Banks' accounting policies and monitoring mechanisms: the case of loan loss provisions in the European Union

Abstract

This thesis investigates whether EU bank managers use discretionary loan loss provisions in order to smooth income and whether market discipline, corporate governance mechanisms and audit quality influence those bank managers’ decisions.Loan loss provisions comprise the most important banks accounting accrual given that there are no specific recognition guidelines. The examined sample consist of 133 banks form 26 EU countries for the period 2006-2013. The empirical findings imply that market discipline, as it is exerted by depositors influence managements’ accounting discretion. In fact, accounting decisions appear to be different depending on banks’ capitalization and systemic importance. Furthermore, banks’ accounting discretion is influenced by internal governance mechanisms such as board structure, management’ compensation disclosure and leverage. Finally, my findings imply that the reverse association between audit quality and income smooth is conditioned upon each bank’s idiosyncratic risk. These findings may be useful for regulators, accounting standard setters and auditors who aim to improve banks transparency and accounting quality.

Αυτή η διατριβή διερευνά εάν οι διαχειριστές τραπεζών της Ε.Ε χρησιμοποιούν τις προβλέψεις για επισφαλή δάνεια ώστε να εξομαλύνουν το εισόδημα των τραπεζών τους και εάν η πειθαρχία της αγοράς, οι μηχανισμοί εταιρικής διακυβέρνησης και η ποιότητα του ελέγχου επηρεάζουν αυτές τις αποφάσεις των διαχειριστών τραπεζών. Οι προβλέψεις για επισφαλή δάνεια αποτελούν το πιο σημαντικό λογιστικό κονδύλι των τραπεζών, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες αναγνώρισης. Το εξεταζόμενο δείγμα αποτελείται από 133 τράπεζες από 26 χώρες της ΕΕ για την περίοδο 2006-2013. Τα εμπειρικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι η πειθαρχία της αγοράς, όπως ασκείται από τους καταθέτες, επηρεάζει τη λογιστική ευχέρεια των διευθυντών. Στην πραγματικότητα, οι λογιστικές αποφάσεις φαίνεται να είναι διαφορετικές ανάλογα με την κεφαλαιοποίηση και τη συστημική σημαντικότητα των τραπεζών. Επιπλέον, η λογιστική ευχέρεια των τραπεζών επηρεάζεται από συγκεκριμένους μηχανισμούς εσωτερικής διακυβέρνησης, όπως η δομή του διοικητικού συμβουλίου, η γνωστοποίηση αποζημίωσης της διοίκησης και η μόχλευση. Τέλος, τα ευρήματά μου υποδηλώνουν ότι η αντίστροφη σχέση μεταξύ ποιότητας ελέγχου κι εξομάλυνσης αποτελεσμάτων εξαρτάται από τον ατομικό κίνδυνο κάθε τράπεζας. Αυτά τα ευρήματα μπορεί να είναι χρήσιμα για τις ρυθμιστικές αρχές, τους ρυθμιστές λογιστικών προτύπων και τους ελεγκτές που στοχεύουν στη βελτίωση της διαφάνειας και της λογιστικής ποιότητας των τραπεζών.