findings are discussed at an individual, societal, and organizational level. Suggestions are made on how to offer systemic and holistic support to families with a schizophrenic child.

Τα τελευταία χρόνια, η έρευνα σχετικά με τη διαγενεακη μετάδοση των στυλ προσκόλλησης έχει δείξει ότι το στυλ προσκόλλησης μιας μητέρας συχνά προβλέπει το στυλ προσκόλλησης του βρέφους της. Η τρομακτική γονική συμπεριφορά έχει βρεθεί ότι προβλέπει την αποδιοργανωμένη προσκόλληση στα βρέφη, η οποία συνδέεται περαιτέρω με μια σειρά διαταραχών ψυχικής υγείας στην εφηβεία. Επιπλέον, τα τακτικά πρότυπα διαταραγμένης επικοινωνίας μεταξύ μητέρας και παιδιού έχουν επίσης βρεθεί ότι οδηγούν σε «σχιζοφρενική» σκέψη και συμπεριφορά στη ζωή του παιδιού. Ενώ αναγνωρίζεται ότι γενετικοί και άλλοι βιολογικοί παράγοντες συμβάλλουν στην εμφάνιση της σχιζοφρένειας, αυτή η μελέτη επικεντρώθηκε στην αποδιοργανωμένη προσκόλληση και τη διαταραγμένη επικοινωνία μεταξύ μητέρας και παιδιού και στο πώς αυτές οι συναισθηματικές αντιξοότητες μπορούν να εντείνουν τις γενετικές ευπάθειες και προδιαθέσεις του παιδιού. Το επίκεντρο της μελέτης δεν ήταν να ισχυριστεί ότι η διαταραγμένη προσκόλληση προκαλεί σχιζοφρένεια, αλλά απλώς ότι η διαταραγμένη ή υγιής προσκόλληση στην παιδική ηλικία μπορεί να αυξήσει σημαντικά ή να μετριάσει τον κίνδυνο σχιζοφρένειας αργότερα. Η συνέντευξη προσκόλλησης ενηλίκων (AAI) πραγματοποιήθηκε με έξι μητέρες που είχαν ένα ενήλικο παιδί με διάγνωση σχιζοφρένειας. Η θεματική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε για την ανάλυση των συνεντεύξεων AAI και προέκυψαν πέντε βασικά θέματα: «Θάνατος, σημαντικές απώλειες και διαφορετικές εκφράσεις αγάπης», «Αστάθεια, διαταραχές μνήμης και έλλειψη ασφάλειας», «Δυσλειτουργικά οικογενειακά συστήματα και κακή επικοινωνία», «Φόβος, απομόνωση και πόνος» και «Απόρριψη, ελπίδα και ανθεκτικότητα». Τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι η σχιζοφρένεια που βιώνουν τα παιδιά των συμμετεχόντων τείνουν να υποστηρίζονται από την διαγενεακή μετάδοση των αποδιοργανωμένων συστημάτων προσκόλλησης και την διαταραγμένη επικοινωνία μεταξύ μητέρας και παιδιού. Αυτά τα ευρήματα συμβάλλουν περαιτέρω στους τομείς της έρευνας για την ψυχική και μητρική υγεία, προσφέροντας μια βαθύτερη κατανόηση των μητρικών αγώνων και δίνοντας φωνή στις ιστορίες αυτών των μητέρων. Οι κλινικές επιπτώσεις των ευρημάτων συζητούνται σε ατομικό, κοινωνικό και οργανωτικό επίπεδο. Γίνονται προτάσεις για το πώς να προσφέρουμε συστημική και ολιστική υποστήριξη σε οικογένειες με σχιζοφρενικό παιδί.