Οι κήποι στον ελλαδικό χώρο από την ύστερη κλασική περίοδο έως την ύστερη αρχαιότητα

Abstract

This thesis explores gardens in Greece from the late classical period to late antiquity (4th century B.C.- 4th century A.D.). It aims to collect all scattered surviving data, record and compile the evidence in order to clarify the phenomenon of gardens and designed landscapes and their demarcation and dispersion in Greece. The period under consideration was determined with the aim of monitoring the evolution of gardens, always in connection with the shifts and changes in social, religious, political and historical contexts. The main axis, regarding the processing of data, focuses on the identity of estates. public and private spaces, sacred, burial and cultivating lands. Furthermore, other aspects are investigated such as the use of gardens and an indicative typology emerges regarding their morphology. Also, we comprehend what led to the creation and the evolution of gardens and we also notice their close connection with societal norms.To conclude, through citing and analyzing all the evidence, and at last with our research findings, we are offered a better understanding of the identity, the consistent course and the continuous evolution of ancient greek gardens.

Το αντικείμενο μελέτης της παρούσας διατριβής είναι οι κήποι στον ελλαδικό χώρο από την ύστερη κλασική εποχή έως την ύστερη αρχαιότητα (4ος αιώνας π.Χ. - 4ος αιώνας μ.Χ.). Στόχος της διατριβής είναι να συμβάλλει στη συγκέντρωση όλων των διάσπαρτα σωζόμενων δεδομένων, με σκοπό την λεπτομερή καταγραφή και σύνθεση τους, ούτως ώστε να διασαφηνιστεί το φαινόμενο των κήπων και των σχεδιαστικά επιμελημένων δενδροφυτεύσεων, η οριοθέτηση και η διασπορά τους στον ελλαδικό χώρο καθώς και οι προεκτάσεις τους. Η προς εξέταση περίοδος καθορίστηκε αποσκοπώντας στην παρακολούθηση της εξελικτικής πορείας των κήπων, πάντοτε εν συναρτήσει με τις μεταβολές στα στενά κοινωνικά, θρησκευτικά, πολιτικά και ιστορικά πλαίσια. Ο βασικός άξονας της κατηγοριοποίησης του υλικού αφορά την κύρια ταυτότητα των χώρων. δημόσιοι, ιδιωτικοί, ιεροί, ταφικοί, παραγωγικοί, οικιστικό περιβάλλον.Εν συνεχεία, καλύπτονται περαιτέρω πεδία, όπως η χρηστικότητα και η λειτουργία των κήπων. Μέσω της συγκρότησης των επιμέρους στοιχείων προκύπτει μία ενδεικτική τυπολογία και καθορίζεται η μορφολογία τους, ενώ παράλληλα κατανοούμε τις παραμέτρους που οδήγησαν στη δημιουργία και την εξέλιξη του φαινομένου, αλλά και τη σύνδεση του με το κοινωνικό γίγνεσθαι. Καταληκτικά, μέσω της παράθεσης και ανάλυσης όλων των δεδομένων και εν τέλει μέσω των συμπερασμάτων προσφέρεται μία διεισδυτική ματιά στην ταυτότητα, τη συνεπή πορεία και τη διαρκή εξέλιξη των κήπων στον ελλαδικό χώρο.