Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου της μικτής μάθησης στις επιδόσεις των μαθητών/τριών Α/θμιας εκπαίδευσης σε αγωνίσματα κλασικού αθλητισμού

Abstract

Blended learning is defined as a teaching method that combines traditional instruction with the use of digital media and the Internet. The aim of the present research was the development of blended learning interventions in physical education and to investigate their impact on the technical execution of the long jump and the three-step ball throw with javelin technique, in primary education students. At the same time, the lessons’ effect on students’ motivation regarding the Physical Education course was investigated. A three-session lesson plan was developed for each of the events, based on the goals of the Physical Education curriculum in primary education. They were applied within the normal hourly schedule of the course to 131 students, aged 11 and 12 years old (M=11.4, SD=0.47), from seven (7) classrooms of the fifth and sixth grade of two primary schools, who were randomly split into three groups. The control group followed traditional teaching; the first intervention group followed a teaching program that used the blended learning method, which, for its digital part, included interactive software developed for the purposes of the research, and the second intervention group followed the same blended learning program with the addition of a direct, software-based, video feedback system. All students completed a self-determination questionnaire, the Perceived Locus of Causality Questionnaire (PLOCQ) and an intrinsic motivation questionnaire from the Intrinsic Motivation Inventory (IMI), before and after the intervention, in order to measure the interest – enjoyment and the perceived effort – importance, for the physical education course. For the assessment of the students’ long jump technique, a two-dimensional (2D) kinematic analysis on parameters of the students’ limbs and body mass center’s position at take-off took place. For the three-step ball throw, 5 selected technique criteria were evaluated. All measurements were carried out before and after the intervention. The results of the two-ay mixed ANOVA analysis on the long jump showed an improvement for all three groups. However, the second intervention group presented significantly better measurements when it came to the legs’ joint angles, trunk inclination and BMC parameters at take-off, compared to the other two groups, whereas the first intervention group presented better measurements in most of the parameters compared to the control group. Concerning the three-step ball throw, Wilcoxon’s signed- rank analysis showed improvement in all three groups. However, Kruskal-Wallis H analysis showed that the second intervention group’s measurements were significantly better in comparison to the other two groups, while the first intervention group presented significantly better results in three out of the five qualitative technique criteria, compared to the control group. With regard to motivation, the two-way mixed ANOVA analysis revealed significantly better results in the self-determination index of the two intervention groups in relation to the control group, which is primarily attributed to the increase in intrinsic motivation and the decrease in lack of motivation. The two intervention groups did not present significant differences between one another, apart from the perceived effort – importance index, where the second intervention group showcased significantly better results compared to the other two groups, whereas the first intervention group presented significantly better results than the control group. In conclusion, it is shown that teaching using the blended learning method leads to significantly better results when it comes to technique execution and the students’ BMC parameters at take-off, as well as to the improvement of the three-step ball throw technique and self-determination index. The addition of direct video feedback further improves the technical execution of both events, however not self-determination index, apart from the perceived effort – importance, where the second intervention group presented further improvement in relation to the other two groups.

Η μικτή μάθηση είναι μια διδακτική μέθοδος στην οποία συνδυάζεται η παραδοσιακή διδασκαλία με τη χρήση ψηφιακών μέσων και του Διαδικτύου. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν ο σχεδιασμός μαθημάτων Φυσικής Αγωγής (ΦΑ) με τη μέθοδο της μικτής μάθησης και η διερεύνηση της επίδρασής τους στην τεχνική εκτέλεση του άλματος σε μήκος και της ρίψης με μπαλάκι με φόρα τριών βημάτων με την τεχνική ακοντίου, σε μαθητές πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Παράλληλα διερευνήθηκε η επίδραση των μαθημάτων στα κίνητρα των μαθητών για το μάθημα της Φυσικής Αγωγής. Αναπτύχθηκε ένα διδακτικό σενάριο τριών ωρών για κάθε αγώνισμα με βάση τους στόχους του αναλυτικού προγράμματος της Φυσικής Αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Τα σενάρια εφαρμόστηκαν στο πλαίσιο του ωρολογίου προγράμματος σε 131 μαθητές/τριες ηλικίας 11 και 12 ετών (MO=11.4, TA=0.47), που ανήκαν σε επτά (7) τμήματα Ε’ και ΣΤ’ τάξης δύο δημοτικών σχολείων τα οποία χωρίστηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες. Η ομάδα ελέγχου (ΠΔ) ακολούθησε την παραδοσιακή διδασκαλία, η 1η ομάδα παρέμβασης (ΜΜ) ακολούθησε ένα πρόγραμμα διδασκαλίας με τη μέθοδο της μικτής μάθησης, η οποία περιλάμβανε στο ψηφιακό κομμάτι διαδραστικό λογισμικό που αναπτύχθηκε για την έρευνα και η 2η ομάδα παρέμβασης (ΜΜΒ) ακολούθησε το ίδιο πρόγραμμα μικτής μάθησης με την προσθήκη ενός συστήματος άμεσης ανατροφοδότησης με βίντεο, βασισμένο σε λογισμικό. Όλοι οι μαθητές συμπλήρωσαν πριν και μετά την παρέμβαση το ερωτηματολόγιο αυτοπροσδιορισμού Perceived Locus of Causality Questionnaire (PLOCQ) και ένα ερωτηματολόγιο εσωτερικής παρακίνησης από το Intrinsic Motivation Inventory (IMI) για τη μέτρηση του ενδιαφέροντος – ευχαρίστησης και της αντιλαμβανόμενης προσπάθειας – σημαντικότητας στο μάθημα της φυσικής αγωγής. Για την αξιολόγηση της τεχνικής των μαθητών στο άλμα σε μήκος, πραγματοποιήθηκε κινηματική ανάλυση δύο διαστάσεων (2Δ) σε παραμέτρους της θέσης των μελών και του κέντρου μάζας σώματος (ΚΜΣ) των μαθητών, στη φάση της απογείωσης. Για τη ρίψη με μπαλάκι, αξιολογήθηκαν 5 επιλεγμένα ποιοτικά κριτήρια τεχνικής. Όλες οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν πριν και μετά την παρέμβαση. Τα αποτελέσματα της μικτής ανάλυσης της διακύμανσης για το άλμα σε μήκος έδειξαν βελτίωση και στις τρεις ομάδες. Ωστόσο, η ομάδα MMB παρουσίασε σημαντικά καλύτερες μετρήσεις αναφορικά με τις γωνίες των αρθρώσεων των ποδιών, την κλίση του κορμού και τις παραμέτρους του ΚΜΣ στην απογείωση σε σύγκριση με τις άλλες δύο ομάδες. Η ομάδα MM είχε σημαντικά καλύτερες μετρήσεις στις περισσότερες παραμέτρους, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Αναφορικά με τη ρίψη τριών βημάτων με μπαλάκι, η ανάλυση προσημασμένων τάξεων του Wilcoxon έδειξε ότι υπήρξε βελτίωση και στις τρεις ομάδες. Ωστόσο, η Kruskal-Wallis ανάλυση έδειξε ότι οι μετρήσεις της ομάδας MMB ήταν σημαντικά καλύτερες σε σύγκριση με τις άλλες δύο ομάδες, ενώ η ομάδα MM παρουσίασε σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα σε τρία από τα πέντε ποιοτικά κριτήρια τεχνικής, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Αναφορικά με τα κίνητρα, η μικτή ανάλυση της διακύμανσης έδειξε σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα στον δείκτη αυτοπροσδιορισμού για τις ομάδες παρέμβασης σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Οι ομάδες παρέμβασης δεν παρουσίασαν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους εκτός από τον δείκτη αντιλαμβανόμενης προσπάθειας – σημαντικότητας, όπου η ομάδα MMB παρουσίασε σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με τις δύο άλλες ομάδες. Η ομάδα MM εμφάνισε σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα από την ομάδα ελέγχου. Συμπερασματικά, φαίνεται ότι η διδασκαλία με τη μέθοδο της μικτής μάθησης οδηγεί σε σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα στην εκτέλεση της τεχνικής και στις παραμέτρους του ΚΜΣ των μαθητών στην απογείωση στο άλμα σε μήκος, στη βελτίωση της τεχνικής στη ρίψη τριών βημάτων με μπαλάκι και στη βελτίωση του αυτοπροσδιορισμού. Η προσθήκη της άμεσης ανατροφοδότησης με βίντεο βελτιώνει ακόμα περισσότερο την εκτέλεση της τεχνικής των δύο αγωνισμάτων, όχι όμως και τους δείκτες της παρακίνησης, εκτός από την αντιλαμβανόμενη προσπάθεια – σημαντικότητα, όπου η ομάδα ΜΜΒ παρουσίασε επιπλέον βελτίωση σε σχέση με τις άλλες δύο ομάδες.