Οι συνταγματικές διαστάσεις της ανθρώπινης αναπαραγωγής

Abstract

This doctoral dissertation deals with the constitutional dimensions of human reproduction. In other words, it deals with the right of every person to have or not to have children. The dissertation is divided into two parts. The first part examines the right to reproduction under its negative aspect (right not to have children), which includes as individual rights: the right to abstain from heterosexual intercourse, the right to voluntary sterilization, the right to artificial termination of pregnancy and the right to refuse infertility treatment. The second part examines on the one hand the right to reproduction under its positive aspect (right to have children), which includes both the right to natural reproduction and the right to assisted or otherwise artificial reproduction and on the other hand the constitutional problem of the reproductive material. Furthermore, in the second part, the individual aspects of the rights to natural and assisted reproduction are developed, namely: the determination of the time of reproduction, the choice of the number of children, the mode of delivery and the choice of the "type" of children. The doctoral dissertation aims to highlight the most specific aspects of the right to reproduction (under its negative and positive aspect), identify the constitutional provisions on which they are based, balance the reproductive right with other constitutionally protected rights, as well as control the compatibility of the legislative regulations in the field of human reproduction with the provisions of the Constitution.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή πραγματεύεται τις συνταγματικές διαστάσεις της ανθρώπινης αναπαραγωγής. Με άλλα λόγια ασχολείται με το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να αποκτήσει ή να μην αποκτήσει τέκνα. Η διατριβή χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος εξετάζεται το δικαίωμα στην αναπαραγωγή υπό την αρνητική του όψη (δικαίωμα στη μη απόκτηση τέκνων), το οποίο περιλαμβάνει ως επιμέρους δικαιώματα: το δικαίωμα στην αποχή από την ετερόφυλη συνουσία, το δικαίωμα στην εκούσια στείρωση, το δικαίωμα στην τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης και το δικαίωμα στην άρνηση θεραπείας της υπογονιμότητας. Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται αφενός το δικαίωμα στην αναπαραγωγή υπό τη θετική του όψη (δικαίωμα στην απόκτηση τέκνων), το οποίο περιλαμβάνει τόσο το δικαίωμα στη φυσική αναπαραγωγή όσο και το δικαίωμα στην υποβοηθούμενη ή αλλιώς στην τεχνητή αναπαραγωγή και αφετέρου η συνταγματική προβληματική του γεννητικού υλικού. Περαιτέρω, στο δεύτερο μέρος αναπτύσσονται οι επιμέρους εκφάνσεις των δικαιωμάτων στη φυσική και στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και συγκεκριμένα: ο καθορισμός του χρόνου αναπαραγωγής, η επιλογή του αριθμού των τέκνων, ο τρόπος του τοκετού και η επιλογή του «είδους» των τέκνων. Η διδακτορική διατριβή στοχεύει στην ανάδειξη των ειδικότερων εκφάνσεων του δικαιώματος στην αναπαραγωγή (υπό την αρνητική και τη θετική του όψη), στον εντοπισμό των συνταγματικών διατάξεων στις οποίες αυτές θεμελιώνονται, στη στάθμιση του αναπαραγωγικού δικαιώματος με άλλα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, καθώς και στον έλεγχο της συμβατότητας των νομοθετικών ρυθμίσεων στο πεδίο της ανθρώπινης αναπαραγωγής με τις διατάξεις του Συντάγματος.