Evaluation of a staff training intervention in nursing care of people with dementia during their admission to general hospitals

Abstract

The aim of this PhD thesis was to explore the needs of nurse staff and support a dementia training program in Greek general hospitals. The current thesis focuses on the development, implementation and evaluation of a dementia training program in staff of general hospitals. The main goals were: a) To explore the educational needs of the target group b) Design of the training program and development of the content based on the above needs c) Validation of tools, used in the training and an overall evaluation of the program.To develop the training curriculum, (i) a systematic literature review and (ii) a staff educational analysis were conducted. The systematic review aimed to explore the existing dementia training programs and evaluate them according to their effectiveness in hospital context. The results of this study revealed several characteristics of effective trainings which can be adapted and used in an upcoming training. The staff educational needs analysis aimed to explore staff preferences, needs and expectations of an upcoming dementia training. After the development of the training content, a validation study for the tools used as measurements of training outcomes in three time points (before after and 3 months later) was necessary. Three tools used to measure attitudes toward dementia (DAS), knowledge (DKAT2) and confidence in care (CODE), were explored for their psychometric properties in Greek population. All three scales were concerned as valid and robust measurements in Greek research. At the same time, due to major percentages of underdiagnosed cases of dementia including the admissions in hospital settings, two sub-studies were conducted to explore the staff attitudes of computerized dementia screening. The first study was a validation of a new questionnaire about the attitudes towards computerized dementia screening and the second one was a confirmatory factor analysis study in a bigger sample of staff. In specific, the acceptability and feasibility of questionnaire was tested while the barriers to future implementation of computerized dementia screening in the Greek healthcare system were also addressed. A final study was conducted for the implementation and the overall evaluation of the training. The main results were that positive attitudes towards dementia, improvement of confidence in care and decrease of feeling of anxiety as a trait, were sustained over time. Knowledge about dementia also increased after the training and sustained, with, however, a slight decrease over time. However, changes in the organizational level and a transformation of care culture are necessary for training sustainability over time. In future studies, dementia education should be transferred not only across the hospital sector but also at academic level, such as the nursing schools of universities. The systematic cooperation between PwD and their families, researchers, academia, policy makers and individual practitioners is required to reach the best care for PwD. No-one alone can make the change towards quality care for PwD.

Στόχος αυτής της διδακτορικής διατριβής είναι να διερευνήσει τις ανάγκες του νοσηλευτικού προσωπικού και να υποστηρίξει ένα πρόγραμμα κατάρτισης για άνοια σε Eλληνικά γενικά νοσοκομεία. Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στην ανάπτυξη, εφαρμογή και αξιολόγηση ενός προγράμματος κατάρτισης για την άνοια σε προσωπικό γενικών νοσοκομείων. Οι κύριοι στόχοι ήταν: α) Να διερευνήσει τις εκπαιδευτικές ανάγκες της ομάδας στόχου, β) Σχεδιασμός του προγράμματος κατάρτισης και ανάπτυξη του περιεχομένου με βάση τις παραπάνω ανάγκες, γ) Επικύρωση εργαλείων, που χρησιμοποιούνται στην κατάρτιση και συνολική αξιολόγηση του προγράμματος. Για την ανάπτυξη του προγράμματος κατάρτισης, διεξήχθησαν μια (i) συστηματική ανασκόπηση και (ii) μια ανάλυση για τις εκπαιδευτικές ανάγκες προσωπικού. Η συστηματική ανασκόπηση είχε ως στόχο να διερευνήσει τα υπάρχοντα προγράμματα για την άνοια και να τα αξιολογήσει ανάλογα με την αποτελεσματικότητά τους σε νοσοκομειακό πλαίσιο. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης ανέδειξαν αρκετά χαρακτηριστικά αποτελεσματικών καταρτίσεων που μπορούν να προσαρμοστούν και να χρησιμοποιηθούν σε μια προσεχή κατάρτιση. Η ανάλυση των εκπαιδευτικών αναγκών του προσωπικού αποσκοπούσε στη διερεύνηση των προτιμήσεων του προσωπικού, των αναγκών και των προσδοκιών μιας επερχόμενης εκπαίδευσης για άνοια. Μετά την ανάπτυξη του εκπαιδευτικού περιεχομένου, ήταν απαραίτητη μια μελέτη επικύρωσης για τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ως μετρήσεις των αποτελεσμάτων της κατάρτισης σε τρία χρονικά σημεία (πριν και μετά και 3 μήνες αργότερα). Τρία εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη μέτρηση της στάσης απέναντι στην άνοια (DAS), τη γνώση (DKAT2) και την αυτοπεποίθηση στη φροντίδα (CODE), διερευνήθηκαν για τις ψυχομετρικές τους ιδιότητες στον ελληνικό πληθυσμό. Και οι τρεις κλίμακες αναδείχτηκαν έγκυρα και ισχυρά εργαλεία σε ελληνικό ερευνητικό πλαίσιο. Ταυτόχρονα, λόγω των μεγάλων ποσοστών υποδιάγνωσης της άνοιας, συμπεριλαμβανομένων των εισαγωγών σε νοσοκομεία, πραγματοποιήθηκαν δύο δευτερεύουσες μελέτες για τη στάση του προσωπικού στην ηλεκτρονική ανίχνευση άνοιας. Η πρώτη μελέτη αφορούσε μια επικύρωση ενός νέου ερωτηματολογίου σχετικά με τη στάση απέναντι στην ανίχνευση άνοιας ηλεκτρονικά και η δεύτερη ήταν μια επιβεβαιωτική μελέτη σε ένα μεγαλύτερο δείγμα προσωπικού. Συγκεκριμένα, εξετάστηκε η αποδοχή και η σκοπιμότητα του ερωτηματολογίου, ενώ αναδείχτηκαν επίσης πιθανά εμπόδια για τη μελλοντική εφαρμογή της ηλεκτρονικής ανίχνευσης της άνοιας στην υγειονομική περίθαλψη. Πραγματοποιήθηκε μια τελική μελέτη για την εφαρμογή και τη συνολική αξιολόγηση της εκπαίδευσης. Τα κύρια αποτελέσματα ήταν ότι οι θετικές στάσεις απέναντι στην άνοια, η βελτίωση της αυτοπεποίθησης στη φροντίδα και η μείωση του άγχους ως γνώρισμα, διατηρήθηκαν στον χρόνο. Η γνώση για την άνοια αυξήθηκε επίσης μετά την επιμόρφωση και διατηρήθηκε, με μια, ωστόσο, μικρή μείωση στην πάροδο του χρόνου. Παρόλα αυτά, οι αλλαγές σε επίπεδο οργανισμού και η αλλαγή στην κουλτούρα φροντίδας είναι απαραίτητες για την βιωσιμότητα αποτελεσμάτων εκπάιδευσης. Σε μελλοντικές μελέτες, η επιμόρφωση για την άνοια θα πρέπει να μεταφερθεί όχι μόνο στον νοσοκομειακό τομέα αλλά και σε ακαδημαϊκό επίπεδο, όπως οι νοσηλευτικές σχολές. Απαιτείται η συστηματική συνεργασία μεταξύ των ατόμων με άνοια και των οικογενειών τους, των ερευνητών, της ακαδημίας, των υπευθύνων χάραξης πολιτικής και των μεμονωμένων επαγγελματιών για την επίτευξη της καλύτερης φροντίδας των ασθενών με άνοια. Κανείς δεν μπορεί μόνος του να κάνει την αλλαγή ως προς την ποιοτική φροντίδα των ατόμων με άνοια.