A’-dependencies in Greek: a movement approach to resumption

Abstract

The present thesis focuses on gap and resumptive A’-dependencies in Greek and its main goal is to investigate the syntactic representation and the syntax-semantics mapping that gives rise to clitic-resumption in A’-dependencies. The main claim of the present thesis is that resumptive dependencies are derived by movement and that resumptive clitics mark copies (‘traces’) that are interpreted as variables of type e (ReMIV – Resumption Marks Individual Variables). This proposal captures both the distribution of resumptive clitics in A’-dependencies and the syntactic/semantic behavior of resumptive and non-resumptive dependencies. Regarding the distribution of resumption in Greek A’-dependencies, it is shown that resumptive clitics are obligatory in some contexts (e.g., CLLD), excluded in others (e.g., Topicalization), while in some contexts they are optional (e.g., which-questions). In line with ReMIV, it is proposed that obligatory clitic-resumption indicates that movement chains that are headed by individual-denoting phrases (e.g., CLLD) always leave behind a copy/variable of type e, which triggers clitic-resumption. On the other hand, movement chains that are headed by property-denoting phrases (e.g., Topicalization) cannot map onto individual traces, thus clitics are excluded. Last, clitic-resumption in wh-questions is optional, because wh-questions can be either interpreted through λ-abstraction over individual variables (resumptive wh-questions) or through some other semantic strategy (abstraction over choice functions, total reconstruction) which gives rise to gap wh-questions. Moreover, resumptive dependencies (e.g., CLLD, resumptive wh-questions) do not show all the standard properties of A’-movement chains. For example, they are restricted to wide- scope readings and they are insensitive to WCO-effects. According to the movement analysis of resumptive dependencies proposed here, these properties stem from the individual-type of copies/traces in resumptive dependencies. Finally, the thesis proposes that resumptive clitics enter the derivation as definite determiners. Building on the assumption that copies turn into individual variables through a trace conversion rule, (Fox 2002), it is proposed that resumptive clitics realize the indexed determiner introduced by this rule. This line of analysis captures both the correlation between resumptive clitics and individual variables in the trace position (as predicted by ReMIV) and the morphological resemblance between clitics and definite articles in Greek.

Η παρούσα μελέτη εστιάζει στις ανακλητικές και μη-ανακλητικές Α’-εξαρτήσεις της Ελληνικής με κύριο στόχο τη διερεύνηση της συντακτικής αναπαράστασης και της αντιστοίχισης μεταξύ σύνταξης-σημασιολογίας στις οποίες εδράζεται το φαινόμενο της ανάκλησης μέσω κλιτικών στοιχείων. Στην παρούσα μελέτη υποστηρίζεται ότι οι ανακλητικές εξαρτήσεις παράγονται μέσω συντακτικής μετακίνησης και ότι τα ανακλητικά κλιτικά στοιχεία αποτελούν δείκτες αντιγράφων/ιχνών μετακίνησης που ερμηνεύονται ως ατομικές μεταβλητές, σημασιολογικού τύπου e (εφεξής ΑΔΑΜ, Ανάκληση ως Δείκτης Ατομικών Μεταβλητών). Στόχος είναι η επεξήγηση τόσο της κατανομής των ανακλητικών στοιχείων στις Α’-εξαρτήσεις, όσο και της σημασιο- συντακτικής συμπεριφοράς των ανακλητικών και μη-ανακλητικών εξαρτήσεων. Αναφορικά με την κατανομή της ανάκλησης στις Α’-εξαρτήσεις της Ελληνικής, τα ανακλητικά στοιχεία είναι υποχρεωτικά σε κάποια περιβάλλοντα (π.χ., Αριστερή μετατόπιση με κλιτικό ‘Clitic Left Dislocation – CLLD’), σε κάποια περιβάλλοντα αποκλείονται (π.χ., Θεματοποίηση ‘Topicalization’), ενώ σε άλλα περιβάλλοντα είναι προαιρετικά (π.χ., ερωτήσεις μερικής άγνοιας ‘wh-questions’). Σύμφωνα με την αρχή ΑΔΑΜ, οι περιπτώσεις υποχρεωτικής ανάκλησης καταδεικνύουν ότι οι αλυσίδες μετακίνησης με μετακινημένα στοιχεία τύπου e (π.χ. CLLD) συνδέονται πάντα με ατομικές μεταβλητές (για την ακρίβεια, αντίγραφα τύπου e) στη θέση ίχνους, οι οποίες και προκαλούν την ανάκληση. Από την άλλη, οι αλυσίδες μετακίνησης όπου τα μετακινημένα στοιχεία δηλώνουν ιδιότητες (τύπου <e,t>) (π.χ. Θεματοποίηση) αποκλείουν ατομικές μεταβλητές στη θέση του ίχνους, συνεπώς αποκλείονται και τα ανακλητικά στοιχεία. Τέλος η ανάκληση στις wh-ερωτήσεις είναι προαιρετική, διότι αυτές οι συντακτικές δομές μπορούν να ερμηνευθούν είτε μέσω λ-αφαίρεσης με ατομικές μεταβλητές (ανακλητικές wh-ερωτήσεις), είτε μέσω κάποιας άλλης σημασιολογικής διεργασίας (λ-αφαίρεση με συνάρτηση επιλογής ‘choice function’, ολική ανασύνθεση ‘total reconstruction’), από την οποία προκύπτουν μη-ανακλητικές wh-ερωτήσεις. Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι οι ανακλητικές εξαρτήσεις (π.χ., CLLD, ανακλητικές wh-εξαρτήσεις), δεν επιδεικνύουν όλες τις ιδιότητες των αλυσίδων Α’-μετακίνησης. Για παράδειγμα, οι ανακλητικές εξαρτήσεις περιορίζονται σε ερμηνείες ευρείας εμβέλειας (wide scope) και δεν επηρεάζονται από φαινόμενα ασθενούς διάσχισης (Weak Crossover effects). Σύμφωνα με την ανάλυση μετακίνησης που προτείνεται στην παρούσα μελέτη, αυτές οι ιδιότητες πηγάζουν από τον ατομικό σημασιολογικό τύπο (individual semantic type) του ίχνους στις ανακλητικές εξαρτήσεις. Τέλος, στη παρούσα μελέτη ισχυρίζομαι ότι τα ανακλητικά κλιτικά στοιχεία εισέρχονται στη συντακτική παραγωγή ως οριστικοί προσδιοριστές (definite determiners). Δεδομένου ότι τα αντίγραφα μετατρέπονται σε ατομικές μεταβλητές μέσω ενός κανόνα μετατροπής ιχνών (‘trace conversion rule’, Fox 2002), προτείνεται ότι τα ανακλητικά κλιτικά στοιχεία πραγματώνουν τον προσδιοριστή που απαιτείται για την μετατροπή του ίχνους. Αυτή η ανάλυση εξηγεί τόσο τη συσχέτιση μεταξύ ανακλητικών στοιχείων και ατομικών μεταβλητών σε θέση ίχνους (όπως προβλέπει η αρχή ΑΔΑΜ), όσο και τη μορφολογική ομοιότητα μεταξύ των κλιτικών στοιχείων και των οριστικών άρθρων στην Ελληνική.